De echtgenote van de beklaagde en zijn zoon hadden op 14 februari aangifte gedaan, omdat de situatie onhoudbaar was geworden. De vrouw, die in 1982 met hem getrouwd was, zei dat ze geregeld werd uitgescholden, gedwongen tot seks en geslagen. Zo had hij eens een heet strijkijzer tegen haar rug gezet, waardoor de afdruk in haar trui stond. Hij gebruikte de vrouw ook als zijn huisslaaf: als ze zijn sigarettenpeuken niet snel genoeg opruimde, gooide hij de asbak op de grond.

Zijn zoon deelde eveneens in de klappen en de vernederingen. De beklaagde pestte hem met zijn verstandelijke beperking en noemde hem een “mongool”. Als hij met de jongen ergens naartoe ging, liet hij hem soms achter de auto lopen of stopte hij hem in de kofferbak, waarna hij met opzet door putten in de weg reed.

De dochter vertelde de politie dat hij haar betast had aan de borsten en dat ze zijn geslachtsdeel moest aanraken. Ze zei ook dat haar vader alles vuil maakte in huis en dat hij op de vloer en de meubels spuwde. Hij had ook de verwarming vernield, waardoor ze enkel een petroleumvuurtje hadden om zich aan te verwarmen. De muren vertoonden daardoor schimmel- en vochtplekken.

De verdediging had geen betwisting gevoerd over de onterende behandeling van zijn gezin en de slagen. De beklaagde ontkende wel dat hij zijn dochter had aangerand, maar ook dat vond de rechtbank bewezen.

Het stel heeft intussen de echtscheidingsprocedure ingezet. Volgens zijn advocaat zal de beklaagde bij zijn gezin uit de buurt blijven. Hij moet zijn echtgenote, zoon en dochter respectievelijk één euro, 5.000 euro en 7.500 euro aan provisionele schadevergoedingen betalen. De rechtbank stelde voor alle drie ook een deskundige aan.