Gentse Jamecia lijkt vrolijkheid zelve in 'Ex on the Beach', maar is ongeneeslijk ziek: "Misschien zit ik binnen twee jaar in een rolstoel"

"Twee jaar geleden kreeg ik een onaangename druk boven mijn linkeroog", vertelt Jamecia in weekblad TV Familie. "Ik stond er eerst niet echt bij stil, 't zou wel overgaan. Maar toen mijn zicht wazig begon te worden en ik strepen begon te zien, besefte ik dat dit niet normaal was. En toen ben jij naar de dokter gegaan. Die dacht dat ik een netvliesontsteking had. Ik kreeg druppeltjes, maar ik zag slechter en slechter. Mijn huisarts verwees mij door naar een oogarts. Die zag niets abnormaals aan mijn oog, dus moest het iets inwendigs zijn. Ik ben toen met een spoedopname in het ziekenhuis terechtgekomen, waar ik zo'n anderhalve week tests onderging. En ja, de neuroloog kwam met het vreselijke nieuws: multiple sclerose."

De ziekte is eigenlijk ook de reden waarom ze een borstvergroting liet uitvoeren. "Ik kreeg zware medicatie, waardoor ik heel wat kilo's afviel. Voor mijn figuur was dat leuk. Maar voor mijn borsten was 't een ramp. Ik had een mooie D-cup. Daar bleef na zes maanden niks van over. Dat moest gecorrigeerd worden, anders zou ik pas vreselijk onzeker en ongelukkig zijn geworden. Ik wilde ook niet dat MS mijn héle leven zou bepalen, tot mijn uiterlijk toe."

Lees verder onder de video.

In het MTV-programma valt er echter weinig te merken van haar moeilijke situatie. "Ik probeer gewoon zo positief mogelijk te zijn. Alle tijd die ik in negativiteit en zelfmedelijden stop, krijg ik nooit meer terug. Ik heb die ziekte en er valt niets aan te doen. MS is niet te genezen. Ik wil dus absoluut het allerbeste maken van de tijd die ik nog heb. Het kan zijn dat mijn verdere aftakeling nog twintig jaar erg traag verloopt, maar ik kan net zo goed over twee jaar in een rolstoel zitten. Het is erg moeilijk om te weten hoe het zal evolueren, maar ik heb al behoorlijk wat problemen. Ik ben volledig blind aan mijn linkeroog en heb veel last in mijn linkerbeen. Om de zoveel tijd lijkt dat verlamd te zijn. Ik kan nog goed stappen, maar ik moet me dan wel concentreren."

Dat heeft gevolgen voor haar privéleven. "Ik zal bijvoorbeeld geen relatie aangaan met een man die een kinderwens heeft. En ook een man die al kinderen heeft, vind ik moeilijk. Ik ben dol op kinderen, maar ik zou het heel egoïstisch vinden om er zelf te willen. Ik wéét niet hoelang en hoe goed ik voor hen zou kunnen zorgen. En verder... Een partner moet het aankunnen met iemand te leven die MS heeft. Als ik iemand leer kennen en er echt interesse en kriebels zijn, dan zeg ik snel dat ik ziek ben. Ik wil zijn en mijn tijd niet verspillen, zie je. Dan wil ik gewoon direct weten of die man ermee om kan. Toen ik de diagnose kreeg, had ik een vriend. Na korte tijd heeft hij met mij gebroken, dáárom. Ik besef dat niet iedereen mijn ziekte kan accepteren. Het heeft geen nut om me daar dan druk in te maken. Zolang ik mijn mama en zus heb, en de andere mensen die van me houden, gaat het wel."