Alex Agnew over het einde van Diablo Blvd: "Zelfs voor ons voelt het nog onwerkelijk aan"

Slayer en Ozzy Osbourne zijn momenteel bezig aan hun afscheidstour, en die epidemie breidt zich kennelijk ook uit tot binnen de eigen landsgrenzen. Oathbreaker legde er het bijltje bij neer, Steak Number Eight houdt er eind dit jaar mee op, en rond diezelfde tijd geeft Diablo Blvd er net zo goed de brui aan.

Nochtans leken de sterren goed te staan voor de Antwerpse groep. De derde en vierde plaat van Diablo Blvd kwamen uit op Nuclear Blast, het grootste heavymetal-label ter wereld. Daardoor werden die wereldwijd verkocht, waardoor de band plots kon toeren met zwaargewichten als Machine Head en Epica. Ze speelden ook met Life of Agony in New York. 

Bucketlist afgevinkt

In een eerdere persmededeling gaf Diablo Blvd niet echt een duidelijke verklaring voor het eind van de groep. Niet zo verwonderlijk misschien. Agnew vertelde ooit dat hij een uitspraak van Jean-Luc Godard op een van zijn dvd-hoesjes had geprint: "He who jumps into the void, owes no explanation to those who stand and watch." Zij die een stap in het ongewisse zetten, hoeven zich niet verantwoorden tegenover diegenen die aan de zijlijn staan toe te kijken.

Maar na even telefonisch aandringen, wil hij graag meer toelichting geven. "Ik kan me voorstellen dat dit als een verrassing komt", erkent Agnew. "Zelfs voor ons voelt het nog onwerkelijk aan. Maar de voorbije dertien jaar is er ook veel gebeurd." 

_{Lees verder onder de foto.}

Stoppen op een hoogtepunt

"We zijn begonnen als een parti du plaisir, en hebben er in het begin nooit aan gedacht om de wereld te veroveren. Maar ons parcours leidde plots tot de meest waanzinnige tours. Ik heb het gevoel dat we tegen het eind van het jaar zowat alles van onze bucketlist kunnen schrappen: we hebben op de grootste heavy metal-cruise 70.000 Tons of Metal kunnen spelen, stonden op de Main Stage van Graspop en het Duitse Summer Breeze. En we spelen op Alcatraz, Duitse festivals als Wacken Open Air en Pukkelpop. 

"Ik hou van stoppen op een hoogtepunt. Weinig bands blijven lang relevant, dat weet je zelf ook. Je moet er dus mee kappen voor het zielig kan worden. Op Graspop merkte ik dat we onze plaats rechtmatig kunnen opeisen in de vaderlandse metalgeschiedenis. We hebben onze stempel gezet."

Moeheid

Diablo Blvd wil dan ook het gevaar vermijden om – ba dum tss! – een doodlopend straatje in te slaan. "Ik vind dat we het al bij al nog lang volgehouden hebben: dertien jaar is een behoorlijke leeftijd voor een groep. Met Zero Hour hebben we bovendien alles op alles gezet. Maar die plaat heeft ook veel van ons gevergd. We hebben heel veel persoonlijke problemen achter de rug." 

Agnew had het in De Morgen al eerder over het weinig amicale vertrek van leadgitarist Dave Hubrechts, maar ook over de schoonmoeder van Andries (Beckers, gitarist, gva) die overleed aan kanker. "Het zijn voor ons allemaal heel zware jaren geweest, en die zijn beginnen accumuleren. Daardoor is een zekere moeheid opgetreden. We worden er ook ouder op, hè. Ik ben al 45! Om dan dertien uur in een tourbus te zitten, waarna je voor evenveel mensen mag optreden... Je hebt daar méér zin in als je twintig jaar jonger bent." 

Stiefmoederlijke behandeling

Wat ook lijkt mee te spelen, is de stiefmoederlijke behandeling van gitaren in de media en die van Belgische metalbands op festivals. "We kregen boegeroep van de fans op Graspop omdat we zo vroeg moesten stoppen met spelen. "Ja, dan wordt het tijd dat ze Belgische bands wat hoger op de affiche zetten," antwoordde ik toen. Wij moeten de boel altijd openen, en dan vertellen de organisatoren dat ze op die manier de wei al vroeg vol krijgen. Goed voor hén, want dan verkopen ze meer pinten. Maar dat zou niet ten koste mogen gaan van een Belgische band. Ik wil niet zeventig moeten worden, om eindelijk eens top of the bill te kunnen zijn, en mijn teksten van een teleprompter te moeten aflezen."   

Zielige schim

Liedjes als 'The Song is Over' van Zero Hour krijgen ineens een heel cynische betekenis, beseft hij. "Maar zo voelde het toen ook al aan. We stonden op een heel eigenaardig punt in ons leven. Ik stopte na tien jaar ook met De Zwaarste Lijst op Studio Brussel, en het voelt aan alsof we een nieuwe bladzijde moeten omslaan. Je mag niets in stand houden omdat je niets durft los te laten. Je moet de moed hebben om te kunnen zeggen: als we nù stoppen, blijven we voor altijd graaf (lacht). 

"De volgende plaat zou een doorslagje kunnen worden. Dat risico wil ik niet nemen. Vandaag kan ik fier terugkijken op al onze platen. En ik vind dat we ook onze verantwoordelijkheid opnemen voor alle fans die een tattoo van ons logo lieten zetten. Ik zou het er moeilijk mee hebben, wanneer die daar ooit spijt van zouden krijgen, omdat we een zielige schim van onszelf zijn geworden. Zoals mensen vandaag waarschijnlijk denken: had ik mijn Biohazard-tattoo maar nooit laten zetten, of die van een andere groep die doorheen de jaren ongelooflijk kut zijn geworden (lacht)."

De toekomst?

Om complot-theoristen voor te zijn, geeft Agnew ook aan dat er écht geen onvrede heerst in de band. "Met het eind in zicht zijn we zelfs nog dichter naar elkaar toe gegroeid," denkt hij. "We zijn allemaal écht van plan om van elke seconde te genieten." De groep zelf laat vandaag ook nog weten: "We willen al onze fans bedanken voor de onvoorwaardelijke steun. We hebben samen de tijd van ons leven gehad."

Op 30 mei 2019 staat Alex Agnew opnieuw als comedian in het Sportpaleis met zijn gloednieuwe show Be Careful What You Wish for. Het genderdebat, feminisme, #metoo en cultuurrelativisme zouden enkele heikele onderwerpen kunnen worden, waaraan je je alvast mag verwachten. Het zal de tiende keer zijn dat Agnew in het Sportpaleis staat. Zijn laatste show Unfinished Business dateert dan alweer van drie jaar geleden.

De ticketverkoop voor het finale concert van Diablo Blvd in AB op 10 december gaat op 29 juni van start via Ancienne Belgique.