"Er is een verschil tussen de N-VA en dit soort ranzig openlijk racisme"

Eerst de tweet van Othman El Hammouchi:

En nu de opinietekst:

Er is heel wat ophef ontstaan – terecht – over het racistische taalgebruik van Vlaams Belang-Kamerlid Filip Dewinter, die tijdens een vraag aan de premier het woord "neger" in de mond nam.

Hij reageerde daarbij op een interview dat Open VLD-politicus Herman De Croo aan het Franstalige magazine Wilfried had gegeven, waarin die stelde dat 70 procent van de Antwerpse kiezers binnen 13 jaar van niet-Belgische origine zou zijn, iets wat De Croo bejubelde: "Bye bye meneer De Wever", zou hij eraan toegevoegd hebben. 

Dewinter greep die uitspraken aan om zijn gebruikelijke discours te herhalen, waarin hij het niet naliet zijn onvrede te uiten over de mogelijkheid van een Antwerpse burgemeester met een anders dan blanke huidskleur.

Dit pure, onversneden racisme leek echter minder schokeffect te hebben dan je zou verwachten, en wel omdat het begrip racisme zelf, door te pas en te onpas gebruikt te worden haar impact lijkt verloren te hebben. En dat is een verontrustend gegeven.

‘Betekenis is gebruik’ leert de grote taalfilosoof Ludwig Wittgenstein ons. Dat geldt ook voor begrippen als ‘racist’, ‘misogyn’ of ‘homofoob’, waar het identiteitspolitieke gedeelte van het linkse spectrum prat op gaat.

Oorspronkelijk omvatten deze woorden gewichtige aantijgingen, die men verplicht was serieus te nemen. Je beschuldigde iemand van ongegronde discriminatie en haat van de meest verschrikkelijke soort.

Naarmate hun gebruik echter systematisch werd uitgebreid in functie van de cultuurmarxistische ideologie van intersectionaliteit, begon hun potentie in het collectieve bewustzijn steeds meer af te nemen.

Als het racistisch was om je vragen te stellen bij het migratiebeleid, of seksistisch om de deur open te houden voor een dame, dan konden die zaken toch niet zo erg zijn?

Naarmate ze buiten hun legitieme sfeer werden gebruikt verloren deze begrippen het respect dat er zulke effectieve wapens voor sociale uitsluiting van maakte. Men kon niet tolereren dat het debat en de vrijheid van meningsuiting op zo’n drastische wijze zouden worden ingeperkt onder het gewicht van een verstikkende politieke correctheid die op valse wijze beroep deed op de morele autoriteit van het rechtmatige antidiscriminatie-activisme en het bespreken van reële vraagstukken in de weg stond.

Die politieke correctheid kon echter wel lange tijd standhouden, hoewel haar greep langzamerhand afbrokkelde. Toen het deksel van de put gehaald werd bleek de wonde zwaar te zijn ontstoken, en kwam er zo’n onderdrukte energie vrij dat men geen onderscheid meer kon maken tussen wat politiek correct was, en wat gewoon deel uitmaakte van elementaire beleefdheid.

Met als gevolg dat een niet onaanzienlijke hoeveelheid mensen die de uitspraken van Dewinter verdedigden.

We hebben dringend nood aan een drastische nuancering van hoe rechtse standpunten worden voorgesteld. Een aantal dagen geleden zei de prominente Waalse PS-politicus Paul Magnette nog dat er ‘nagenoeg geen verschil was tussen NVA en Vlaams Belang op vlak van "idéologie xenophobe". En dat voor een intellectueel!

Het op een hoop gooien van centrumrechtse ideeën van nationale identiteit en cultuur, openbaar orde, hard werk, gecontroleerde migratie, enz. met de racistische en etnocentrische ideeën van Dewinter en andere Vlaams Belangers drijft vele rechtse kiezers in een steeds radicalere hoek.

Als conservatieven worden uitgemaakt voor racist, misogyn of transfoob ongeacht de gradatie van hun standpunten, dan zullen ze er zich op den duur gewoon niets van aantrekken.

Het gevolg hiervan is de opmerkelijke verruwing van het publieke debat: met het idee dat men politieke correctheid doorbreekt bedienen steeds meer mensen zich van ronduit onbeleefde en nodeloos kwetsende terminologie. 

Dit gaat ook op voor de communicatiestijl van heel wat prominente politieke figuren. Het succes van het zogenaamde populisme is het resultaat van de repressie van een hele reeks politieke opinies gedurende een lange tijd.

Politieke correctheid doorbeken moet echter een doel hebben, namelijk het verruimen van het publieke debat teneinde potentiële nieuwe oplossingen te bedenken en een democratische stem te geven aan een breder scala aan standpunten.

Er is een fundamenteel kwalitatief verschil tussen een N-VA die talloze allochtone kandidaten heeft en een Vlaams Belang waarvan een van de meest prominente leden zwarten ‘negers’ noemt en nog steeds pleit voor de ‘collectieve uitwijzing’ van moslims, in lijn met het historische programmapunt van zijn partij om allochtonen te ‘repatriëren’.

En daarmee zeg ik niet dat de N-VA niet bekritiseerd kan worden, in tegendeel. Ze geniet momenteel mijn steun niet (wat ze in het verleden wel deed) vanwege haar antireligieuze houding en afkeer van alternatieve traditionele levensstijlen. De communicatiestijl van veel prominente NVA’ers is bijzonder aanstootgevend, en vaak zijn ze net iets te enthousiast om vluchtelingen en migranten terug te sturen.

Maar het is een grote fout om een strenger migratiebeleid  ipso facto als racisme te bestempelen. Het is een perfect legitiem politiek standpunt om het wat rustiger aan te willen doen na een periode van relatief hoge migratie. Nieuwe bevolkingsgroepen hebben tijd nodig om te integreren, economische welvaart te bereiken, geen buitenmatige druk meer uit te oefenen op infrastructuur en sociale voorzieningen, enz.

Verder is er ook gewoon een maximumcapaciteit aan het aantal inwoners dat op een bepaald oppervlak kan wonen met een bepaalde mate aan infrastructuur. Dit zijn realiteiten. Ze als racistisch bestempelen doet afbreuk aan een zeer ernstig moreel misdrijf.