Direct naar artikelinhoud
BIOSCOOPTIPS

Tien films die u deze week niet mag missen

'Incredibles 2'.Beeld rv

Zin in een avond zonder Netflix? De filmredactie van De Morgen selecteert voor u het beste wat de bioscopen deze week te bieden hebben.

, en

1. Hereditary

Een noodnummer voor getraumatiseerde bioscoopgangers, en speciale voorstellingen “voor angsthazen”, waarbij de zaallichten half aan blijven. De marketingcampagne rond Hereditary is dolgedraaid, en dreigt u met verkeerde verwachtingen naar de bioscoop te sturen. Ja, u moet absoluut gaan kijken. Maar verwacht u niet aan een doldwaas avondje uit. Hereditary is een complex familiedrama over trauma, rouw en erfelijkheid, dat uw geest binnendringt als een splinter onder uw nagel. De engste film van het jaar.

Nu in de bioscoop. Lees hier onze recensie en hier ons stuk over de opkomst van een nieuwe golf kwaliteitshorrorfilms.

2. Incredibles 2

We hebben er - eerlijk waar! - veertien jaar naar uitgekeken, en regisseur Brad Bird stelt niet teleur. Incredibles 2 pikt gewoon in waar de voorganger stopte en draait dan alle rollen om, met Elastigirl in het middelpunt. En dat is niet naar de zin van Mr. Incredible, die liever niet wordt afgeschreven als held nummer 1. Een vrouwelijke superheld is al lang geen statement meer. Maar Pixar doet iets wat niemand eerder durfde: de rol van de vrouw bespreekbaar maken in een blockbuster-tekenfilm.

Nu in de bioscoop. Lees hier onze recensie en hier ons interview met regisseur Brad Bird.

3. Quinzaine des Réalisateurs

De Quinzaine des Réalisateurs, een prestigieuze parallelselectie van het Filmfestival van Cannes, is al jaren de plek bij uitstek waar de regisseurs van morgen ontdekt worden. George Lucas, Michael Haneke, Spike Lee, Ken Loach en zelfs onze eigen broers Dardenne: allemaal werden ze daar ontdekt. Dit jaar vierde de Quinzaine haar vijftigste verjaardag, en ontpopte ze zich tot een van de spannendste hoeken van het festival met geflipte films als Mandy, met Nicolas Cage, en Gaspar Noé’s apocalyptische dansorgie Climax. En hebt u even geluk: volgende week kan u ze met eigen ogen gaan ontdekken in Flagey, want daar wordt het leeuwendeel van de Quinzaine-selectie hernomen.

Van 2 tot 8/07 in Flagey (Brussel).

4. Betty – They Say I’m Different

Mocht zangeres Betty Davis vandaag bekend zijn geworden, ze zou zich op Instagram NastygalBetty noemen, en niemand zou nog oog hebben voor BadgalRiri. Davis gold in de jaren 70 als de rebelse koningin van de funk. Haar shows waren memorabel, pikant en provocerend. Haar afro was gigantisch. Haar korte huwelijk met Miles Davis – van wie ze de achternaam overnam – spraakmakend. Maar toen verdween ze plots van de radar. In de impressionistische documentaire Betty – They Say I’m Different verbreekt Davis – nu 72 – na vier decennia de stilte.

Nu in de bioscoop.

5. Ascenseur pour l’échafaud

Over Miles Davis gesproken: zijn hemelse score voor Ascenseur pour l’échafaud valt deze week nog eens te beluisteren in Cinematek. De film zelf is overigens ook meer dan de moeite: regisseur Louis Malle zette met zijn debuutfilm uit 1958 de eerste stapjes richting Nouvelle Vague – de vernieuwende filmstroming die een jaar later definitief zou losbreken met Truffauts Les quatre cent coups –, en maakte een ster van actrice Jeanne Moreau.

Op 30/06 in Cinematek (Brussel).

6. 69 Minutes of 86 Days

Zonder enige vorm van commentaar registreert 69 Minutes of 86 Days het lange traject van het driejarig Syrisch meisje op de vlucht. De Noorse regisseur laat de prachtig gefilmde beelden voor zich spreken, waardoor de kijker helemaal wordt ondergedompeld in haar beleving. Een eenvoudige maar overweldigende documentaire die het migratiedebat stript van politiek en alleen het universeel menselijke overhoudt. Precies de film die we nodig hebben in de nasleep van de zaak-Mawda.

Nu in de bioscoop. Lees hier onze recensie.

7. Disobedience

Lang geleden nam Jezus het op voor de verschoppelingen der aarde, nu is er Sebastián Lelio. De Chileense regisseur, die begin dit jaar nog een Oscar won met het prachtige transgenderdrama Una mujer fantástica, kiest in zijn films steevast de kant van de underdogs en de verdrukten. Ook in Disobedience, een pakkend en gelaagd drama over twee lesbische vrouwen (Rachel Weisz en Rachel McAdams) in een joods-orthodox milieu. Lelio bewijst zich nog maar eens als een van de meest complete filmmakers ter wereld, met een scenario vol goed uitgewerkte personages, en met beelden en muziek die boekdelen spreken. O ja, en ook voor de meest stomende seksscène van het jaar moet u hier zijn.

Nu in de bioscoop. Lees hier onze recensie en hier ons interview met Sebastián Lelio en Rachel Weisz.

8. Plaire, aimer et courir vite

Een jaar na 120 Battements par minute neemt nu ook Plaire, aimer et courir vite ons mee terug naar het door aids geteisterde Parijs van de jaren 90. Niet met geheven vuist deze keer, maar wel met tedere humor, gracieuze romantiek en een tikkeltje Franse aanstellerij. De vrolijke student Arthur wordt verliefd op de wat oudere schrijver Jacques, die aids heeft en zich stilaan voorbereidt op de dood. Het zijn mooie personages die zich snel in je hart nestelen, geholpen door een zorgvuldig gekozen soundtrack. Sprankelende acteurs als Vincent Lacoste, Pierre Deladonchamps en Denis Podalydès houden dit potentieel zwaarwichtige drama heerlijk lichtvoetig.

Nu in de bioscoop. Lees hier onze recensie.

9. Beast

Op het eiland Jersey wordt het strikt gedirigeerde zelfbeeld van de 27-jarige Moll helemaal ondersteboven gehaald wanneer haar nieuwe vlam er plots van verdacht wordt een beestige seriemoordenaar te zijn. Maar Beast is meer dan de zoveelste good-girl-meets-bad-boy-thriller. Het is ook een uitgepuurd karakterportret van een vrouw die nooit volledig tot ontwikkeling is kunnen komen. Slaat de titel überhaupt op haar vriendje? Of is het in Moll zelf dat zich een beest verschuilt?

Nu in de bioscoop. Lees hier onze recensie.

10. A Prayer Before Dawn

Bruter dan A Prayer Before Dawn maken ze ze niet meer. Regisseur Jean-Stéphane Sauvaire deelt in het verhaal over Billy Moore, een Britse drugsverslaafde in een Thaise gevangenis, veel mokerslagen uit. Elke minuut is doordrongen van de ellende die Moore meemaakte: het vergt een speciaal talent om je film zó indringend te maken, en Jean-Stéphane Sauvaire heeft dat.

Nu in de bioscoop. Lees hier onze recensie en hier ons interview met regisseur Jean-Stéphane Sauvaire.