In 2015 kreeg een transvrouw, aangesloten bij de groepsverzekering van haar werkgever, de boodschap dat de medische kosten van haar geslachtsbevestigende behandeling niet zouden worden terugbetaald. Zij zou ook geen gewaarborgd inkomen krijgen tijdens haar arbeidsongeschiktheid.

Genderdysforie

De verzekeraar argumenteerde dat er alleen een terugbetaling mogelijk is wanneer er sprake is van een verslechterde gezondheidstoestand met symptomen die een diagnose en een geschikte therapeutische behandeling toelaten. Dat was volgens de verzekeraar bij deze vrouw niet het geval.

De artsen van de vrouw hadden echter wel degelijk vastgesteld dat de vrouw leed onder haar genderidentiteit en ze kreeg daarom de officiële diagnose van ‘genderdysforie’. Die term omvat het lijden dat personen ervaren wanneer hun genderidentiteit niet overeenstemt met hun geboortegeslacht. “Om haar lijden weg te nemen”, aldus haar behandelende artsen, “was een geslachtsbevestigende behandeling noodzakelijk.”

Voldaan aan alle voorwaarden

Hoewel de vrouw daarmee aantoonde dat ze voldeed aan de voorwaarden van de polis, argumenteerde de verzekeraar dat ze geen recht had op terugbetaling. “Het is zeker niet zo dat alle transpersonen lijden onder hun genderidentiteit en nood hebben aan medische behandelingen”, luidt het bij Liesbet Stevens, adjunct-directeur van het Instituut voor de gelijkheid van vrouwen en mannen. “Het is echter zeer belangrijk dat wanneer een persoon wel lijdt onder het trans-zijn, die de toegang heeft tot medische behandelingen die nodig zijn om dat lijden weg te nemen. Net zoals elke andere persoon die een medische behandeling krijgt, dient een transpersoon het recht te hebben om via de hospitalisatieverzekering terugbetaling van de medische kosten te krijgen en een gewaarborgd inkomen te krijgen. Alleen op die manier kunnen transpersonen ten volle worden beschermd.”

Dat de verzekeraar de dekking weigerde, was volgens het Instituut een vorm van discriminatie op grond van geslachtsverandering, genderexpressie en genderidentiteit. “En dat is verboden door de Belgische Genderwet.”

Het Instituut trok samen met het slachtoffer naar de Brusselse arbeidsrechtbank. Die volgde de redenering en veroordeelde de verzekeraar op 23 april van dit jaar tot de betaling van een schadevergoeding, het betalen van alle medische kosten én het voorzien van een gewaarborgd inkomen in het kader van de geslachtsbevestigende behandeling. De verzekeraar ging intussen in beroep tegen het vonnis.

Discriminatie tegen transpersonen: cijfers

11 procent van alle meldingen die het Instituut in 2017 ontving ging over discriminaties ten aanzien van transpersonen. Van die meldingen ging 21 procent over de terugbetaling van de toegang tot of het aanbod van goederen en diensten, 11 procent ging over gezondheidszorg. In het domein ‘goederen en diensten’ betrof 41 procent van de meldingen verzekeringskwesties. Wat gezondheidszorg betreft ging het in 67 procent van het aantal meldingen over kosten en problemen met de terugbetaling ervan.

Het Instituut publiceerde daarom in 2016 de folder ‘Een hospitalisatieverzekering afsluiten? Tips voor transgender personen’. In deze folder heeft het Instituut enkele belangrijke tips voor wie een hospitalisatieverzekering heeft of wil afsluiten.