Waarom uw kat weldra geen dieren meer moet eten

Van de ecologische voetafdruk heeft zowat iedereen al gehoord, maar de Britse krant The Guardian bracht deze week op basis van recent onderzoek de ‘pootafdruk’ van onze viervoeters onder de aandacht. En die blijkt groot. Een hond kopen is even milieubelastend als een wagen kopen, omdat de productie van vlees in het diervoer zwaar weegt op het milieu.

Vlees is voor mensen niet noodzakelijk: met het huidige supermarktaanbod kunnen we gezond leven met een diervrije voeding. Veganistische voeding is waarschijnlijk de belangrijkste maatregel om onze ecologische voetafdruk te verlagen. Maar kunnen onze huisdieren overleven zonder vlees? Volwaardige veganistische voeding voor honden blijkt volgens dierenartsen wel mogelijk, maar bij katten is er nog onzekerheid. Zelfs mijn veganistische vrienden die erg begaan zijn met dierenrechten, twijfelen aan de gezondheid van veganistisch kattenvoer en voelen zich genoodzaakt om vlees te kopen voor hun katten.

Moeten we onze trouwe viervoeters dan laten sterven van de honger of doodschieten zoals leeuwin Rani in dierenpark Planckendael vorige week? Want ook daar maakte iemand de opmerking: “Maar hoeveel dieren zouden er gedood worden om Rani te voederen? Tellen die slachtoffers dan niet mee?” Nee, we gaan iets anders bedenken om deze problemen te ontwijken. Kunnen we de levens van onze geliefkoosde carnivoren respecteren zonder daarbij andere dierenlevens op te offeren en het milieu te belasten?

Er is hoop, dankzij het revolutionaire onderzoek naar diervrije eiwitbronnen die ook geschikt zijn als diervoeders voor carnivoren. Kers op de taart is het diervrij vlees waarbij enkel het spierweefsel en niet het hele dier gekweekt wordt. Dat is veel efficiënter (geen kweek van dieren met hersenen en organen die veel energie en voedingsstoffen verbruiken) en hygiënischer (geen gevaarlijke darmbacteriën en virussen). De eiwitsamenstelling van de gekweekte spiercellen van diervrij vlees is dezelfde als van dierlijk vlees, dus de kat krijgt haar portie taurine.

Wij mensen hebben in het verleden voedingsrevoluties meegemaakt. Van de Galliërs tot de Parijse hondenslagerijen aan het begin van de twintigste eeuw: in vroegere tijden stonden honden en katten nog op ons menu. Tijdens de oorlog was hondenvlees soms noodzakelijk om te overleven. Nu is dat eten van honden niet alleen ondenkbaar, maar volgens de meesten ook verwerpelijk en walgelijk.

Pure willekeur? 

Wij hebben nu niet enkel de luxe om hondvrij, maar ook om volledig diervrij te eten. De moraalfilosoof stelt zich dan de vraag: 'Waarom zouden we varkens en kippen in de veeteelt dan mogen behandelen op manieren waarop we een hond nooit zouden toewensen?' De gepluimde kip op het bord en de geknuffelde kat op de schoot, is dat geen pure willekeur? Heeft de kip pech dat ze het recht op leven verliest omdat ze lelijker is dan de kat? Sommige mensen hebben nu ook varkens als huisdieren. Dan wordt duidelijk dat die dieren ook graag geaaid worden, met de bal spelen en met de staart kwispelen van blijdschap.

Met het diervrij vlees evolueren we naar een nieuwe situatie waarin ook onze carnivore huisdieren de luxe krijgen om geen dieren meer te moeten eten. Welke argumenten blijven dan nog overeind om onze katten toch nog dierlijk vlees voor te schotelen? Misschien vind je die diervrije vleesalternatieven onnatuurlijk voor je kat. Maar noch de natuur, noch je kat, noch de koe die verwerkt wordt in het kattenvoer, interesseren zich in jouw opvattingen van natuurlijkheid. Kattenvoer is niet alleen sterk bewerkt en verrijkt met allerlei voedingsstoffen, maar het bevat ook rund en tonijn, niet bepaald dieren waar een kat van nature op zou jagen.

Om af te sluiten nog enkele concrete tips. Koop geen dieren van dierenkwekers, maar adopteer ze uit dierenasielen. Laat je kat steriliseren om overpopulatie te vermijden. Geef je huisdier af en toe veganistisch voer om de ontwikkeling van diervrije alternatieven te stimuleren. Geef ze niet te veel eten om zwaarlijvigheid te vermijden.