Een openbare aanbesteding die enkele jaren te vroeg komt om de buit te kunnen binnenhalen. Bluffen dat je veel meer te bieden hebt dan wat gevraagd wordt, de officiële competitie negeren en buiten de wedstrijd om toch meespelen. Zo zet Frankrijk uiteindelijk de toon in het al zeer geanimeerde debat over welk vliegtuig dit land nu moet kiezen om zijn 54 oude F-16’s te vervangen.

Een meesterzet. In voetbaltermen: met die ene bal rijten de Fransen de Belgische verdediging compleet open. Over het gedragen akkoord binnen de regering dat een competitie tussen vijf staatsagentschappen uiteindelijk zou leiden tot de beste deal in een miljardenaankoop bestaat al lang geen eensgezindheid meer. Minister Vandeput zweert nochtans bij die competitie. Vindt dat Frankrijk dan maar gewoon had moeten meedoen als het dan toch zo’n geweldig aanbod heeft. Maar dit is ook een dossier waarbij premier Michel gewrongen zit tussen afspraken binnen de regering en electoraal eigenbelang bezuiden de taalgrens. Vorige vrijdag luisterde hij naar een diepe lokroep en stelde verrassend die heikele beslissing uit tot ergens in oktober. Tot ergens rond de lokale verkiezingen.

Iets wat ze in Frankrijk goedkeurend hebben onthaald. Al zijn de offertes van de Britten met hun Eurofighter en de Amerikanen met hun F-35 dan nog net niet vervallen, de ervaring leert dat omstreden federale dossiers bij ons van nature neigen naar uitstel. Om dan vaak te belanden bij een volgende regering. Waarbij deze regering dan wel zou spelen met het voortbestaan van de Belgische luchtmacht.

In tijden van terreur, Trump en Poetin, tijden dat de Europese veiligheid al lang geen vanzelfsprekendheid meer is, zorgt Europa best zelf voor de eigen veiligheid

Mocht het tot onderhandelingen komen met de Fransen, hun vage mooipraterij smeekt om spijkerharde onderhandelingen. Eén ding mag België niet vergeten, ze hebben wél een argument. Een dat hout snijdt. Hun Rafale is de rechte weg naar het Europese gevechtsvliegtuig van de toekomst. De FCAS, het Future Combat Air System. Werkdatum: ergens in de jaren veertig van deze eeuw. Macron en Merkel willen het zo. De Franse en Duitse defensieministers hebben die intentie deze week nog eens bevestigd. Hoe waardevol een grondstroom als pacifisme ook is in onze samenleving, in tijden van terreur, Trump en Poetin, tijden dat de Europese veiligheid al lang geen vanzelfsprekendheid meer is, zorgt Europa best zelf voor die eigen veiligheid. Wij liggen in dat verhaal zo centraal als maar kan. Met bovendien nogal wat luchtvaartindustrie bij ons. Dat is een geopolitieke beslissing op lange termijn voor ons land. Een die niets te maken heeft met groot gelijk of met lokale verkiezingen op 14 oktober. Een beslissing voor staatslieden.