Novastar op Rock Werchter: de puurste, eerlijkste hartekreet die een man in zich heeft
Wat stond Joost Zweegers weer héérlijk buiten zijn oevers te treden, daar op de Main Stage van Werchter. Zweegers zit nog steeds als een aandoenlijke neuroot achter z’n piano.
Hoe verklaar je a day in paradise – want hoe zou je deze door Nick Cave, Arctic Monkeys, Eels, David Byrne en Noel Gallagher bewoonde zondag anders noemen – plechtig en stijlvol voor geopend? Door ‘Wrong’ te spelen, natuurlijk, het liedje dat ik ergens diep in die dwaze kop van me als een prachtig geheim bewaar. Wat nerveuzig was Joost Zweegers de Main Stage komen oplopen – niks in de zakken, niks in de mouwen, behalve dan de grenzeloze schoonheid van z’n eigen backcatalogus.
Hij begon dus met ‘Wrong’, dat net meerderjarig is geworden, en duwde me zo terug naar de tijd van de titelloze debuutplaat van Novastar. Die heeft me indertijd een contactverbod aangesmeerd, beu als ze het was om een jaar lang vijfmaal daags richting m’n cd-deck gesommeerd te worden. Wat was het fijn om nu ‘Wrong’, ‘Lost and Blown Away’ en ‘The Best Is Yet to Come’ terug te horen: achttien jaar later zijn het nog altijd meisjes om verliefd op te worden.
Ook niet veranderd: Zweegers zit nog steeds als een aandoenlijke neuroot achter z’n piano. Hoofd, handen en voeten voeren een spichtig ballet op, een ordeloos dansje dat de voornaamste wetten van de fysica dist. Maar intussen blijft-ie wel piekfijn zingen – wat is Joost Zweegers toch een mooie man om naar te kijken.
Hij rende als een gulzig jachthondje door bijna twee decennia rillerige ontroering: ‘Never Back Down’, ‘Because’, ‘Mars Needs Woman’, ‘When the Lights Go Down on the Broken Hearted’, en samen klonk dat als de puurste, eerlijkste hartenkreet die een man in zich heeft. En ‘Home Is Not Home’ deed het beste vermoeden voor die nieuwe plaat.
Zweegers had ook goed volk rond zich verzameld. Trok het meest de aandacht: gitarist Reinhard Vanbergen, en niet alléén omdat hij die op de zomermode van 2023 vooruitlopende bloemensalopet droeg – met dat lijntje viool in ‘Cruel Heart’, bijvoorbeeld, wil ik me graag verloven.
“No lord, it seems the best is yet to come.” Van nature geloof ik eerder dat morgen nog een tikkeltje miserabeler zal zijn dan vandaag. Daarom heb ik Joost Zweegers en zijn Novastar nodig: om me te wijzen op de onloochenbare waarheid dat dit a day in paradise is.