Arrogant of ironisch? Wie zijn de makers? En wat is de boodschap? ‘It’s coming home’, de Engelse oorwurm die vandaag weer overal opduikt

It’s coming home
It’s coming home
It’s coming
Football’s coming home

Op Wembley, in de Engelse pubs, op sociale media onder een hashtag. De woorden zijn de voorbije weken niet weg te denken. Zeker niet nu Engeland zondag de finale speelt van het EK. De voetbalgekke Engelsen droomden nooit zo luid. Maar waar komen de zinnen en het lied vandaan? En wat is de boodschap?

We gaan 25 jaar terug in de tijd. Het jaar 1996. Voor het eerst sinds het WK van 1966 - toen de Engelsen wereldkampioen werden - mocht Engeland nog eens een groot voetbaltoernooi organiseren. Het officiële EK-lied kwam van Simply Red, maar de Engelse voetbalbond voelde aan dat de song het publiek niet zou opzwepen. De fans hadden méér nodig. Een feel good-nummer om het enthousiasme aan te zwengelen.

Rick Blaskey, een voormalig platenlabelmanager, werd op pad gestuurd door de voetbalbond. Eerst zag hij ergens op een pancarte de woorden ‘Football Comes Home’, nadien kwam hij in contact met de band ‘Lightning Seeds’, die voor het tv-programma ‘Match of the Day’ op de BBC werkten. Eén en één werd twee. Comedians Frank Skinner en David Baddiel werden overtuigd de tekst te schrijven. 

Wat volgde was een heus voetballied. Getiteld: 'Three Lions'. Met ‘It‘s coming home’ dat meermaals terugkeert in het refrein. Eigenlijk was het de bedoeling om “gewoon iets beter te hebben” dan wat Simply Red had gemaakt. Wisten zij toen veel dat het nummer een van de meest invloedrijke culturele overblijfsels zou worden uit de voetbalgeschiedenis. Een nummer voor jong en oud, íedereen zingt het nu mee. 

In het buitenland werd en wordt nog steeds gewezen naar arrogantie. Dat was in 1996, dat was in 2018 en dat is vandaag in 2021. Dat de Engelsen te snel zeker zijn van hun stuk dat ze de eindwinst pakken. Dat voetbal dus thuiskomt - verwijzend naar de FIFA die schrijft dat in 1863 met de oprichting van de Football Association (FA) het eerste bestuursorgaan op voetbalvlak het leven zag. Met andere woorden: met het winnen van het toernooi zou de sport terug zijn waar ‘het hoort’. Luka Modric vertelde na de halve finale op het WK 2018  dat de Engelsen best wat nederiger zouden zijn en meer respect zouden tonen voor de tegenstander. “Want kijk, it’s not coming home”, voegde Kroatisch verdediger Vedran Corluka er aan toe.

En Kasper Schmeichel dinsdag op de persconferentie op de vraag of hij bezig is met het feit dat “het voetbal eindelijk kan thuiskomen”. “Is het al ooit thuis geweest dan? Heeft Engeland het ooit gewonnen?”, repliceerde hij. De journalist haastte zich om de Engelse wereldtitel van 1966 aan te halen. Schmeichel: “Maar dat was op het WK toch?” Of hoe de wereldbefaamde zin ook de tegenstander bezighoudt en triggert. 

Arrogant? Serieus? Of ironisch van de makers van het nummer? Vooral toch dat laatste, beweren Frank Skinner en David Baddiel. Ze wilden niet stellen dat Engeland in 1996 sowieso zou winnen en halen aan dat het meer ging over een gezamenlijke hoop, over een verbondenheidsgevoel om als één natie te geloven dat iets kan. “Er is altijd een magisch gevoel dat iets kan, zolang je er samen maar hard genoeg in geloofd. Zo moet het nummer binnenkomen bij de voetbalfans.” 

Dat er inderdaad geen sprake is/was van opschepperij, blijkt uit enkele strofes.

They just know
They’re so sure
That England’s gonna throw it away
Gonna blow it away

“Ze weten het al, ze zijn al zeker. Dat Engeland het gaat weggeven”, refererend naar de slechte prestaties van de nationale ploeg in de tijden voor 1996. Waarschijnlijk gaan ze het dus niet halen. Maar we kunnen samen maar hopen dat het wél gebeurt.

Ondanks de muzikale input, bleef de beker inderdaad niet thuis in 1996. Het was niemand minder dan huidig bondscoach Gareth Southgate die in de halve finale van dat EK de beslissende strafschop miste tegen Duitsland. Diezelfde man doorbrak in Rusland de vloek van het Engelse penaltysyndroom. Tegen Colombia wonnen ze voor het eerst een strafschoppenreeks in een knock-outfase van een WK. 

Drie jaar geleden werd het nummer vanonder het stof gehaald. En ook vandaag is het dus alomtegenwoordig. Veelzeggend: wereldwijd prijkt de song vandaag op nummer drie in de categorie van ‘Viral 50' - een lijst van de meest gedeelde nummers over de hele wereld. Is it coming home? Ze zijn er weer een stap dichter bij, na de winst in de halve finale tegen Denemarken.