Dit waren de 10 beste concerten van Rock Werchter 2018

1. Anderson .Paak & The Free Nationals ★★★★★

Niets tegen Pearl Jam, Nick Cave of QOTSA, maar die hebben zich in ons land al zo vaak laten opmerken dat een briljant concert meer of minder het verschil niet meer maakt. Het #RW18-optreden, waarvan iedereen binnen tien jaar nog zegt dat hij of zij erbij was, staat daarom op naam van Anderson .Paak & The Free Nationals. Oké, dat .Paak vrijdag op moest een kwartier nadat de Rode .Duivels zich hadden geplaatst voor de halve finale én dat hij klonk alsof hij daadwerkelijk blij voor ons was, hielp een heel eind. Maar dat hij er muzikaal meteen een bom in gooide zeker ook. Fenomenaal samenspel, smelly grooves, en in staat om in een vingerknip van richting te veranderen. Allemaal dingen die nog harder uit de verf kwamen, wanneer .Paak de beats in de bakjes liet en zelf aan de drums ging zitten. Wat een drummer! En wat een zanger!

Lees hier de volledige recensie, en hier ons interview met Anderson .Paak.

2. David Byrne ★★★★★

De passage van David Byrne op Rock Werchter leek zondag wel Stop Making Sense 2.0 - een update en uitvergroting van wat Byrne veertig (!) jaar geleden met Talking Heads deed. Dit was een superieur concert voor meerwaardezoekers op alle fronten: song, stem, decor, muzikanten en zelfs choreografie. Het slotakkoord was 'Burning Down the House', waarin hij zingt “I’m an ordinary guy” – een leugen, en gelukkig maar. Byrne speelde zelfs geen bisnummers omdat dat afbreuk zou doen aan de perfect afgeronde structuur van zijn show. Op spontaniteit scoorde dit 1 op 10. Op absoluut meesterschap 11 op 10.

Lees hier onze volledige recensie, en hier ons recente interview met David Byrne.

3. Nick Cave and the Bad Seeds ★★★★★

Het concert van David Byrne - wat vroeger op zondagavond - was een masterclass in precisie, dat van Nick Cave een display van durf, charisma en superieur je- m’en-foutisme. Cave stampte zelfs ostentatief tot twee keer toe zijn pupiter (met setlist en spiekkaartjes) omver. Noteer: dit was geen concert, maar een viering en een bezwering. En ook: er zijn veel frontmannen, maar slechts één Nick Cave.

Lees hier onze volledige recensie.

4. Arctic Monkeys ★★★★★

Arctic Monkeys vertimmerden zondagavond de rock-'n-roll op Werchter. Ze toonden zich een machine met een wild bonzend hart. Routineus? Jazeker. Bezield? Het lijdt geen twijfel. Eigenzinnig? You betcha. Arctic Monkeys legden het boeltje verduiveld efficiënt in de as. Mindere headliners als, pakweg, Editors hadden een arsenaal aan pyrotechnisch geweld en voor de hand liggende monsterhits bovengehaald om te kunnen verbluffen. Niet de Monkeys.

Lees hier onze volledige recensie, en hier ons recente interview met Alex Turner.

5. Pearl Jam ★★★★★

Een gebalde set van 'amper' twee uur, het is niet de gewoonte van Pearl Jam. Het gaf een vurigheid aan de groep tijdens hun vijfde concert hier. 'Elderly Woman Behind the Counter' was, wat dat betreft, ronduit misleidend als opener. 'Animal' volgde, en het beest was los. Pearl Jam wist de massa perfect bijeen te brengen op Werchter, en er zat geen enkel overbodig moment in hun set. Hier stond een hechte groep vrienden, overlevers van de uitgedunde grungecohorten. En de sleutelwoorden zaterdagnacht waren dan ook niet verwonderlijk 'samenhorigheid' en 'liefde'.

Lees hier onze volledige recensie.

6. Little Simz ★★★★☆

Simz stond al een tijd op ons verlanglijstje, dus we kunnen niet echt doen alsof ze donderdag uit de lucht is komen vallen. Omstreeks 2015 had Kendrick Lamar in een zeldzaam radio-interview al eens gepreveld: "Little Simz, she might be the illest doing it right now.” Dat ze sindsdien echter zou uitgroeien tot een volksmenner met de ambitie en visie om à la Kendrick Gesamtkunstwerken te maken, dat zagen we niet aankomen. Op Werchter had ze een driekoppige jazzband bij zich die voorzag in rijke, vibrerende soundscapes – scheutjes psychedelica uit de pijnappelklier van Janelle Monáe. De Britse rapper speelde daarmee de meeste van haar mannelijke collega's op de affiche, onder wie Rae Sremmurd en Post Malone, genadeloos naar huis. "Did you like that?" Oh God, yes!

Lees hier onze volledige recensie.

7. Nine Inch Nails ★★★★☆

Nine Inch Nails speelde een heftige, gortdroge, van tierelantijntjes gespeende show op Werchter, en op die manier herleidde de Amerikaanse industrialband alle voorgaande acts op zondag tot hopeloze pussies. Eerlijk? Wij hopen even furieus en nietsontziend ouder te worden als Trent Reznor. Met knarsende tanden en opgeheven vuist. “I'd rather die than give you control", zingt Reznor. Awel, ja!

Lees hier onze volledige recensie.

8. Fever Ray ★★★★☆

Het was simpelweg onmogelijk om niet uit de bol te gaan bij het concert van Fever Ray op zondagavond. Toegegeven, de zaal zat bezwaarlijk vol, want iedereen stond bij Arctic Monkeys. Maar wie er was, werd betoverd door frontvrouw Karin Dreijer - één van de opvallendste verschijningen op de (inmiddels vier) podia van Rock Werchter dit jaar.  

Lees hier onze volledige recensie.

9. Queens of the Stone Age ★★★★☆

Queens of the Stone Age predikten verbroedering en eigenzinnigheid op Rock Werchter, en terloops etaleerde de roedel van Josh Homme zich als een gedroomde headliner. Wat een band! Wat een show! Wat een carrière! Maximale inzet, maximale bezieling. Geen spatje laksheid te bespeuren. En opnieuw weer zo voortreffelijk verdorven.

Lees hier onze volledige recensie, en hier ons laatste interview met Josh Homme.

10. Gorillaz ★★★★☆

Het was opnieuw grotendeels de onnavolgbare sound - warm, vol, weelderig - die Gorillaz live zo briljant maakte. Het is sowieso ook de enige groep die grandeur uitstraalt zonder dat het larger-than-life-effect ooit pompeus of bombastisch wordt. De hele avond was er dat adrenaline opwekkende gevoel dat hier iets bijzonders gebeurde - het gevoel dat bij alle Grote Concerten heerst. Anderhalf uur was deze weide het centrum van de wereld, en waren de softe urban hippiesongs van  Albarn de perfecte soundtrack bij het Hier en Nu.

Lees hier onze volledige recensie, en hier ons recente interview met Gorillaz.