De Rode Duivels en La Roja in cafe Bohemia
Louis van Dievel, schrijver en journalist, kijkt elke week met een guitige blik naar de kleine en grote actualiteit. Vandaag over - hoe kan het anders deze week - de Rode Duivels.
Wat was het hier zondagmiddag stil tijdens de match tussen Spanje en Rusland. Met hier bedoel ik: het kleine Spaanse eiland waar ik dezer dagen al schrijvend en klussend de tijd doorbreng. Geen vreugdekreten, geen oooh's of aaah's zoals die bij grote voetbalgelegenheden uit de huizen van het gehucht Echedo plegen op te stijgen. Gewoon haast doodse stilte.
Je moest geen helderziende zijn om te beseffen dat er slecht nieuws op de loer lag. Ik logde in op Sporza. De laatste penalty was net getrapt. Spanje lag eruit. Tegen de Russen, godbetert. Toen ik in het gehucht mijn vuilniszak ging deponeren, trof ik er slechts somber gestemde mannen aan. Eentje schopte gefrustreerd tegen de overvolle vuilniscontainer en slaakte een schrikbarende vloek.
Alle buitenlanders zijn Duitsers
Later stapte ik tijdens mijn avondwandeling langs de oceaan café Bohemia binnen, waar je van het terras bijna het water in kunt lopen. De tv stond aan, zoals in alle Spaanse horecazaken de tv altijd aanstaat (en luid). Maar niet op de wedstrijd Kroatië-Denemarken, zoals ik had verwacht. Wel op een spelprogramma met rondborstige blondines en mannen die geheel uit gel en tattoos leken te zijn opgetrokken.
De baas haalde zijn schouders op toen ik ernaar informeerde. Het wereldkampioenschap was van nul en generlei belang meer nu La Roja was uitgeschakeld.
Daarbij, voegde hij er enigszins vilein aan toe, de Duitsers hebben het nog slechter gedaan dan wij. Alle eilandbewoners geloven dat alle buitenlanders Duitsers zijn. Of toch minstens Zwitsers.
Ik heb al een klein miljoen keer gezegd dat ik niet uit Duitsland kom maar uit België, het gaat er het ene oor in en komt er het andere oor uit. Maar ik blijf voor mijn nationaliteit uitkomen.
Logge sumoworstelaars
Wij spelen maandag nog, zei ik.
De baas van café Bohemia trok zijn wenkbrauwen op. Deed België ook mee aan het WK? Mochten kleine landjes ook al meedoen? Hazard, Kompany, Carrasco, probeerde ik. Het deed geen belletje rinkelen. En tegen wie? informeerde de baas meer uit beleefdheid dan belangstelling. Tegen Japan, zei ik. Tegen Japan???
De wenkbrauwen van mijn gesprekspartner bereikten nu welhaast zijn haargrens. En die lag al halverwege zijn schedel.
Hoofdschuddend trok hij zich terug in zijn keuken. Waar ging de wereld naartoe als onbenullige landjes tegen logge sumoworstelaars mochten voetballen, leek hij te denken.
Terwijl het fijnbesnaarde Spanje het tegen de Russische Beer had moeten opnemen.
De Bohemia
Ik bleef nog vijf minuten naar het spelprogramma op tv kijken. In de eetzaal zat een gezelschap van vijf Duitse dames en één heer die wat verderop in hotel Parador verbleven maar eens in een typisch volksrestaurant wilden eten.
Waarom heette zijn zaak Bohemia? vroeg een van de dames in haar beste Spaans, toen de baas de borden met filete de escolar bracht. Bohemia, dat lag toch in Tsjechië?
Ik kende het antwoord al omdat ik de vraag eerder ook al had gesteld.
Zijn vader was visser, legde de baas uit, en zijn boot heette de Bohemia, vandaar.
En waarom had die dan zijn boot de Bohemia gedoopt? drong de dame aan.
De baas haalde zijn schouders op. Die Duitsers ook met hun domme vragen altijd.
VRT NWS wil op vrtnws.be een bijdrage leveren aan het maatschappelijk debat over actuele thema’s. Omdat we het belangrijk vinden om verschillende stemmen en meningen te horen publiceren we regelmatig opinieteksten. Elke auteur schrijft in eigen naam of in die van zijn vereniging. Zij zijn verantwoordelijk voor de inhoud van de tekst. Wilt u graag zelf een opiniestuk publiceren, contacteer dan VRT NWS via moderator@vrt.be.