Steeds minder Belgen van Turkse of Marokkaanse afkomst trouwen met partner uit land van herkomst
Belgen van Turkse en Marokkaanse afkomst trouwen steeds minder met een partner die overkomt uit hun land van herkomst. Ze kiezen vaker voor een Belgische partner, al dan niet met allochtone roots. Dat blijkt uit een onderzoek van de Universiteit Gent en het Federaal Migratiecentrum Myria. "Een trend die niet te stoppen is", zegt socioloog Bart Van de Putte.
Onderzoekers van de UGent en het Federaal Migratiecentrum Myria hebben de huwelijken van Turkse en Marokkkaanse Belgen onder de loep genomen. En wat blijkt? Er is een enorme evolutie gebeurd. "Voor het jaar 2000 trouwde 70 procent van de Marokkaanse en Turkse Belgen met iemand uit het land van herkomst. Dat was de standaardoptie. Vandaag is dat gezakt tot 10 à 20 procent. Steeds meer kiezen ze voor een Belgische partner, al dan niet met allochtone roots", zegt socioloog Bart Van de Putte.
Volgens Van de Putte is dat een evolutie die al een tijdje aan de gang is. En één die ook niet te stoppen is. "Je komt naar hier, je leeft hier, je gaat naar school, vindt werk, komt steeds meer in contact met de samenleving. Je wordt steeds meer Belg, Nederlander, Fransman. Vroeg of laat moet dat gebeuren, dat zien we bij elke bevolkingsgroep."
De wetgeving - die enkele jaren geleden een pak strenger werd - heeft dan ook weinig te maken met de evolutie an sich. "De wetgeving was te laat om het te veroorzaken. Maar het ondersteunt de evolutie wel."
Tegelijk blijkt uit het onderzoek, zijn er ook meer echtscheidingen. "In het westen is in de jaren 70 het hele huwelijksleven veranderd door trends als emancipatie en individualisering. Mensen gingen minder vaak trouwen, meer samenwonen, kregen minder kinderen en scheidden vaker. Dat had voor een groot deel te maken met de vrouwelijke emancipatie: ze werden hoger opgeleid en kwamen meer op de arbeidsmarkt. Daardoor hadden ze de handen meer vrij om te scheiden. Die lijn zien we nu ook bij de Turkse en Marokkaanse Belgen."