Blaak won dit jaar ook al de Amstel Gold Race en een rit in de Healthy Ageing Tour. De wereldtitel veroverde ze vorig jaar in het Noorse Bergen op vergelijkbare wijze. Ook toen reed ze op het juiste moment uit de kopgroep weg na een val vroeg in koers. “Het is een ‘feeling’, maar je weet natuurlijk nooit zeker of het lukt”, vertelde ze bij de NOS. “Ik heb blijkbaar koersinzicht. Fysiek was ik altijd al een van de beteren, maar in tactisch opzicht ben ik echt gegroeid.”

Overwicht Boels-Dolmans

In de koers over ruim 141 kilometer opende Marianne Vos de finale met een aanval waarbij ze Esther van Veen meekreeg. De viervoudig Nederlands kampioene wist bovendien vier ploeggenotes in de groep achter zich maar strandde toch omdat met name Anna van der Breggen, de derde troef van Boels-Dolmans, het tempo opvoerde.

Blaak en Floortje Mackaij, renster van Sunweb, waren de volgende aanvallers. Maar een versnelling van Annemiek van Vleuten op een hellend stuk betekende meteen het einde van die poging. Met nog tien rensters in de eerste groep begon de slotronde. Evy Kuijpers, een clubrenster, probeerde het en zag Blaak aanklampen en meteen passeren. “Het was slopend, eigenlijk was ik al klaar”, vertelde de winnares. “Maar ik dacht: ik probeer het nog een keer.”

Blaak, die voorlopig de regenboogtrui draagt in plaats van de nationale trui, was zonder torenhoge verwachtingen naar Hoogerheide afgereisd. “Ik stond er heel relaxed in. Ik voelde me wel goed, maar we hadden meer troeven. Ik zie dat Amy tweede is, maar die had net zo goed kunnen winnen.” De kampioenstrui is voor volgend jaar. “Na het WK ga ik hem dragen. In Innsbruck zie ik geen kansen voor mij.”