Thaise voetballers zijn gered – maar is hun trainer nu boosdoener of held?

Was het een wonder, wetenschap of wat dan ook? Dat vroegen de Thaise marineduikers zich op hun Facebookpagina af nadat zij er dinsdag in waren geslaagd de laatste vier voetballers en hun trainer uit het ondergelopen grottencomplex Tham Luang te redden. In ieder geval was het een indrukwekkend staaltje van lef, doorzettingsvermogen en internationale samenwerking.

Liefst negentig duikers, de helft uit het buitenland, waren betrokken bij de riskante operatie om de twaalf jongens van het voetbalteam en hun coach Ekapol Chanthawong te redden uit de onder water gelopen grot waarin zij sinds 23 juni vastzaten. Toen Britse duikers hen begin vorige week ontdekten op een droge plek diep in de grot, werd er gespeculeerd dat ze wel maanden zouden moeten wachten tot het regenseizoen voorbij was en het water voldoende gezakt was om hen naar buiten te brengen.

Maar uiteindelijk kozen de autoriteiten er toch voor de jongens één voor één door duikers naar buiten te laten loodsen door de ondergelopen spelonken, die op sommige plaatsen nauwelijks een halve meter hoog waren. Hoe gevaarlijk de reddingspoging was bleek vorige week al, toen een Thaise oud-marinier omkwam toen onderweg zijn zuurstof opraakte.

Om te voorkomen dat de jongens, van wie de meesten zelfs niet konden zwemmen, onder water in paniek zouden raken en hun duikmaskers zouden afrukken, kregen ze vooraf kalmeringsmiddelen toegediend. Maar voor zover bekend verliep de operatie zonder al te veel problemen.

Drie dagen hadden de duikers nodig om de ‘Wilde Zwijnen’, zoals het voetbalteam heet, naar buiten te brengen door het bijna vier kilometer lange gangenstelsel dat op verscheidene plaatsen volstond met modderig water. Bij de laatste fase moesten ook een arts en drie mariniers die bij de jongens waren gebleven zich door de spelonken wringen op weg naar de uitgang.

In Thailand werd met opluchting gereageerd op de redding van het voetbalteam, maar nu iedereen in veiligheid is zullen er ongetwijfeld vragen worden gesteld over het optreden van de 25-jarige coach Ekapol. Volgens sommige Thaise media zouden de autoriteiten overwegen een aanklacht in te dienen tegen Ekapol, omdat hij met de jongens in de grot was gegaan hoewel er bij de ingang een bord stond met de waarschuwing bij regen niet naar binnen te gaan wegens overstromingsgevaar.

Heldenreputatie 

Een Thaise regeringswoordvoerder sprak tegen dat er mogelijk stappen zullen worden ondernomen tegen de coach. Ondanks alle kritiek is Ekapol, een voormalige monnik, onder de Thai uitgegroeid tot een volksheld. Ook de ouders van de jongens namen hem in bescherming tegen de kritiek. Voor hen is hij juist de held van de hele episode. Zij prijzen hem omdat hij de laatste restjes eten uit zijn mond heeft gespaard om de jongens in leven te houden.

Maar wat vooral indruk heeft gemaakt is de manier waarop hij de jongens geestelijk op de been heeft weten te houden – geen eenvoudige taak als je, omringd door water, diep onder de grond vastzit in het pikkedonker. Om de jongens te kalmeren gaf hij hen lessen in meditatie. Ook leerde hij hen zich zo weinig mogelijk te bewegen om energie te sparen.

Ekapols levensverhaal draagt bij tot zijn heldenreputatie. Al toen hij tien jaar oud was, raakte hij beide ouders kwijt. Later trad hij toe tot een boeddhistisch klooster. Sinds hij drie jaar geleden het bestaan als monnik opgaf, verzorgt hij zijn grootmoeder bij wie hij is ingetrokken. Op Instagram deelden veel Thai een cartoon van Ekapol waarop de jonge coach in lotushouding te zien is, terwijl hij zijn voetbalteam in zijn armen houdt: twaalf zwijntjes.