De vuurdoop van Bruno De Groote als nieuwe dEUS-gitarist: "Nee, ik kan niet alle nummers spelen. Maar zij ook niet, hoor"
Zaterdag krijgt kersvers dEUS-gitarist Bruno De Groote zijn échte vuurdoop, op de wei van TW Classic. Maar twee dagen eerder besteeg hij al voor het eerst het podium bij een try-out in de Antwerpse Pekfabriek.
“Van zodra we ’t upfucken, stellen we den Bruno voor.”
Het is iets na zevenen wanneer Tom Barman het woord neemt in de Antwerpse Pekfabriek – de speeltuin van dEUS-muzikant Klaas Janzoons. Hier, in een achterstraat in Borgerhout, treedt de Antwerpse band voor het eerst op met hun nieuwe gitarist: Bruno De Groote (44), de opvolger van Mauro Pawlowski. En van Craig Ward. En van Rudy Trouvé. Dit is het begin van een nieuw tijdperk: dEUS gaat zijn De Groote-era in.
Op dat moment heeft de band net 'Girls Keep Drinking' door het kleine, donkere zaaltje laten denderen, voor een select gezelschap aan vrienden, collega's en fans die inderhaast een ticket wisten te bemachtigen. “You gotta burn!”, croont De Groote, voor het eerst vol zelfvertrouwen, door de microfoon. We zijn dan een klein uurtje ver in de set, en de ietwat schuchtere gitarist die de openingsnoten van 'If You Don't Get What You Want' nog een beetje aarzelend uit zijn witte Fender Jazzmaster plukte, lijkt opengebloeid tot de schaduwfrontman die hij wordt geacht te zijn.
'Ik zie Tom geen gitarist kiezen die niet kan spelen. Als die dan in de juiste vibe geraakt, zal het wel goed zijn'
De schoenen van Pawlowski zijn groot om te vullen, maar “Mauro is niet onvervangbaar”, zo vindt dEUS-liefhebber Luc Van Tilburg. Andere fans denken dat de persoonlijkheid van de Limburgse muzikant wel veel betekende voor de band. “Het was wel aangenaam voor Tom, denk ik, dat er naast hem zo'n fenomeen als Mauro op dat podium stond”, vertelt Luc Van Den Heede, die al “van toen de dieren nog spraken” de groep volgt. “Het is niet evident om daarvoor een alternatief te vinden, maar ik zie Tom geen gitarist kiezen die niet kan spelen. Als die dan in de juiste vibe geraakt, zal het wel goed zijn.”
Eigen handtekening
Aan De Grootes gitaarkwaliteiten viel op voorhand al niet te twijfelen: de nieuwe snarendrijver verdiende zijn sporen bij tal van jazzcombo's, maar evengoed bij Axelle Red, Lalalover en Raymond van het Groenewoud. Maar het vinden van de juiste vibe leer je niet op een conservatorium: dat gebeurt op een podium, in dit geval het podium van de Pekfabriek. Tijdens een bruut 'Theme from Turnpike' schudt De Groote een heerlijk gitaarbruggetje uit zijn mouw, en krijgt hij een glansrol in de nieuw gecomponeerde outro. “De eerste keer dat we 't just spelen!”, lacht een euforische Barman. En een eerste indicatie van de nieuwe wind die de nieuwe gitarist door de band laat waaien.
'Ik ben ergens wel blij dat ik er nu pas bij kom. Vroeger zou ik me veel te veel aan de kant hebben laten duwen. Nu zet ik er mijn eigen handtekening onder'
“De dynamiek binnen de groep zal wel veranderen”, had dEUS-fan Tom Van Gelder (45) ons op voorhand verteld. “De basis van dEUS is nog steeds dezelfde, maar de groep is ook al veel veranderd, en elke muzikant heeft zijn persoonlijke inbreng.” De Groote is het daar volmondig mee eens, vertelt hij ons opgetogen na het optreden. “Het zijn sterke persoonlijkheden”, zegt hij over zijn bandleden. “Ik ben ergens wel blij dat ik er nu pas bij kom. Vroeger zou ik me veel te veel aan de kant hebben laten duwen, zou ik me te veel hebben aangepast. Nu heb ik er geen probleem om te doen wat ze graag willen én om er meteen mijn eigen handtekening onder te zetten. Wie ik geworden ben, dat geraak ik toch niet meer kwijt op mijn leeftijd.”
