Belgische kranten over de Rode Duivels: C'est fini, maar merci!

"Merde". Met die kop vat Het Nieuwsblad het gevoel vlak na het fluitsignaal mooi samen. Het heeft niet mogen zijn, helaas. Geen delirium, geen feestje door de nacht, en een andere kater dan we misschien gehoopt hadden. En toch, eruit liggen in de halve finale van het WK, voor een klein voetballand als België is dat geen reden om beschaamd te zijn. Op pagina 2 en 3 prijken de Rode Duivels paginabreed, met een "Merci" voor elk van hen. "Duivelsmaal dank".

"De hoop was reëel, ze was gefundeerd en ze was collectief", schrijft Liesbeth Van Impe. "Wat is positief nationalisme anders dan samen juichen, samen huilen, samen dansen? Als Vlaming, Belg, Marokkaan. We deden het allemaal samen, ook ontgoocheld afdruipen. Dat is een gemeenschap. Maak er nooit meer van dan het is, maar ook niet minder." En ook een woord van dank: "Vergeef ons dat we even de tijd nodig hebben om de ontgoocheling weg te slikken. Maar we komen er wel, bij die dikke merci die jullie verdienen. Voor het spel, voor de spanning, voor de positiviteit."

Teleurgestelling ook op de voorpagina van De Standaard. Binnenin: "Het is een boutade dat voetbal onrechtvaardig kan zijn, maar dat maakt het niet makkelijker om te slikken." (...) "Dit België eiste sowieso een plaats op in het rijtje van de mooiste en spijtigste verliezers in de geschiedenis van het WK. De Rode Duivels verdienden die finale, misschien zelfs die titel, op basis van een prachttoernooi, maar het is de spanning van de wedstrijden die op een detail kantelen, die voetbal zo mooi maken. En soms ook zo triest."

"De Duivels verdienen beter dan te moeten fungeren als degenen die alle zwaktes,  tegenstellingen, ongerechtigheden van een ingewikkeld land kunnen overwinnen. Hun missie was mensen te laten dromen. Ze deden dat met een flair die voor altijd hun verdienste zal blijven", schrijft Bart Sturtewagen. "Ze hebben laten zien welke kracht er uitgaat van vertrouwen, ploeggeest en gedrevenheid. Ook na gisteravond kan niemand beweren dat het niet de moeite waard is om tenminste te proberen de beste te zijn, ook al lijkt dat doel veraf. Het is een boodschap die gehoord is, ook in straten en op pleintjes waar dat verhaal vaak wordt verstikt. We moeten hopen dat ze niet zomaar verdwijnt."  

Kleine finale, toch grote generatie, zien we op de voorpagina van De Morgen. De slag om Sint-Petersburg is verloren, maar van een heroïsche nederlaag is geen sprake. Sportjournalist Hans Vandeweghe schrijft verderop in de krant een lofdicht aan bondscoach Roberto Martinez. "Ik ken wel genoeg van sport om in te schatten welke impact Martinez op deze groep heeft en bij uitbreiding op sportland België. Tegen mij zei hij ooit, toen we het hadden over de Belgisch volksaard: "Ik kan jullie niet leren dromen, jullie moeten willen dromen." Hij heeft het ons toch geleerd: dromen."

"Triest, maar trots". Op de voorpagina van Het Laatste Nieuws Thibaut Courtois en Kevin De Bruyne die de ontgoocheling verbijten met hun jonge kinderen op de arm. Binnenin foto's van nagelbijtende, treurende, verslagen supporters. En de boodschap: "We winnen én verliezen tous ensemble"

"Bonjour tristesse", schrijft Jan Segers. "Ze ebt wel weer weg, die nationale ontgoocheling, net zoals ook de roes na een overwinning hevig maar kortstondig is. En als ze is weggetrokken, de teleurstelling, zal de afrekening positief zijn. Niet alleen sportief, ook extra-sportief." Een tijd terug pakte de regering uit met een campagne die ons land weer op de kaart moest zetten. "'Positive Belgium' was de naam. Vier miljoen kostte ze en of ze iets heeft opgeleverd, is niet duidelijk. Maar zelfs met een veelvoud van die vier miljoen had zo'n campagne nooit hetzelfde effect gehad op de perceptie van België in het buitenland als de prestaties van de Rode Duivels. 'Positive Belgium', dat zijn zij."

Roberto Martinez die Eden Hazart stevig omarmt, dat beeld prijkt op de voorpagina van Gazet Van Antwerpen. Binnenin foto's van de hoop, spanning, teleurstelling van de supporters die de match op groot scherm volgden op de Dageraadplaats in Antwerpen.

Doelman Thibaut Courtois met zijn dochtertje Adriana op de arm bij Het Belang Van Limburg. "Helaas, driewerf helaas! Het heeft niet mogen zijn", schrijft Indra Dewitte. "Deze jongens hebben respect afgedwongen, niet alleen in eigen land, maar in heel de wereld. Onze Duivels hebben dit WK ook kleur gegeven. Dat ze niet hebben gekozen voor de luie weg, siert hen en het deed hen boven zichzelf uitgroeien. Onze jongens hebben een heldenparcours afgelegd. Dit kan niemand relativeren. De prijs van de sympathie hebben we overal ter wereld al op zak. Bedankt voor een fantastisch parcours tijdens dit WK!"

Ook de Franstalige kranten onthouden vooral het briljante parcours van de Rode Duivels op dit WK. "Een maand lang hebben de Duivels België doen zinderen, ze hebben het hele land meegesleept", schrijft La Libre. "Roberto Martinez toonde zich een meester-tacticus buiten catergorie. De Rode Duivels zien domineren tegen Brazilië in de kwartfinale zal voor velen een onvergetelijke herinnering blijven. Afspraak over vier jaar".

"Voor een keer hebben we alle akkefietjes en zorgen kunnen vergeten om enkele dagen van collectieve en aanstekelijke emoties te beleven, waar het ons anders zo hard aan ontbreekt", vindt ook Le Soir. "België is een tastbare aanwezigheid geworden in het wereldvoetbal."

De nationale ploeg is erin geslaagd onze fundamentele waarden in de hele wereld uit te dragen, is de boodschap bij Sudpresse. "Het delen, de solidariteit, de generositeit, de humor, het samenleven, boven de grenzen van afkomst en overtuigingen."

De spelers hebben aangetoond dat België een echte natie is, luidt het ook bij La Dernière Heure.

De Rode Duivels mogen met opgeheven hoofd het WK verlaten, volgens de RTBF. "Onberispelijk in de groepsfase, formidabel in de achtste finale tegen Japan, heroïsch tegen Brazilië. Ze hebben ons onvergetelijke emoties doen beleven."