Trots overheerst in geboortedorp Martinez : "Misschien moeten we straat naar hem vernoemen"

En of Balaguer in volle verwachting was voor de halve finale van België. Het Plaza Sant Domenec in het hartje van de stad, die voor het eerst op dit WK een groot scherm heeft opgesteld, blijkt te klein voor de honderden fans die toestromen. Ook het voetpad achter de afsluiting staat vol. Acht Spaanse tv-camerateams registreren alle emoties. Voor de familie van Roberto Martinez - zus Antonieta is present, de ouders kijken door de spanning liever thuis - en de vrienden zijn twee tafeltjes vooraan geseserveerd. De kleine Mark Tribo draagt een tshirt met het nummer 7 en de naam Kevin De Bruyne: “Hij is de beste speler van België.”

Partij kiezen is in deze halve finale niet moeilijk. ‘Som Belgica. Som Balaguer.’ We zijn België. Wij zijn Balaguer.”Met deze slogan in grote letters onder het scherm identificeert de stad zich met België en Martinez. Een lokale ondernemer deelt flesjes autoparfum uit met de slogan: ‘Animem Robert. Wij moedigen Roberto aan.” Nogal wat mensen dragen een geel tshirt met het hoofd van Martinez en een Catalaanse steunkreet: “Belgica, amb de Balaguer.” Oftewel: België, met de B van Balaguer.”

De stemming zit er goed in. Pau, de neef van Roberto Martinez, zeult een grote trom mee en zorgt voor extra decibels. Bij het volkslied van België weerklinkt applaus, dan nog aanzwelt als Martinez in beeld komt, de echte held van Balaguer.

België eist meteen het initiatief op. Geen twijfel, Hazard is ook de populairste speler in Balaguer. Hij animeert de eerste helft. Zijn acties – en schoten nipt naast en over - kunnen op bewonderende kreten rekenen. ‘Vamos’, horen we als Alderweireld bijna raak schiet. Halfweg de eerste helft kantelt het wedstrijdbeeld en versiert Frankrijk kansen. Courtois krijgt de handen op mekaar als hij een schuine poging van Pavard met de voeten redt.

Kort na de rust scoort Frankrijk via Umtiti na een corner: de collectieve zucht van ontgoocheling is luid hoorbaar op het plein, het tromgeroffel valt stil. Een kopbal van Fellaini net naast doet de hoop heropleven. Luid gejoel als Hazard na een fout op hem geen vrije trap krijgt. Belgie duwt nog, maar het laatste fluitsignaal is bikkelhard: België en Martinez krijgen geen WK-finale. In Balaguer zal de Spaanse versie van het in België zo populaire liedje in voetbal deze avond niet klinken: “Donde es la fiesta? Aqui es la fiesta!”

Na afloop staat zus Antonieta alle  tv-zenders te woord. Ook aan Het Laatste Nieuws zegt ze haar gevoel: “Nu voel ik me triest omdat ik gehoopt had dat België en Martinez zou winnen. Maar ik ben niet triest over wat Martinez op dit WK gepresteerd heeft. Hij heeft België gelukkig gemaakt met een plek bij de laatste vier. En ze kunnen nog altijd als derde eindigen. Een podium zou mooi zijn.” Ook haar zoon Pau kan zich vinden in het resultaat: “België heeft goed gespeeld, Frankrijk ook. Een detail heeft beslist over het resultaat. Wij in Balaguer mogen trots zijn op België en Martinez.”

Ook zonder de titeldroom zal het verhaal van Martinez op dit WK wellicht nog generaties over de lippen gaan in Balaguer: onze stad heeft een trainer gebaard die een halve finale heeft gehaald op een WK. Dat verdient een hulde bijj zijn thuiskomst, zegt Gerrard Torres, plaatsvervangende burgemeester. “Er komt een receptie in het stadhuis en een publieke huldiging op het centrale plein in het oude historische centrum. En misschien moeten we het in de stad eens bespreken of hij een straatnaam zal krijgen.”