Hoelang houdt Geens dit vol? LANG

“Koppig, strijdvaardig maar met het nodige respect voor zijn tegenstrevers.” Zo wordt minister van Justitie Koen Geens (CD&V) omschreven door de andere spelers aan de onderhandelings­tafel. Hij gooide met de verplichte minimale dienstverlening half juni zijn meest heikele troefkaart op tafel. De meest bittere pil ook om te slikken voor de vakbonden. “Hij lijkt wel ons stakingsrecht te willen afschaffen”, zegt Filip Dudal van het ACV. Geens verschuilt zich achter het feit dat hij geen andere keus heeft, klinkt het. Het Europese Anti­foltercomité heeft ons land immers al herhaaldelijk op de vingers getikt omdat de detentieomstandig­heden bij stakingen zwaar te wensen overlaten.

Geens beloofde in het voorjaar werk te maken van de aanbevelingen van het comité en houdt woord. Hij heeft een gedetailleerd plan klaar per gevangenis, waarin staat hoeveel posten moeten worden opgevuld als de cipiers het werk willen neerleggen. De minister lijkt ook geen haast te hebben om al te veel water bij de wijn te doen. Zijn tactiek: de stakers laten sudderen tot ze er vanzelf de brui aan ­geven.

COMMENTAAR. “Basisrechten, behalve op dinsdag en donderdag. Snapt de vakbond zelf niet hoe fout dat is?”

Hoelang houden vakbonden dit vol? LANG

“Desnoods tot na de zomer. En als de minimale dienstverlening in de teksten blijft staan, komt er geen ­akkoord”, klinkt het zelfverzekerd bij verschillende vakbonden. De socialistische bond ACOD (CGSP) en de christelijke ACV Openbare Diensten en CSC Service Public beginnen vandaag aan hun derde stakingsweek. Ook de liberale vakbond ACLVB heeft zich intussen aangesloten.

De militanten zijn boos omdat Geens hen de minimale dienstverlening “door hun strot wil rammen”. “Ook over de wijziging van ons statuut zijn we het grondig oneens”, legt Filip Dudal (ACV) uit. “Het codewoord is strenger: strengere tucht, strengere evaluatie, strengere screening, strengere voorwaarden om te promoveren. Terwijl aanwerven al zo moeilijk is.” Dudal zegt ondanks de impasse dat de vakbonden zich constructief zullen ­opstellen. “Wij staken niet om te staken.”

Actuele stand van zaken: twee dagen werken (“ook al zijn er veel diehards die ook op die dagen voluit staken”) en 1 stakingsdag. In de weekends wordt er niet langer gestaakt. “Maar kom ons niet vertellen dat we enkel weekendpremies willen opstrijken. Wie staakt, verliest 50 à 90 euro per dag. Wij staken uit overtuiging.”

Hoelang houden gevangenen dit vol? NIET LANG

Amper bezoek mogen ontvangen. Amper kunnen douchen. Kinderen die bij hun moeder op cel moeten blijven. En gedetineerden die niet kunnen werken in de gevangenis en dus geen eurocent verdienen. Als één groep de grote dupe is in dit verhaal, zijn het wel de meer dan tienduizend gevangenen. Zij zagen de voorbije weken regelmatig politieagenten of directieleden het eten rondbrengen. Of de dagelijkse wandeling coördineren. “Gedetineerden worden momenteel als honden behandeld”, zegt de Neerpeltse Lisa (21), dochter van een gevangene in Hasselt. “Mijn vader heeft amper één keer mogen douchen en één keer mogen telefoneren de voorbije weken. Het is onmenselijk.”

De Vlaamse gevangenisdirecteurs kropen vorige week in hun pen om de uiterst schrijnende toestanden aan te klagen. “De staking is zeer ingrijpend voor de gedetineerden”, zegt ook Kathleen Van de Vijver, woordvoerster van het gevangeniswezen. “De meesten zijn al sinds het begin van de staking niet uit hun cel geweest.”

De vakbonden legden gisteren dertien pagina’s “opmerkingen” neer bij de minister, maar over één ding zijn alle partijen het eens: voor de gedetineerden is staken een ingrijpende gebeurtenis. Centraal in een crisis waar ze niets in de pap te brokken hebben.