Een nieuwe Mauro is hij dus niet, en dat wilde hij ook niet zijn. “En zij wilden ook helemaal geen kopie. Ik kan goed mezelf zijn, en meer moet ik niet hebben. Maar toen werd aangekondigd dat Mauro zou stoppen bij dEUS, zei ik tegen mijn vrouw: invallen na Mauro, dat zou ik nu echt niet graag doen, dat is wel heel ondankbaar. Maar twee jaar later sta ik hier toch. En ik voel eigenlijk niet zo veel druk.”
Improviseren
De echte vuurdoop komt er dan ook pas morgen, op TW Classic: de twee try-outs die de band hier organiseert, zijn daarvan het voorspel. Maar voor fans als Bart is het ook een kans om dEUS in een klein zaaltje te zien. “Van die kleine venues, dat is toch altijd wat directer, ik vind dat wel leuk. Hier zal dat beter binnenkomen dan op TW Classic.”
De Groote kan zo ook wat wennen aan de nieuwe nummers. Want die zijn niet allemaal even gemakkelijk, vindt hij. “Het is iets helemaal anders dan wat ik gewoon ben. De laatste jaren heb ik vooral intimistische muziek gemaakt. Maar ik dacht dat die switch gemakkelijker zou zijn. 'The Architect' spelen en zingen tegelijkertijd, dat is de hel”, lacht hij achteraf. “Het zijn veel woorden, en het is een raar ritme. En zo zijn er nog wel een paar nummers. De combinatie tussen gekke gitaarpartijen, een ritme met een hoek af, en dan nog een zanglijn daar bovenop: daarop heb ik echt zitten vloeken.”
Live valt daar nochtans weinig van te merken. De hele set wordt foutloos afgewerkt, en zeker in de tweede helft voelt het aan alsof De Groote zijn gitaarpartijen al jaren in de vingers heeft. “Ik kan niet alle nummers spelen," geeft hij ootmoedig toe, “maar zij kunnen dan ook niet, hoor.” Tot nu toe heeft hij zich wel vooral aan kopiëren gehouden, vertelt hij erbij. “Het zijn dan ook zulke sterke partijen: die zijn zo goed gecomponeerd, ik kan bijna niet anders dan me daaraan te houden. Hier en daar, als er al een verschil is, is dat omdat ik meer improviserend te werk ga dan de vroegere gitaristen. Ik zal er sneller iets bij fantaseren, en ik denk dat dat vroeger weinig gebeurde. Dat zit nogal diep geworteld: misschien is dat mijn jazz-achtergrond. Maar ik denk dat de anderen dat ook spannend vinden. Ze zijn dat niet gewend.”
'Toen werd aangekondigd dat Mauro zou stoppen, zei ik: invallen na Mauro, dat zou ik nu echt niet graag doen. Maar twee jaar later sta ik hier toch'
Ook zijn rol als schaduwfrontman ligt hem, zegt hij zelf. Staat hij aan het begin van het concert nog wat onwennig te draaien, half weggestoken tussen Barman en bassist Alan Gevaert, dan komt hij in songs als 'Constant Now', 'Instant Street' en 'Sun Ra' – dat hij zelf op gang mag janken – meer op de voorgrond terecht, en dat vindt De Groote wel fijn. “Als ik dat bij andere groepen deed, was dat niet altijd zo gepast. Dan leidde ik de aandacht te veel af van de zanger, en vroegen ze mij uiteindelijk om achter het Hammond-orgel te gaan staan." (lacht)
Na 'Theme from Turnpike' stijgt er zelfs al een “Komaan Bruno!” op uit het publiek. “Merci om Bruno zo goed te ontvangen”, zegt Barman, die vaststelt dat er geen enkel nummer wordt upgefuckt. “The future is bright. Wij beginnen binnenkort aan een nieuwe plaat, maar dat gaat een tijdje duren – jullie kennen ons.”
In de tussentijd kan De Groote alvast daarnaar uitkijken. “Dat zou het mooiste zijn, dat het lekker loopt, en dat we leuke plaatjes kunnen maken. Muziek spelen is het enige dat ik kan, de nummers zijn fantastisch, en de band ook. Dus je gaat mij daarover niet horen klagen.”
dEUS speelt zaterdag op TW Classic. Later staat de band ook op de Lokerse Feesten (10 augustus), Brussels Summer Festival (17 augustus) en Crammerock (31 augustus).