Vanaf vandaag is het officieel: gameverslaving wordt erkend als ziekte

De WHO spreekt over een gameverslaving wanneer gamen het leven van een persoon domineert en gamen een dwang wordt. Volgens de organisatie zijn experts het erover eens dat dwangmatig gamen tot gezondheidsproblemen kan leiden en daarom moet worden behandeld. Daarnaast is er vraag naar een behandeling en naar een erkenning door professionals uit de medische wereld. Door de erkenning zal er ook nog meer research gedaan worden naar de problematiek en kan er preventief opgetreden worden. 

"Er is sprake van een ziektebeeld wanneer er een gebrek aan controle is over hoeveel je gamet, wanneer het gamen voorrang krijgt op alle andere dagelijkse activiteiten op een manier waarop het functioneren aangetast wordt en het leidt tot angsten", legt Dr Vladimir Poznyak van het Department of Mental Health and Substance Abuse van de WHO uit in onderstaand filmpje.

"Wat daarbij belangrijk is, is dat het gedrag blijft bestaan ondanks deze negatieve gevolgen." De WHO benadrukt dat er slechts bij een kleine groep gamers echt van een ziekte gesproken kan worden. "Een gameverslaving is niet hetzelfde als gamen. Dat zijn twee verschillende dingen."

Uit Nederlands onderzoek blijkt dat ongeveer 2% van de Nederlandse gamers verslaafd zijn, zo'n 20.000 mensen. Slechts een kleine groep hiervan zoekt hulp. Uit onderzoek blijkt dat eenzame jongeren met weinig zelfvertrouwen en geringe sociale vaardigheden vatbaarder zijn voor een gameverslaving.  

Gameverslaving wordt vooral geassocieerd met jongeren. Uit een onderzoek van de Universiteit van Utrecht blijkt dat 1 op de 10 gamende jongens in de leeftijdscategorie van 12 tot 15 jaar minstens 4 uur per dag gamet.  Daarmee zijn ze nog niet verslaafd, maar die tijdsbesteding is volgens de onderzoekers toch alarmerend.

Over gameverslaving als mogelijke ziekte werd eerder al gesproken in het Handboek voor de Classificatie van Psychische Stoornissen (DSM 5) van de American Psychiatric Association. Daarin wordt gameverslaving een conditie genoemd die verder onderzoek verdient. 

DSM 5 vermeldt 9 criteria of verschijnselen die op een gameverslaving kunnen duiden: 

• obsessief bezig zijn met games
• terugtrekkingsgedrag vertonen als er niet gegamed wordt
  
• zichzelf almaar meer tijd gunnen om te gamen
  
• mislukte pogingen hebben ondernomen om het gamen af te bouwen (of te stoppen)
  
• geen belangstelling vertonen voor andere activiteiten, zoals hobby's
  
• ondanks besef van gevaren voor de gezondheid excessief blijven gamen
  
• liegen over gamegebruik
  
• gamen als uitlaatklep voor angsten en frustraties
  
• relaties verliezen of verwaarlozen  

Vooraleer er sprake kan zijn van een echte gameverslaving moet dit gedrag zo'n 12 maanden zichtbaar zijn en moet het een significante impact hebben op het familiale en sociale leven en op de opleiding of het werk. De WHO benadrukt dat de diagnose ook enkel gesteld kan worden door iemand die professioneel getraind is om dit gedrag te herkennen. 

Naast de ontwikkeling van een gameverslaving kan het gamen ook leiden tot gezondheidsproblemen. Het kan het slaappatroon verstoren en het leidt tot verminderde fysieke activiteit.