Luc Robyns moest twee jaar geleden afscheid nemen van zijn Maltheser Zyra. © Joel Hoylaerts / Photo News

Letterlijk kapot van de dood van je huisdier

Het baasje van de politiehond uit Schilde die gisteren omkwam bij een achtervolging. De olifantenverzorger in Planckendael kon zijn tranen niet bedwingen toen hij vertelde over de dood van Phiyo Phiyo en Qiyo. Het overlijden van een geliefd dier kan mensen in een diepe rouw dompelen, er zijn er zelfs die letterlijk ziek worden. "Sommige mensen lachen daarmee", getuigt iemand die het zelf heeft meegemaakt, "maar zij begrijpen gewoon niet dat je ook van een dier veel kan houden."

Sander Van den Broecke 12-06-18, 17:46 Laatste update: 12-06-18, 17:55

Hartritmestoornissen

Luc Robyns (59), een aan- en verkoper van machines uit de grafische sector, neemt elke dag pillen voor zijn hart. Hij moest ermee beginnen twee jaar geleden. Het was de warmste dag van het jaar geweest, 38 graden, hij had een barbecue gehouden in de tuin van zijn huis in Denderleeuw, het was leuk geweest. Zyra, zijn Maltheser van tien jaar oud, had de hele tijd door gecrosst in de hof en gesmuld van wat er naast de borden was beland.

“Ze was is vorm,” zegt Luc. Maar de dag erop niet meer. “Ze was volledig verzwakt en ze voelde dat ze ging sterven. Ze zocht een plaatsje en bleef mij maar aankijken, alsof ze niet wou weggaan.Tot drie keer toe zuchtte ze diep en dacht ik dat ze dood was. Ze stierf uiteindelijk terwijl ik haar nog aaide en haar pootje vasthield. Haar hartje had het begeven.”

59 reacties

Plaats hier je reactie

Resterende karakters 500

Carine Colin

6 jaar geleden

Ik kan dit heel goed begrijpen, op 19 mei is onze poes plotseling gestorven, de veearts denkt een trombose, hij was pas 9 jaar, hij was als een kind voor mij, ging mee op reis, met het vliegtuig, met de auto, sliep bij mij, nu meer dan 3 weken later heeft de dokter mij anti depressieva voorgeschreven en ga ik morgen voor het eerst bij de psycholoog, ik doe niet anders dan wenen, kan niet slapen zonder pillen, mijn wereld staat stil, ik ben kapot, ik mis hem zo hard
philippe decock

6 jaar geleden

Onze tamme Parkiet is al 7 jaar dood en ik heb toen geweend als nooit tevoren. Het heeft 4 jaar geduurd vooraleer ik er overheen was en een andere wou en kon kopen , en nu nog dagelijks met ons nieuw parkietje maken we nog steeds vergelijkingen met het vorige. We missen hem nog steeds.
Ingrid Vanacker

6 jaar geleden

Ik herken me daar helemaal in, ook al drie schatten moeten laten inslapen, man man wat een verdriet, je krijgt inderdaad veel meer 'oprechte liefde' van dieren dan van mensen, iemand zei toen onze Jessy stierf: het is maar best dat die hond dood is want al hun liefde ging naar die hond!!!! Hoe kun je zo cru zijn, we hebben ondertussen een nieuwe schat in huis en hij is mijn allerbeste vriend en natuurlijk rotverwend maar we krijgen zoveel terug!
ingrid van delft

6 jaar geleden

Ik heb 3x in het ziekenhuis gelegen op de dag dat ze stierf ieder jaar opnieuw . Die pijn is niet te beschrijven ,heb veel meer verdriet om mijn dieren dan van mensen . 2 jaar geleden is mijn kat verdwenen ,de pijn en niet weten wat er gebeurd is vreselijk ,was nochtans gechipt
Wilfried Vanden Berg

6 jaar geleden

Voor sommige gaan deze uitleg begrijpen,voor sommige(en ik ken er wel een deel) niet .Maar als je inderdaad na een ganse dag thuis komt,moe,soms kwaad(van wat je op je werk hebt meegemaakt) en je krijgt je huisgenoot zoals een stormwind van vriendschap over je heen. Wat voel je dan? Je dag is volledig vergeten. Die vriendschap kan je soms(ik zeg soms) alleen van je trouwe viervoeter krijgen. Het mag ook een kat of een papegaai zijn. Maar de vriendschap dat die dieren geven ?