Dat het de verkeerde kant opgaat met het aantal kansarme kinderen in Vlaanderen betwist niemand. De kinderarmoede-index van Kind & Gezin is daarover ook klaar en duidelijk. Die index is in 2017 gestegen naar 13,76 procent, wat 0,94 procentpunt meer is dan het jaar voordien.

Maar wat zegt die index over het gevoerde armoedebeleid, en wat zijn de mogelijke oorzaken van de stijging? Daarover lopen de meningen uiteen.

In het Vlaams Parlement waarschuwden parlementslid Piet De Bruyn (N-VA) en minister van Welzijn Jo Vandeurzen (CD&V) er voor te grote conclusies over het gevoerde beleid te koppelen aan de index. Kind & Gezin schrijft in haar rapport namelijk zelf: “De kansarmoede-index lijkt ons minder geschikt om het succes of falen van recente beleidsinspanningen aan te tonen”.

Toch haalde oppositiepartij Groen fors uit naar minister van Armoedebestrijding Liesbeth Homans (N-VA). Zo heeft Homans in het verleden beloofd de kinderarmoede te halveren, maar blijven de cijfers stijgen. Bovendien schuift Homans dat “falend beleid” volgens Groen-fractieleider Björn Rzoska af “op de meest kwetsbaren in deze samenleving”. “Telkens communiceert u op de kap van degenen die u de hand zou moeten reiken en schuift u de meest kwetsbaren in de samenleving de zwartepiet toe”, aldus Rzoska.

Groen hekelt daarbij het feit dat Homans de link legt met de vluchtelingencrisis, terwijl dat volgens Kind & Gezin niet in het rapport staat. Homans legde uit dat die link wel degelijk kan gehaald worden uit een eerder rapport van Kind & Gezin van 2016 en dat er ook in de nieuwe cijfers een stijging is van het aantal kinderen met een moeder uit Azië (Syrië en Afghanistan). “Zeg ik daarmee dat de vluchtelingen de enige oorzaak zijn van de stijgende kinderarmoede? Neen, neen, neen. Maar je moet de zaken durven benoemen”, aldus Homans.