Wat vieren de Amerikanen vandaag op 4 juli?

In bijna elke Amerikaanse stad kan men zich op de 4e juli aan een spectaculaire vuurwerkshow verwachten. Dat is nog altijd de meest populaire manier om de nationale feestdag te vieren. Traditionele kanon- en geweerschoten moesten, voor de veiligheid van de Amerikaanse burgers, worden vervangen. 

Er wordt ook veel, heel veel gegeten, vooral hotdogs. New York organiseert al bijna 100 jaar een bekende eetwedstrijd: Nathan’s Famous Hot Dog Eating Contest. In New England daarentegen verkiezen ze zalm. De Amerikaanse traditie eist bovendien dat er op 4 juli een heleboel honkbalwedstrijden op het programma staan. Ook de Amerikaanse overheid doet mee met speeches en festiviteiten.  

Al sinds de officiële verklaring in 1776 vieren de Amerikanen op 4 juli hun onafhankelijkheid. Omdat nieuws in die tijd traag verspreid wordt, luiden op 4 juli 1776 alleen in Philadelphia de klokken. De symbolische Liberty Bell klinkt in die stad jaarlijks 13 keer. Vanaf 1846 mag dat niet langer, omdat de bekende klok te broos geworden is. 

Als Groot-Brittannië jaar in jaar uit extra belastingen wil heffen in de Amerikaanse gebieden, zijn de kolonisten woedend. "No taxation without representation" wordt de slogan van het protest. Waarom zou men wel zo veel belastingen moeten betalen, maar amper vertegenwoordigd zijn in het Britse parlement? Vijf jaar later komt het tot bloedvergieten als Britse soldaten, waarschijnlijk uit verwarring, het vuur openen op demonstranten in de straten van Boston. De gebeurtenis komt bekend te staan als de "Boston Massacre", ook al vallen er maar vijf doden. 

Dat de Britse Oost-Indische Compagnie geen invoerrechten meer moet betalen op thee en daardoor dus het monopolie op de theehandel in Amerika zal krijgen, is voor de Amerikaanse kolonisten de laatste druppel. Als drie theeschepen de haven van Boston binnenvaren in 1773, verkleden tientallen stedelingen zich als Mohawk-indianen en klimmen ze aan boord van de schepen. Alle thee wordt overboord de zee in gekieperd. Na deze "Boston Tea Party" is voor de Britse koning George III de maat vol.

In 1775 komt het Continentale Congres voor de tweede keer samen in Philadelphia. Er zijn vertegenwoordigers uit alle dertien kolonies aanwezig: uit het huidige Connecticut, Delaware, Rhode Island, Massachusetts, Maryland, New Jersey, New Hampshire, New York, Pennsylvania, Virginia, Georgia, en North en South Carolina. Ondanks hun gemeenschappelijke frustratie bestaat er nog maar weinig echte samenhorigheid.

Uiteindelijk zit er voor het Congres niets anders op dan Groot-Brittannië de oorlog te verklaren. Onafhankelijkheid is initieel niet het doel van de kolonisten, maar de oorlog draait hier wel op uit, waardoor het als de Amerikaanse Onafhankelijkheidsoorlog bekend zal komen te staan. Op 4 juli 1776, terwijl de oorlog nog zes jaar zal duren, keurt het Congres de "Declaration of Independence" goed. De Verenigde Staten van Amerika zijn een feit.

Het is de dag dat John Hancock, de voorzitter van het Congres, zijn handtekening zet onder de onafhankelijkheidsverklaring. Alle andere vertegenwoordigers, van Benjamin Franklin tot de toekomstige presidenten John Adams en Thomas Jefferson, ondertekenen het document pas weken of zelfs maanden later. Op 2 juli houdt het Congres eigenlijk al een stemming over de onafhankelijkheid. De Pennsylvania Evening Post kopt die avond met: "Op deze dag verklaart het Congres de Verenigde Koloniën Vrije en Onafhankelijke Staten". Maar het wordt dan toch 4 juli. De Britten zelf komen de onafhankelijkheid pas te weten eind augustus 1776.

Het jonge land krijgt ook meteen een eigen spreuk: "E pluribus unum", oftewel eenheid in verscheidenheid. Het gaat goed samen met "all men are created equal", dé zinssnede uit de onafhankelijkheidsverklaring. De Verenigde Staten moeten een plek voor hoop vormen, waar iedereen een kans krijgt. Maar dat geldt niet voor de Afrikaanse slaven, die een vijfde van de bevolking uitmaken. Zij moeten nog tot 1863 wachten om officieel vrij te worden verklaard. En ook bij de inheemse bevolking laat 4 juli toch wel een wrange smaak achter.