"Mijn zoon gaat al een jaar niet meer naar school. Hij is zo verslaafd aan games dat hij niet meer buiten dúrft komen"

De tiener staat op het punt erkend te worden als gameverslaafde, een primeur binnen de Britse gezondheidszorg. De Wereldgezondheidsorganisatie had eerder al laten weten dat zware gevallen in aanmerking zouden komen om als officiële stoornis behandeld te worden. Zo kan voor hen de deur naar gespecialiseerde behandeling geopend worden.

Parmar voert die strijd intussen al drie jaar lang. "Ik noem het een stille verslaving. Als je in een park gaat schieten of dronken op een motor rijdt, weet iedereen dat er iets scheelt. Maar wie ligt er wakker van als mijn kind rustig in zijn slaapkamer zit?"

"De buitenwereld bestaat niet meer"
Haar zoon had nochtans sportief talent, zo schopte hij het tot kapitein van het lokale rugby- en cricketteam. Op school haalde hij fraaie resultaten en ook op sociaal vlak ging het hem voor de wind.

Tot de verslaving toesloeg en van hem een kluizenaar maakte. "Van zodra hij wakker is, wil hij spelen. De buitenwereld bestaat niet meer voor hem. Hij liet zijn huiswerk liggen en vond online nieuwe vrienden. Hij geniet van die ontdekkingstochten in virtuele werelden. Voor hem is het helaas allemaal zo echt geworden dat niets anders hem nog interesseert."

Router bewaard in kluis
De moeder van vijf kinderen heeft naar eigen zeggen alles geprobeerd om hem van zijn verslaving af te helpen. "Ik stopte de router in de kluis van mijn slaapkamer en de computer heb ik maandenlang bij een vriend laten staan. Dat maakte hem bijzonder agressief. Software voor ouderlijk toezicht haalde ook niets uit, hij vond altijd wel een manier om die systemen te omzeilen. Op dat vlak is hij een genie."

De kosten voor een privébehandeling zouden oplopen tot 350 pond (400 euro) per sessie. Onhaalbaar dus, maar met de nieuwe standpunten lijkt er beterschap op komst. "Tot nu toe nam niemand onze situatie serieus. Er bestaat ook nog geen specifieke behandeling voor, het is allemaal zo nieuw."

"Mijn zoon heeft acht weken in het ziekenhuis gelegen omdat hij niet meer kon functioneren. Ik was doodongerust. Toen hij naar huis mocht, hadden ze zogezegd medicatie voor hem: het bleken vitamine D-tabletten te zijn omdat hij niet in de zon kwam."

Twitch
Parmar heeft al vaak naast haar zoon gezeten als hij Twitch gebruikt, het online platform om games uit te zenden naar de rest van de wereld. Ze wil hem -en dan vooral zijn verslaving- beter begrijpen. "Als hij een level uitspeelt, geeft hem dat een onwaarschijnlijke kick. Het sociale aspect vindt hij leuk, maar anderzijds moet je ook presteren."

"De cijfers zijn ongelooflijk: maandelijks lokt die site meer dan honderd miljoen unieke bezoekers, topgamers kunnen meer dan 500.000 dollar (425.000 euro) opstrijken. Het lijkt alsof je in een café zit en iedereen zich rot amuseert. Sommige mensen weten om te gaan met de hoeveelheid drank, maar alcoholiekers niet."

"Het grootste probleem voor ons als gezin is dat hij zich isoleert. Hij is een vreemde in ons huis, het lijkt alsof we onzichtbaar zijn voor hem. En dat terwijl hij eigenlijk de meest sociale van de hoop was."

"Nooit alleen op pc laten spelen"
Wat op sociale media echter vooral bleef nazinderen, is dat hij een jaar lang niet naar school geweest is. "Hoe kan je als ouder zo lui zijn? Wij spelen soms met legoblokjes in de woonkamer, ik zal mijn zoon nooit alleen in zijn kamer op de computer laten spelen", klonk het onder meer. Of nog: "Ouders moeten hun verantwoordelijkheid opnemen, zeker als de kinderen nog in de lagere school zitten." En: "Vroeger was ik dol op 'Sonic de egel', maar een jaar lang niet naar school gaan? Dat zouden mijn ouders nooit toegestaan hebben. Hier moet toch meer aan de hand zijn?"