Sven en Linda De Ridder ondanks hun grote leeftijdsverschil: "We hebben al vaak een koppel gespeeld"

Sven en Linda De Ridder brengen dit jaar de zomer gewoon door in Antwerpen. Op vakantie gaan naar het buitenland zit er niet in, want ze zijn allebei aan het werk in het theater. Sven speelt de hoofdrol in zijn eigen komische stuk 'De Crème Glace Oorlog' in Theater Elckerlyc en zus Linda staat op de planken met de komedie 'De Sinksenfoor' in het Fakkeltheater. "Toch zien we mekaar niet als concurrenten", zegt Sven. "De verschillende theatergezelschappen versterken alleen maar elkaar. Zeker in de zomer. Tot voor kort was dat een rustige periode, maar uiteindelijk gaat niemand twee maanden op vakantie hé."

Gaan jullie naar elkaars stukken kijken?

Linda: "In de mate van het mogelijke proberen we toch steeds naar elkaars première te gaan. Die morele steun is wel leuk. En als het kan, ga ik nog een tweede keer. Na elke première zullen we wel even met elkaar bellen om te horen wat de ander ervan vond."

Sven: "Het is niet omdat we broer en zus zijn dat we alles goed vinden wat de andere doet. Ook al is ‘slecht’ een woord dat niet vaak uit onze mond komt. We zullen eerder opbouwende kritiek geven. Toen ik besloot om het Echt Antwaarps Teater te verlaten, heb ik veel steun aan Linda gehad. Ze zei me: als je voelt dat het tijd is om je vleugels uit te slaan, dan moet je dat doen."

Jullie gaan elkaar dus niet veel zien deze zomer. Was het dan niet makkelijker geweest om samen in één stuk te spelen?

Sven: "Ze hadden me gevraagd voor 'De Sinksenfoor', maar ik was niet vrij. Vroeger in het Echt Antwaarps Teater stonden we wel dikwijls samen op de planken. Vaak als man en vrouw. Blijkbaar komen we heel geloofwaardig over als koppel."

Linda: "Ik kus liever mijn broer dan iemand van wie ik vies ben. Het publiek vond dat heel geflipt (bulderlach)."

Sven: "En je moet maar eens iemand vinden die kleiner is dan ik (lacht). Het grappige is ook dat Linda dertien jaar ouder is dan ik, maar dat zie je niet. Door haar gestalte blijft ze er vanop een afstand jonger uitzien."

Maar nu jij je eigen Sven De Ridder Company hebt, kun je toch perfect aan je zus vragen om mee te spelen in één van je stukken.

Sven: "Dat komt er zeker van en dan moet die ‘reünie’ ook wel iets speciaals worden. Er zijn maar weinig comedyactrices met zoveel ervaring. Dat is een ongelooflijke troef. En ons Linda heeft ooit zelfs een Gouden Oog gewonnen voor beste actrice. Daar ben ik toch wel een beetje gezond jaloers op. Ik heb nog nooit een prijs gewonnen (lacht)."

Koppels raden ze vaak af om intensief samen te werken. Hoe zit dat bij broer en zus?

Sven: "We kennen elkaar door en door. We lachen samen veel, maar soms kan het ook serieus kletteren."

Linda: "Vooral toen Sven nog jong was, kon het serieus botsen tussen ons. Hij heeft echt het varken uitgehangen."

Sven: "’s Nachts thuiskomen en een pizza in de oven steken, maar dan in slaap vallen waardoor het brandalarm afgaat."

Linda: "Maar ik mocht alle meubels buitenzetten. Of die keer dat hij een ongeluk had veroorzaakt en tegen die mens had gezegd dat ik het wel ging afhandelen. Ik viel compleet uit de lucht toen die aan onze voordeur stond. Maar ondanks zijn plaagstoten kon ik nooit kwaad zijn op Sven. Ik zag hem veel te graag. Dertien jaar lang heb ik naar een broer of zus verlangd. Ik spaarde zelfs elke dag voor een broertje door een centje in een spaarpot te steken."

Zaten jullie door dat leeftijdsverschil niet elk in een andere wereld?

Linda: "Ik was de grote beschermende zus en nam hem vaak mee naar festivals en de bioscoop."

Sven: "En dan bleven we zitten om de film nog eens te zien. Zo is mijn passie voor het acteren ook ontstaan."

Op een bepaald moment ging Linda wel apart wonen met haar man Marc.

Sven: "Daar had ik het in het begin heel moeilijk mee. Maar dan ging ik gewoon naar mijn zus. Ik had er zelfs mijn eigen slaapkamer."

Linda: "Maar meestal lag hij gewoon bij Marc en mij in bed. En die twee mannen maar heel de tijd lachen terwijl ik probeerde te slapen."

Officieel zijn jullie wel halfbroer en -zus.

Sven: "Maar voor ons maakt dat geen verschil. Als je dezelfde moeder hebt, dan is er een bloedband. Mama heeft ons allebei gedragen."

Linda: "Ons mama is gescheiden van mijn biologische vader toen ik amper twee jaar oud was. Pas na veertig jaar ben ik hem gaan opzoeken. Ik durfde niet eerder. Bleek dat hij getrouwd was met een Poolse vrouw hier in België, maar hij lag in het ziekenhuis. Vijf weken heeft hij nog geleefd en elke dag ben ik bij hem op bezoek geweest. Spijtig dat hij maar zo kort opnieuw in mijn leven is geweest, maar ik ben wel blij dat ik afscheid van hem heb kunnen nemen, ook al was mama ertegen. Ze was zelfs heel kwaad op mij, maar ze is toch naar zijn begrafenis geweest."

