"Mijn boodschap? Ga alsjeblieft snel condooms kopen"

Aan de ontbijttafel in het Four Seasons-hotel in Beverly Hills drinkt een stralende Charlize Theron een kopje thee – ze heeft iets van een jonge zwaan, zo sierlijk rechtop, bijna witblond en sereen. Het is moeilijk te geloven dat hier dezelfde vrouw zit als het uitgebluste hoofdpersonage in Tully, de nieuwe film van Jason Reitman en Diablo Cody. Zij, Marlo, zakt aan een rotvaart in een postnatale depressie bij de komst van haar derde kind, tot ze een nachtelijke nanny in dienst neemt, Tully, die haar gemoederen weer bedaart en nachtrust verzekert. 

“Ik had het geluk dat ik in mijn leven nooit met een depressie was geconfronteerd", vertelt Theron, "tot ik deze film moest draaien." De actrice kwam ruim 25 kilo aan voor de film, waarop haar haperende lichaam haar ook zelf in een depressie stortte. Het was nochtans niet de eerste keer dat Theron een heftige transformatie onderging: ook voor haar onvergetelijke rol in Monster kwam ze flink aan. Maar het was dus wel de eerste keer dat ze er mentaal zwaar onder leed.

Hoe goed is Tully? Lees de recensie hier. 

Doordeweeks vrouwenlichaam

"Ik ben geen zoetbek, maar als ik echt wilde verdikken, moest ik mijn dieet aanvullen met genoeg suikers. Ik voelde me na elke draaidag thuis bij mijn eigen kinderen even rot als het personage dat ik speelde. Gelukkig was mijn moeder er om mee voor hen te helpen zorgen, want ik kon bijna niet meer bewegen. Het heeft anderhalf jaar geduurd om er weer uit te kruipen – mentaal en fysiek." Ironisch genoeg is dit soort methodacting niet iets wat Theron doorgaans sterk bezighoudt. "Fuck nee! Na een set wil ik thuiskomen, een bad nemen en iets leuks doen met mijn leven. Maar het was onmogelijk om met dit personage geen empathie te voelen."

Vergis u trouwens niet: u zal op het scherm geen obese Theron aantreffen. Wel een actrice met een doordeweeks vrouwenlichaam dat zichtbaar opgezwollen staat van de stress.

Theron heeft in het echte leven zelf twee kinderen, maar koos voor adoptie. "Ik zag het lichaam van mijn vriendinnen zo hard lijden onder de zwangerschap dat ik koos om niet zelf een kind te dragen. Het leek me een wijze keuze om niet compleet uitgeput aan het moederschap te beginnen." 

Toch koos regisseur Jason Reitman heel bewust voor Theron, met wie hij al eerder samenwerkte aan Young Adult. "Er is geen cameralens die Charlize kan vervormen tot een personage dat lelijker is dan ze in het echt is – ze blijft een mooie vrouw. Maar ze heeft een bijzonder talent dat ook George Clooney heeft: ze kan haar lichtbron dimmen van binnenuit. Terwijl je haar energie in het echte leven vanaf honderden meters voelt stralen, slaagt ze er op het scherm in om dat vat volledig dicht te draaien."

Ook Reitman werd ondertussen vader en het voelde voor hem vanzelfsprekend om het script van zijn vaste scenarist, Diablo Cody, op dit moment in zijn leven te verfilmen. "Toen ik Diablo tien jaar geleden ontmoette, had ik niet door dat ik een partner voor het leven had gevonden om verhalen mee te vertellen", vertelt hij lyrisch over de schrijvende ex-stripteaseuse, wier carrière tien jaar geleden op spectaculaire wijze uit de startblokken schoot met Juno. Ze kreeg er een Oscar voor. 

"Ondanks het feit dat we onze levens ver van elkaar leiden, schrijft ze om de vijf jaar een verhaal dat iets zegt over de fase waarin ook ik net ben gekomen. We zien de wereld schijnbaar door dezelfde ogen. Daarom is het logisch dat we onze films samen maken. Zij heeft het talent om de gevoelens te articuleren die ik heb bij het feit dat we gewoon leven."

Toch moet het in het huidige klimaat een bijzondere uitdaging geweest zijn om deze film als man te regisseren – alle mannen in Tully zijn nevenpersonages, inclusief vader Drew, gespeeld door een bijna geheel afwezige Ron Livingston. Het personage van Theron gaat schijnbaar moederziel alleen door haar depressie. Tot haar vrouwelijke redder, gespeeld door de magische Mackenzie Davis, opdaagt. Zowel voor als naast de camera wordt dit verhaal over moederschap dus voornamelijk verteld door vrouwen. Toch koos Cody weer voor Reitman om haar verhaal op het witte doek te toveren. 

"Ik vond het echter niet moeilijk om dit verhaal als man te vertellen", geeft Reitman verrassend complexloos toe. "Ik heb het geluk om in mijn leven omringd te zijn door een leger intelligente vrouwen dat mij op tijd laat weten wanneer ik een fout maak." De regisseur vindt trouwens niet dat het verhaal alleen over moederschap gaat. Hij ziet het eerder als een 'locatie' waarin een verhaal over opgroeien kan plaatsvinden. Maar hebben ook jongvolwassenen of mensen zonder kinderen een boodschap aan dit verhaal?

"Ja, hoor", antwoordt Reitman lachend. "Zowel Juno als Tully dragen een belangrijke maatschappelijke boodschap met zich mee: 'ga alsjeblieft snel condooms kopen!'" Er wordt hartelijk gelachen aan de ronde tafel, maar het is een waarheid als geen ander: zowel personage Juno als Marlo raakt ongewenst zwanger in een situatie waarin dat nogal ongelegen komt.

In Tully wordt nochtans het zware woord – abortus –  nooit in de mond genomen. "Ik probeer niet bewust de controverse te vermijden", zegt Reitman. "Maar het verhaal gaat daar gewoon niet over. De coming of age is het kernverhaal en elk detail, elke plottwist, elk woord staat in functie van het vertellen van alleen dat verhaal. Je mag je niet laten afleiden als regisseur of schrijver. Velen doen het wel, en raken verstrikt in een politieke boodschap die ze niet hadden moeten vertellen.

"Tully gaat over volwassen moeten worden, niet meer tegen jezelf kunnen liegen, en eindelijk definitief afscheid nemen van de adolescent die nog ergens in je zit. Net als Juno maakt het hoofdpersonage zichzelf in het begin iets wijs: Juno leert volwassen zijn, maar is nog een kind. Marlo wil nog even een kind zijn, maar is in essentie volwassen aan het worden. De films van Diablo draaien altijd rond de kernvraag: wanneer ga ik dit in hemelsnaam eindelijk allemaal doorhebben? Of wanneer ga ik aankomen op de plaats waar ik moet zijn? De geboorte van het kind en de aankomst van Tully maken het mogelijk om eerlijk te praten over wat opgroeien betekent."

Tully speelt vanaf 11 juli in de bioscoop.