“In 23 jaar heb ik hem één keer de toon horen verheffen. Ik had voor hem een feestje gehouden. Van de buren had hij gehoord dat ze de politie zouden oproepen. Hij is teruggekomen en zei ‘Iedereen buiten!’. Hij is niet agressief, integendeel hij is zeer zachtaardig en luisterbereid.”

Van meetaf benadrukte Saphia ook hoe Véroniqe Pirotton “een uitzonderlijke vrouw” was. “Ik respecteer haar enorm. Ik wil niet dat men enkel onthoudt dat ze schaduwzones had. (...) Het is een van de meest schitterende personen waarmee ik heb kunnen spreken. Ik had veel affectie voor haar, en mijn vader enorm veel.”

“Als ik hoor zeggen dat mij vader ongevoelig is voor wat zijn vrouw is overkomen, is dat fout, want ik heb mijn vader voor en na de feiten in verschrikkelijke emotionele nood zien verkeren. Hij heeft enorm geleden. Hij hield veel van haar en was in geen enkel geval onverschillig over haar toestand. Hij heeft haar steeds willen helpen”, verklaarde ze.

Saphia geeft toe dat ze hun huwelijk ietwat voortvarend vond. “Ze hebben het mij aangekondigd de dag dat ik haar voor de eerste keer zag. Ik heb ze uiteindelijk aangemoedigd.” De dochter van de beschuldigde betreurt dat ze er niet kon bij zijn, omdat ze op die datum een lang geplande vakantie had voorzien. “Het zou symbolisch erg mooi zijn geweest voor papa en mij, want het was in het huis van een artiest (Léo Ferré, nvdr) die we allebei erg liefhebben.”

Crisis

Ze kwam ook terug op een scène uit november 2012, na een familiefeest in een zaal waaraan Bernard Wesphael, zijn vrouw, Saphia, Victor en Fémi, de zoon van de beschuldigde, deelnamen. “We zijn vertrokken. Toen ik aan de auto toekwam, huilde Véronique. (...) Onderweg kende ze een heel felle crisis. Ze vertelde dat ze er genoeg van had, dat niemand haar kon begrijpen. Ze huilde, schreeuwde. Victor zei haar dat ze moest ophouden. Ze probeerde de deur te openen, ze wilde uit de wagen springen. Toen we thuis aankwamen, heb ik de kinderen gezegd boven op mij te wachten. Zij stapte lopend uit. Ik haalde haar bij en zij probeerde me te slaan. Ze zei dat ze zich in de Maas wilde gooien”, vertelde de getuige. “Het was de eerste keer dat ik haar in deze staat van wanhoop zag, ik heb haar zo nooit meer gezien. De volgende dag stuurde ze me een bericht: ‘Het spijt me, maar soms heb ik genoeg van dit leven’.”

Ze bevestigde dat de beschuldigde effectief van plan was een appartement te huren om er twee of drie dagen per week te werken en om Fémi te zien. Hij had niet de intentie Véronique te verlaten, “enerzijds omdat hij van haar hield, maar ook omdat hij van Victor hield, die zowat zijn derde kind was geworden.”

“Met mijn vader hebben we wellicht een ietwat atypische relatie, want hij heeft de neiging om zich aan mij in grote mate toe te vertrouwen. Ik ken zijn gevoelens en zijn vreugdes. Dat is wederzijds”, vervolgde Saphia.

“Mijn vader beliegt mij niet”

“Als hij schuldig zou zijn, zou ik hem natuurlijk blijven steunen, door hem bij te staan tijdens zijn opsluiting, en zo, maar ik zou niet zijn onschuld uitroepen, zoals ik heb gedaan. Ik ben ervan overtuigd dat hij onschuldig is. Van zijn oprechtheid ken ik de context. Mijn vader beliegt mij niet.” Bernard Wesphael omarmde zijn dochter tijdens een onderbreking van de zitting na deze getuigenis.

Voordien getuigden de moeders van de twee kinderen van Bernard Wesphael. De Bulgaarse Acia leefde acht jaar met de beschuldigde en hun dochter Saphia. Ook na de scheiding bleef de band goed. Ze ving haar ex-man op toen hij na tien maanden voorhechtenis de gevangenis van Brugge verliet. Acia heeft geen spijt van haar leven met de ex-politicus. Zij vond hem impulsief noch koleriek. “Bernard verinnerlijkt veel wanneer hij woedend is, hij neemt de tijd om het te verwerken. Ik zag hem maar één keer huilen. Dat was in de gevangenis toen zijn celgenoot waarmee hij een band had opgebouwd werd overgeplaatst.”

Yélonissé uit Benin ontmoette via gemeenschappelijke vrienden Wesphael in 2003. Ze leefden twee jaar samen en is de moeder van Fémy (9). “Ik was jong en had een ander idee van leven met twee. Hij ging op in zijn werk en we zijn uiteen gegroeid. Hij hielp me met de waarborg van mijn flat. Een week later schreef hij me dat het hem speet.”

De assisenvoorzitter vroeg haar of Bernard Wesphael een alcoholprobleem had. “Hij dronk soms wijn, maar voor hem was wijn de pipi van Jezus in fluwelen broek.” Een boutade die velen in de zaal aan het lachen bracht.