In België staat vrijwillige zwangerschapsafbreking nog steeds in het strafwetboek. De regeling uit 1990 – die er kwam na een gewetenscrisis bij koning Boudewijn – was een compromis en bepaalde alleen een aantal voorwaarden waardoor abortus niet als een misdrijf werd beschouwd.

Binnen de regering werd onder aansturen van premier Charles Michel (MR) nu een akkoord gevonden om abortus uit het strafwetboek te halen. Dat wetboek is de basis van het strafrecht, maar wordt aangevuld door tal van andere wetten met strafbepalingen.

Minister van Justitie Koen Geens (CD&V) is naar eigen zeggen blij met het bereikte akkoord. Hij zegt er tegen VRT NWS wel meteen bij dat dit niet betekent dat abortus nu als gewone medische handeling wordt beschouwd. 'Abortus zal strafbaar blijven op de wijze waaroip het vandaag strafbaar is, maar het zal niet meer in het strafwetboek voorkomen', zegt Geens tegen de publieke omroep. 'Het zal voortaan in een aparte strafwet geregeld worden, zoals dat ook het geval is voor euthanasie.'

Symbolisch belangrijk

Persagentschap Belga meldde eerder dat abortus uit het strafrecht wordt gehaald, maar CD&V benadrukt dat dit niet het geval is. ‘Abortus zal in een aparte wet komen, maar de sancties die op dit moment staan op het niet-naleven van de voorwaarden rond abortus, blijven behouden’, zegt CD&V-woordvoerder Steffen Van Roosbroeck.

Het wetsvoorstel is vooral symbolisch belangrijk, inhoudelijk verandert er weinig. De termijn waarin abortus kan worden gepleegd, blijft op twaalf weken, en ook de bedenkperiode van zes dagen blijft behouden, tenzij er dringende medische redenen zijn. Wel verdwijnt uit de wet dat abortus een ‘noodsituatie’ vormt. Er wordt ook uitdrukkelijk vermeld dat de arts die weigert een abortus uit te voeren, verplicht is door te verwijzen naar een andere arts.

Stigmatiserend

'In principe was een zwangerschapsafbreking nog steeds een misdrijf, tenzij de arts aan alle voorwaarden voldeed', zegt Kamerlid Carina Van Cauter (Open VLD) tegen VRT NWS. 'Het feit dat abortus nog in ons strafwetboek stond, was culpabiliserend en stigmatiserend voor de vrouw.'