Limburger én wereldburger: "Oostenrijk lijkt me wel het Limburg van het Duitstalige gebied”

De Skypesessie met Stan start met een kleine vertraging. Hij zit volop in de examentijd. “Ik ben vragen aan het voorbereiden”, verduidelijkt de universiteitsassistent. “Het zijn drukke tijden. Niet alleen voor de professoren en studenten, maar ook voor de assistenten. Mijn begeleider geeft de vakken en ik ondersteun hem met alles wat daarbij komt kijken. Daarnaast hou ik me vooral met onderzoek bezig.”

Wat houdt dat onderzoek in?

“Ik heb me gespecialiseerd in vloeistofdynamica. Meer bepaald in de grotere watermassa’s die in de natuur voorkomen: meren, rivieren … Nu voer ik onderzoek naar de instroom van rivieren in meren en wat daar allemaal bij komt kijken. Mijn case study handelt over de Rhône en over hoe die in het meer van Genève vloeit. Heel kort samengevat gaat het over de vitaliteit van het meer. In de zomer warmen de bovenste waterlagen op waardoor de zuurstofuitwisseling naar de diepere lagen bemoeilijkt wordt. Nu bekijken we wat de invloed van de zuurstofrijke Rhône is die dieper het meer instroomt. Het water van de rivier is als het ware zwaarder dan het meerwater. Wat zijn de gevolgen voor de gezondheid van het meer? Welke rol speelt de klimaatopwarming? Welke processen spelen er zich af?”

Genève? Moet je dan niet in Zwitserland zijn?

“Die vraag krijg ik vaker. Met de moderne technieken van vandaag kan dat onderzoek eender waar in de wereld gebeuren. Voor het veldwerk, zoals onder meer het uitvoeren van metingen, moet ik wel eens de trip maken. Het overige is computerwerk.”

Hoe kom je dan in Wenen terecht?

“Een lang verhaal, maar ik houd het kort. Aan de UHasselt heb ik algemene natuurkunde gestudeerd, maar mijn master heb ik in Eindhoven behaald omdat ze daar meer toepassingsgericht werken. Ik moest er een externe stage doen en ben zo in Lausanne in Zwitserland beland. Daar kwam ik in contact met een onderzoeker met wie het fijn samenwerken was. Hij kreeg de kans om aan een unief in Hongkong de positie van assistent-professor in te vullen en vroeg me mee te komen en er het onderzoek uit Lausanne gedurende drie maanden voort te zetten. Vervolgens is hij in Wenen professor geworden en ben ik weer meegegaan. Sinds februari ben ik nu hier. Het is de bedoeling dat ik à vier jaar in Wenen blijf. Een kortere periode was administratief moeilijk en een doctoraatsstudie was het enige alternatief.”

“Toegegeven, ik heb er even over moeten nadenken. Maar ik doe dit graag. Ik probeer een leven te leiden waarin ik dingen doe waar ik voldoening uithaal zonder de toekomst te vergeten. En dat leven bevalt me beter dan verwacht in Wenen.”

Is Wenen een leuke stad voor een 24-jarige? Ik denk dan eerder aan Sissitoestanden, grote gebouwen, Mozart…

“Dat beeld klopt. Uiteindelijk is het nog veel impressionanter dan ik eerst dacht. Op een relatief kleine oppervlakte bevindt zich immens veel waardevol cultureel erfgoed: prachtige gebouwen en magnifieke beeldhouwwerken. Zoveel moois bij elkaar had ik nog nooit gezien en ik ben toch al op wat plaatsen geweest. De unief waar ik werk, is een groot statig gebouw, maar ernaast ligt dan weer de prachtige Karlskirche. Aan de andere kant van het plein bevindt zich de Vienna Musikverein met de gouden zaal waar op 1 januari het befaamde nieuwjaarsconcert plaats vindt. Zo kan ik nog wel een tijdje doorgaan.”

Wenen heeft de indruk een stad voor een ouder welgesteld publiek te zijn. Niet meteen voor jongeren of heb ik het mis?

“Er zijn hier vijf of zes universiteiten. Dan is er automatisch een grote populatie aan jonge mensen. Op stap gaan lukt hier wel, hoor. Opvallend is ook het internationale karakter van de stad. Ik heb het hier naar mijn zin. De mensen zijn hier gemoedelijk. Lichtjes conservatief, maar toch gezellig. Veel minder strak dan dat typische beeld dat we hebben van Duitstaligen. Oostenrijk lijkt me wel het Limburg van het Duitstalige gebied.” (lacht)

Oostenrijk komt nogal eens in het nieuws door de politieke verrechtsing. Merk je daar wat van?

“Tijdens mijn tot nu toe korte verblijf heb ik niet bepaald een duidelijke overgang of verandering gevoeld in het politieke gedachtegoed. Anderzijds past het wel perfect in het plaatje van de toch wel conservatieve Oostenrijker dat ik heb: heel gezellig en gemoedelijk, maar alles moet vooral ook blijven zoals het is. Ze lijken nogal bang voor grote veranderingen. Door de huidige instroom van mensen uit andere culturen verzetten ze zich ook politiek tegen de invloeden die dat met zich kan meebrengen.”

Je stuurde me het bericht dat je een buitenlands avontuur iedereen zou aanraden. Ook omdat je jezelf beter leert kennen. Wat heb je ontdekt van jezelf dat je niet wist?

“Voor ik de wereld in trok, geloofde ik dat de waarden en normen die ik tijdens het opgroeien in Opgrimbie mee had gekregen universeel en heilig waren. Door het reizen besef ik dat mijn of onze visie niet altijd de juiste is. Misschien bestaat dat zelfs niet, een universele regel van wat goed en wat slecht is. Daarenboven heb ik geleerd om volledig zelfstandig te zijn, want even in het weekend met de wasmand naar mama rijden, is gewoon geen optie.”

“Open en vlot in de omgang zijn, is iets dat ik door al dat reizen zeker ook heb bijgeleerd. Als je in een vreemd land, waar je niemand kent, niet uit je schulp kruipt en dat contact met andere mensen actief opzoekt, blijf je alleen achter.”

Iets anders: wat doe je in Wenen tijdens je vrije tijd?

“Op dit moment is mijn hoofdbezigheid het WK voetbal bekijken. Over het algemeen ben ik geen grote voetbalsupporter, maar dit is toch iets speciaals. Recent heb ik een groep Belgen leren kennen met wie ik samen ga kijken. Je leert er ook mensen van andere landen kennen. Het is echt wel een toffe sfeer, ook al doet Oostenrijk niet mee. Langs het Donaukanaal zijn er vele leuke strandbarretjes met grote schermen. Die zitten allemaal vol, veelal met expats.”

De klassieke afsluiter: wanneer zien wij je terug in België?

“Volgende week al. Via Ryanair ben je vanuit Bratislava, dat heel dichtbij ligt, snel op en af. Na de drukte op de universiteit kom ik even terug om familie en vrienden te bezoeken. Ik moet dan zeker langs mijn opa passeren. Hij belde me dat hij de krant verwittigd had dat ik in Wenen zat. Vond ik wel schattig.”

“Maar een definitieve terugkeer? Geen idee. Bij wijze van spreken weet ik niet wat ik volgende week ga doen. Laat staan dat ik weet wat er gaat gebeuren als mijn verblijf in Wenen erop zit.”