Sinds zondag prijkt Spanje 47 keer op de World Heritage Lijst, met de opname van de middeleeuwse stad Medina Azahara. Die stad werd in 940 of 941 gesticht door kalief Abd al-Rahman III als zetel van het nieuwe kalifaat van Cordoba. Lang heeft de stad niet bestaan: in 1010 werd Medina Azahara bij oproer vernield. De enorme ruïnes die overbleven, getuigen echter nog steeds van de eeuwenlange moslimaanwezigheid in Iberië.

Italië is, met de opname van de 20e-eeuwse industriestad Ivrea, aan 54 Unesco-sites toe. Ivrea werd in de jaren tussen 1930 en 1960 opgebouwd als een “modelgemeenschap” (Movimento Comunità) door Adriano Olivetti, de industrieel wiens bedrijf de bekende tikmachines, rekenmachines en computers maakte. Ivrea geldt als een exemplarisch sociaal project, waarbij economische productie, architectuur, respect voor de mensenrechten en participatieve democratie hand in hand gingen.

Duitsland kon zich verheugen met de opname van de culturele sites Hedeby en Danevirke, zoals de namen al doen vermoeden Viking-kolonies. Hedeby was een nederzetting waar de Vikings aan handel deden, de Danevirke is een systeem van Deense versterkingen. De site, in de deelstaat Sleeswijk-Holstein, werd in 1897 blootgelegd. Duitsland pronkt voortaan met 43 sites, 40 culturele en drie natuurlijke

Vrijdag waren Saudi-Arabië, Oman en Kenia aan het feest met de opname in de werelderfgoedlijst van, respectievelijk, de oase al-Ahsa (bekend om zijn palmbomen), de oude stad Qalhat (gesticht omstreeks 1100 na Christus) en de archeologische site Thimlich Ohinga. Zaterdag was er groen licht voor “verborgen” Christelijke sites in Japan, het Victoriaanse en Art Deco-gebouwenensemble van Mumbai (het voormalige Bombay) in India, boeddhistische bergkloosters in Zuid-Korea en het archeologische landschap van de regio Fars in Iran.