Kapotte ruiten, uitwerpselen in de kelder, zwarte smurrie op de trap: huurders richten ravage aan in nieuwbouw

De stad Antwerpen buigt zich volgende week over de ‘Oranjestraat 61’, zoals het beruchte appartementsblok in de buurt wordt genoemd. Lawaai, zwerfvuil, drugsdealen ... de bewoners van het pand staan niet echt bekend als goede buren.

De stad bekijkt volgende week of het pand nog wel bewoond kan worden, want de schade aan ramen en deuren is zo groot dat eigenlijk iedereen binnen kan dringen. En wat betreft de hygiëne vat één woord alles samen: horror.

De Oranjestraat 61 is eigendom van mevrouw P. Ze heeft zo veel schrik gekregen van de huurders dat ze liever niet met naam in de krant komt. “Ik kan het niet meer aanzien. Het gaat elke dag van kwaad naar erger”, zucht ze. “Nu hebben ze weer zwarte verf of iets dergelijks uitgegoten in de trappenhal. Ik durf er zelfs niet meer te komen, want die mensen stellen zich heel dreigend op. Wij hebben dat appartementsblok twaalf jaar geleden laten zetten. In feite is het nog een heel jong gebouw, maar die mensen zijn er in geslaagd om er in enkele jaren een krot van te maken.”

Mevrouw P. kan zelf niet veel ondernemen tegen de bewoners van het pand. “Het zijn niet mijn huurders. Wij verhuren onze eigendom aan het Sociaal Verhuurkantoor in de Langstraat. Die verhuren het vervolgens door tegen sociale tarieven. We ontvangen dan minder huur dan wanneer we het zelf op de reguliere huurmarkt zouden verhuren, maar het leek ons wel praktisch omdat we zelf niet in Antwerpen wonen. Maar verhuren via sociale verhuurkantoren houdt dus ook risico’s in, hebben wij ondertussen mogen ervaren.”

Het Sociale Verhuurkantoor is volgens mevrouw P. veel te laat in gang geschoten tegen de huurders van de Oranjestraat 61. “Die ellende is al een jaar bezig. En moet ik nu lijdzaam toekijken hoe onze eigendom wordt vernietigd? Hoe zou u zich voelen? Bovendien kost ons dit veel geld. De schade die door de huurders wordt aangericht, is ten laste van het verhuurkantoor. Maar als bijvoorbeeld de ramen van buiten naar binnen worden ingegooid, dan zijn de kosten voor de eigenaar. En dan moeten wij dat natuurlijk wel onmiddellijk laten herstellen.”

“Niet toveren”

Bij het Sociale Verhuurkantoor in de Langstraat, dat zevenhonderd particuliere panden tegen sociale tarieven verhuurt, heeft men begrip voor de eigenares. “Maar we doen echt al het mogelijke om de situatie goed op te lossen. Twee huurders hebben we al uit het pand kunnen laten verwijderen. Met een derde zijn we nog bezig. Die zaak hangt nog voor rechtbank.”

“Ik begrijp dat het voor mevrouw erg is om te zien hoe haar eigendom eraan toe is, maar wij kunnen niet toveren. Huurders genieten nogal wat wettelijke bescherming en wij kunnen niet anders dan de gebruikelijke procedure te volgen om hen uit het pand te krijgen. Dat gaat nu eenmaal niet van vandaag op morgen.”

De coördinator van het Sociale Verhuurkantoor benadrukt dat de herstellingskosten ten laste van het kantoor vallen. “Zoals bij alle huurcontracten wordt er bij de ondertekening een plaatsbeschrijving gemaakt. We zijn dus verplicht om een pand in dezelfde goede staat terug te geven aan de eigenaar en de herstellingskosten zijn dus helaas voor ons. Wij zullen die kosten eventueel nog wel proberen te verhalen op onze huurders. Meestal lukt dat ook wel, omdat er bij het afsluiten van het huurcontract een borg betaald moet worden.”

In het geval van de Oranjestraat dreigt voor het Sociale Verhuurkantoor een fikse rekening. “Dat is jammer, maar het brengt de financiële gezondheid van ons kantoor niet in gevaar. Wij kunnen die kosten gelukkig ook afschrijven. De Oranjestraat is wel een extreem voorbeeld. Dat de schade zo ernstig is, is zeer uitzonderlijk. Gelukkig maar.”

Eigenares P. hoopt dat de situatie snel wordt opgelost. “Die eerste twee huurders die ze eruit hebben gezet, zijn wel weg. Maar hun vriendjes zijn teruggekomen. Een week geleden hebben ze de ruiten komen ingooien en de deur is ook vernield. De ravage was zo groot dat de brandweer is moeten komen om de kapotte ruiten met planken dicht te maken. Daar heeft men zaterdagmiddag heel de straat voor moeten afzetten. Ik was trots op ons appartementsblok, maar nu durf ik zelfs niet meer hardop zeggen dat wij de eigenaars zijn.”