Van 0 naar 200 in 6,9 seconden: dit is de 720 pk sterke Ferrari Pista

Veel beter dan dit wordt het niet. Voor de oude fabriekspoort in Maranello de sleutels overhandigd krijgen van de meest performance-georiënteerde Ferrari van dit moment. Voorzien van een achtcilinder middenmotor met twee turbo’s – 720 pk sterk. Natuurlijk zijn er auto’s met meer vermogen. Een Bugatti heeft er al snel meer dan duizend. Maar dat is een dikke pad vergeleken met onze afgetrainde 488 Pista. Een auto die is gebaseerd op de reeds ontaard snelle 488 GTB en die dankzij zijn compacte afmetingen, geringe gewicht, enorme koppel en mega-grip als een straatvechter over alle soorten wegdek gejaagd kan worden.

Wanneer je ‘m ziet staan, spat de snelheid er al vanaf. Race-strepen, luchthappers aan alle kanten, laag, imponerend en vooral erg rood. Een kleur die het model gemeen heeft met zijn voorgangers. Want de Pista is het vierde model in de moderne Ferrari-wereld die puur is georiënteerd op snelheid en sportieve prestaties. Het is zeg maar de GT3 RS van Porsche. Zijn voorgangers heetten Challenge Stradale, 430 Scuderia en 458 Speciale. Allemaal zijn het uitvoeringen van een bestaand model waarbij alles net een standje strakker is gezet. Andere luchtinlaten, iets verlaagd, veel gewichtsbesparing, meer vermogen en betere aerodynamica.

Wanneer we wegrijden bij de fabriek worden direct overal telefoons op ons gericht, ook al zijn ze hier wel wat gewend. Het eerste wat opvalt is de praktische bruikbaarheid. Dat begon al toen we onze bagage kwijt wilden. De Pista heeft weliswaar geen handschoenenkastje, maar wel een ruime bagageruimte onder de voorklep. Goed genoeg voor twee flinke weekendtassen in ieder geval. Ook rijdt iedereen zomaar weg met deze auto. Een kwestie van gas geven, sturen en af en toe remmen, de auto doet de rest. Toegegeven, het duurt even voordat je de schoudergordels op de juiste lengte hebt, maar eenmaal ingesnoerd wil je toch nergens anders heen.

Je hebt uitzicht op een prachtig instrumentarium, een met alcantara bekleed interieur en je achterwerk zit keurig klem in de racekuipen. Twee dingen vallen al snel op. Het eerste is het betrekkelijk eendimensionale geluid. Het uitlaatgeluid klinkt hard maar rauw, mist timbre en bij het klimmen van de toeren verandert de toonhoogte nauwelijks. Een heel verschil met de gillende, turbo-loze achtcilinders die in het verleden de motorruimte van dit soort modellen sierden en die bij alle toerentallen kippenvel wisten op te wekken bij autoliefhebbers. Het is een gevolg van de toevoeging van turbo’s, die nou eenmaal een hoop motorgeluid absorberen - iets waar de concurrentie ook mee worstelt. Geloof ons, er valt nog genoeg te genieten en iedereen die de Pista hoort aankomen draait toch even zijn hoofd om, maar toch.

Ook opvallend is hoe deze auto omgaat met oneffenheden in het wegdek. Wanneer je ziet hoeveel ruimte er zit tussen de voorspoiler en het wegdek, vrees je dat je bij de eerste de beste verkeersdrempel de stukken koolstofvezel bijeen kunt vegen. Maar niets van dit alles. Tijdens onze laagvliegsessie over de verlaten bergwegen hoorden we slechts eenmaal een licht schrapend geluid uit het vooronder. Ook de vering is perfect. Oneffenheden worden supergoed geabsorbeerd, het onderstel is comfortabel genoeg voor een lange rit en de auto is nauwelijks uit balans te krijgen. De elektronica zorgt er ook voor dat het vermogen prachtig wordt overgebracht op het wegdek. Zelfs bij volgas accelereren op een slechte ondergrond slaan de wielen nergens door, ook niet wanneer de turbo’s volop blazen.

Het gevaarlijke van de slechts 1.280 kilo wegende Pista is dat je daardoor ongemerkt veel sneller rijdt dan je denkt. Van 0-100 km/u doet de auto in 3,85 seconden en de top ligt op 340 km/u. Even doortrekken in de derde versnelling en je rijdt 190, terwijl je denkt dat je 120 rijdt. Je moet dan ook bijna de reflexen van een coureur hebben om te kunnen anticiperen op de snelheidsexplosies van de turbomotor met zijn trekkracht van 770 Newtonmeter.

Sandor van Es, meervoudig Nederlands kampioen toerwagens en freelance autojournalist, heeft die reflexen. Hij stuurt de auto over de weg alsof het om een computerspel gaat, in een cadans die doet denken aan een achtbaan. Snel, maar toch gecontroleerd en ogenschijnlijk zonder moeite. Toch is ook hij geïntimideerd door de brute kracht van de Pista. "Je moet naar je snelheidsmeter kijken om te geloven dat je al zo hard rijdt”, zegt hij.  "Deze auto is zó snel en goed, dat je bijna niet kunt vertrouwen op je gevoel omdat je anders te snel gaat om op tijd af te remmen voor een bocht.”

Rijden met de Pista is pure sensatie. Niet alleen door het vermogen, maar ook door het geringe gewicht en de compacte afmetingen. Daar gaat de concurrentie nog weleens de mist in. Ze produceren een brute sportwagen die in de bochten veel te zwaar aanvoelt, of een bolide met de breedte van een zeecontainer, zodat je op smalle wegen nog niet hard durft te rijden. Wat dat betreft heeft Ferrari wat ons absoluut de perfecte ‘package’ voor de supersportwagen van nu te pakken. 

Helemaal perfect is de Ferrari echter niet, want kennelijk hebben de Italianen anno 2018 nog altijd moeite om een auto rammel- piep- kraak- en resonantievrij af te leveren. Hoe harder we met de auto reden, hoe meer de keramische remmen begonnen te piepen – ook als we niet remden. Het stuurhuis kraakte en linksvoor hoorden we een resonantie in het dashboard. Helemaal niet erg wanneer je een dag een auto mag testen in de bergen rondom Maranello, maar het is een ander verhaal wanneer je zojuist 355.038 euro ,- hebt afgetikt voor je droomauto. Bij de Duitse sportwagenmerken worden al deze imperfecties eruit ge-engineerd. De Italianen gaan liever wat langer lunchen, zo lijkt het.

Een van de concurrenten van de Ferrari Pista is de 700 pk sterke Porsche 911 GT2 RS, die op dit moment het ronderecord op de Nordschleife van de Nürburgring in handen heeft. Die biedt gevoelsmatig meer auto voor je geld. Robuuster, betere bouwkwaliteit, degelijker en kraak- en rammelvrij. Maar ook zwaarder en breder. We denken dat er weinig autoliefhebbers zijn die twijfelen tussen de GT2 RS en de Pista. Dat is net zoiets als dat weinig voetbalfans twijfelen tussen Ajax en Feyenoord. Het is ook objectief moeilijk om te bepalen wat de betere auto is. Maar na een dag sturen in de fabelachtig snelle Ferrari Pista, beginnen we wel te twijfelen of de Porsche 911 GT2 RS nog lang de echte ‘King of the Ring’ is. We gaan het ongetwijfeld horen wanneer deze Ferrari de rondetijd van Porsche weet te kloppen.