Zag je Ruud, de papa van Sven, dan ook als jouw vader?

Linda: "In het begin had ik er wel een probleem mee om ‘papa’ tegen hem te zeggen. Maar hoe langer hij bij ons woonde, hoe logischer dat werd. Nu heb ik al enkele jaren geen contact meer met hem. Dat is zo gegroeid door omstandigheden (stilte)."

Sven: "Ik heb wel nog contact met mijn vader, maar ook niet veel meer. De laatste keer dat we elkaar zagen was eind februari. (denkt na) We hebben vroeger ook een abnormale situatie gekend: we waren altijd samen. Misschien is er daardoor een soort van overdaad ontstaan waardoor het goed is om elkaar wat ademruimte te geven. Voor alle duidelijkheid: onze pa en ik hebben geen ruzie."

Maar komt hij naar de première van 'De Crème Glace Oorlog'?

Sven: "Dat is blijkbaar de vraag die iedereen zich stelt (lacht). Ik heb hem een uitnodiging gestuurd, maar voorlopig heeft hij nog niet bevestigd. Natuurlijk hoop ik dat hij erbij is. Hij is meer dan welkom."

Jullie hebben allebei puberende kinderen. Fijne periode?

Linda: "Dat is niet altijd even makkelijk. Mijn dochter Margot heeft het er soms moeilijk mee dat ik zo weinig thuis ben. Ze zegt dan letterlijk: ik zou willen dat je hier blijft. Maar dat gaat natuurlijk niet."

Sven: "Voor mij is het moeilijkste punt om me niet te laten leiden door mijn emoties. Het makkelijkste is natuurlijk om terug te roepen. Maar als je je stem verheft, dan ben je verloren. Dat is wat ze willen."

Linda: "Als ik kwaad word, en dat gebeurt niet snel, dan barst er wel een bom."

Sven: "Mijn kinderen denken vaak dat ik het niet doorheb als ze iets mispeuterd hebben, maar ik kon het toch beter verbergen voor mijn ouders (lacht)."

Schuilen er acteurs in jullie kinderen?

Sven: "In Dean een beetje. Hij heeft eens meegespeeld in 'Ge Hadt Erbij Moeten Zijn' op VTM en dat vond hij wel leuk. Maar hij maakte het niet groter dan het is. En Robin Rosy danst en zit op de tekenacademie."

Linda: "Margot wil niets doen in die richting. Ze is vooral geïnteresseerd in criminologie."

Margot is enig kind. Vindt ze dat niet spijtig?

Linda: "Vroeger zei mijn dochter dikwijls: ik vind het niet plezant dat ik alleen ben. Maar dan zei Marc: wees blij, want ik had altijd ruzie met mijn broer (lacht). Eigenlijk droomde ik altijd van een tafel vol kinderen, maar de natuur heeft daar helaas anders over beslist. Zeventien jaar lang hebben we geprobeerd om zwanger te raken en pas op mijn 39ste was het prijs. Toen had ik al enkele miskramen achter de rug. Margot maakte deel uit van een tweeling, maar alleen zij heeft het gehaald en ze werd dan ook nog eens veel te vroeg geboren."

Steunen jullie elkaar ook op zulke momenten?

Linda: "Toen ons mama vier jaar geleden overleed, hebben we veel steun aan elkaar gehad. We zijn nog dichter naar elkaar toegegroeid."

Sven: "Sinds haar overlijden heb ik die beschermende rol van haar wat op mij genomen. Ik waak erover dat het met iedereen van de familie goed gaat. Ik betrap mezelf erop dat ik vaak ‘pas op’ zeg. Net als ons ma vroeger."

Jullie mama is gestorven aan een hartfalen, maar ze overwon eerst wel drie keer borstkanker.

Linda: "Sinds mijn 38ste laat ik me regelmatig controleren, maar de mammografieën zijn tot toe nu steeds in orde. Vorig jaar hebben ze wel iets in mijn darmen moeten weghalen. En ook huidvlekjes heb ik preventief laten verwijderen."

Sven: "Bij het minste dat ik voel, ga ik naar de huisdokter. En als die mens 20 minuten met mij heeft gebabbeld, dan voel ik mij een pak beter. Misschien ben ik wel een hypochonder, maar ik haal alleszins mijn gemoedsrust uit die bezoekjes."

We kunnen duidelijk niet ontkennen dat jullie broer en zus zijn.

Linda: "We zijn allebei heel zorgend en beschermend voor de mensen die we graag zien, maar Sven is veel zelfzekerder dan ik. Ik ben nogal een bangerik."

Sven: "Onzekerheid is iets wat ik niet ken. En dan bedoel ik dat vooral op werkgebied. Ons ma was ook zo. Ik probeer dat mee te geven aan ons Linda, maar voorlopig lukt het nog niet."

Eigenlijk hebben jullie nog een zus: Anke De Ridder. Ruud heeft haar officieel geadopteerd.

Sven: Daar kan ik heel kort over zijn: ik heb maar één zus en dat is Linda.

Linda: En ik maar één broer.

‘De Crème Glace Oorlog’ loopt nog tot en met 19 augustus in Theater Elckerlyc. ‘De Sinksenfoor’ speelt tot en met 12 augustus in het Fakkeltheater.