Thomas Vermaelen vol vertrouwen, ondanks scepsis bij Engelsen: "Ben uit het dal gekropen"

'The Verminator', klonk zijn bijnaam bij Arsenal. Tussen 2009 en 2013 was Thomas Vermaelen één van de beste verdedigers in de Engelse competitie. Een uitleenbeurt vorig seizoen aan AS Roma, waarin hij nauwelijks aan spelen toekwam, beschadigde die reputatie evenwel. Plots was hij een speler over zijn top, niet geholpen door de vele kwaaltjes. En dus mocht hij definitief vertrekken bij FC Barcelona.

De Premier League kon een interessante uitweg zijn, viel toen in de entourage van de Antwerpenaar te noteren. Al was het maar omdat zijn vrouw Polly Parsons, met wie hij twee zonen heeft, zo opnieuw naar haar Britse familie kon. Iemand zou hem, na die grotendeels prima jaren in Arsenal, wel oppikken, niet?

Dat viel tegen. Staartteams Watford, Southampton en Crystal Palace informeerden. Meer niet. Twijfel nam de bovenhand over het Kanaal: zou Vermaelen ooit nog wel 'The Verminator' worden?

"Na mijn vertrek uit Engeland heb ik inderdaad een paar problemen gehad", knikte Vermaelen op de persconferentie. "Maar ik denk dat ik de laatste maanden, vóór mijn blessure aan de hamstrings, toch vaak gespeeld heb, op een goed niveau bovendien. (grijnst) Ik ben uit het dal gekropen."

Het vertrouwen straalde er vanaf. Gesterkt door het eindeloze vertrouwen van Roberto Martínez, die er eigenlijk nooit aan dacht om Vermaelen, ondanks het risico, thuis te laten. En door de uitstekende start van de Duivels in Rusland. "’t Is allemaal niet zo evident als men denkt", sprak Vermaelen. "Kijk maar naar Duitsland. Of we nu favoriet zijn voor WK-winst? (lacht) Toch zeker een outsider."

Wat Vermaelens humeur voorts ten goede kwam: zijn verleden, waarin hij bewees weinig ritme nodig te hebben om zijn niveau op te pikken. Het was zo op het EK 2016, toen de kuiten opspeelden. En ook bij Barça. Waarom zou het dan nu niet lukken? Hij knipoogde: "Ik heb hard getraind om fit te zijn."

Het feit dat de Engelse kranten Vermaelen dezer dagen zo goed als doodzwijgen - alsof hij nooit iets betekend heeft in hun land - raakt hem niet. Hij haalde de schouders op: "Ik wil me niet speciaal tonen, of zo."

Rancune is hem vreemd. Veerkracht daarentegen… Klaar voor, bij schatting, comeback 99.

Zal hij wel een waardige vermelding krijgen in de tabloids?

Of zal de sportief directeur van Crystal Palace het zich straks wel beklagen dat hij destijds niet doorduwde?

Vermaelen zelf is er alvast gerust is. Hij heeft andere prioriteiten. Voor het eerst in meer dan een maand nog eens een match spelen, om maar iets te zeggen.