Zie ook:

• Nieuws
• Ritten
• Deelnemers
• LIVE
• Instagram

“Dit is klote hé, net als in de Giro” opende Stuyven. “Ik wist dat ik veel nodig had, die slotklim was steil. Als hij 200 meter later bij mij komt, kan ik misschien nog mee. Maar de benen waren leeg. Het was een zware solo, want tegen de wind in. Ik voelde me goed en op de dalende stukken draaide ik goed rond, maar de klim was er te veel aan. Het is heel jammer. Ik heb gisteren getwijfeld om de lichtere fiets te pakken of de meer aerodynamische. Die laatste had vandaag zijn voordelen, maar op de klim had ik niet genoeg voor. Trots? Ik ben vooral ontgoocheld. Ik viel niet aan om op televisie te komen. De Prijs voor de Strijdlust? Dat is een magere troost.”

Waarom probeerde Stuyven het eigenlijk van zo ver? “Het was niet mijn idee alleen te gaan, maar ze draaiden niet mee rond. Ze namen niet over met overgave en toen ik ze hoorde discussiëren trok ik maar door. Ik wist dat de slotklim eigenlijk te steil was, maar ik moest het proberen. Ik had misschien nog iets steviger kunnen proberen doortrekken, maar dan liep ik het risico nadien geparkeerd te staan. Ik ben nu eenmaal een zwaar type, te zwaar voor dit soort hellingen. Ik probeerde mijn tempo te maken, maar dat was niet snel genoeg. Ik het geprobeerd en alles gegeven. Of ik iets beter had kunnen doen? Ik zou niet weten wat.”

Lees ook: Spanjaard Fraile wint veertiende etappe in de Tour, Stuyven ziet indrukwekkende aanval net niet beloond

Gilbert offerde zich op: “Ik moet ook mijn werk doen”

Philippe Gilbert was één van de zeven Belgen die meeschoof in de ontsnapping. Hij offerde in het slot zijn eigen kansen op voor kopman Julian Alaphilippe en was de renner die het meeste werk verrichtte in de achtervolging op Stuvyen. Hij eindigde uiteindelijk als vijftiende, op 1:45 van winnaar Omar Fraile.

“Het was een zware rit”, deed Gilbert zijn verhaal. “Het begon zelfs met waaiers en dat was een totale verrassing voor ons. Gelukkig had Tom Steels ons verwittigd via het oortje: “er is een beetje zijwind meteen na de start en dus schoven we naar voren en zaten we goed. Het peloton brak meteen in vijf stukken, er was paniek in de koers, maar gelukkig was iedereen van ons mee, behalve Jungels die in een tweede groep zat. En daarna aan kilometer negen of zo werd er gedemarreerd en het viel niet meer stil. Eerst ging Julian met een paar mannen, dan sloot ik nog aan met Yves en opeens waren we met ruim dertig man op kop. De samenwerking was goed, tot de aanval van Izaguirre op 60 kilometer van het einde en dat zorgde voor chaos in de groep en de organisatie was volledig weg.”

In de achtervolging later op Stuyven gaf Gilbert het volle pond en kreeg hij weinig tot geen steun. “Ja, dat begrijp ik wel. Iedereen had schrik voor Julian (Alaphilippe) die op zo’n finish goed uit de voeten kan. Ik zou hetzelfde doen en ook niet meedraaien. Ik moest echt hard trappen om die voorsprong te verkleinen. Jasper was echt sterk. Jammer voor hem, maar ik moet ook mijn werk doen, zelfs op de nationale feestdag. Nationaliteiten tellen dan niet mee, dat is alleen op het WK.”