“Ze wil nog wel vechten, maar ze kan niet meer”: Maithili (13) stopt met behandelingen tegen agressieve hersenstamkanker

“We wisten dat de kans reëel was dat het geen goed nieuws zou zijn”, vertelt de papa van Maithili, Sam Vanhille. “De jongste weken ging ons meisje erg achteruit. Ze kreeg te kampen met twee ontstekingen, eentje op haar luchtwegen en eentje op de katheters in haar hoofd die gebruikt worden voor de behandeling van haar tumor. Die infecties verzwakten haar enorm.”

Begin deze maand werd Maithili opgenomen in het ziekenhuis omdat ze slijm in haar luchtwegen had, dat ze zelf niet kon ophoesten. “Ze verslikte zich constant, waardoor ze moest overgeven. De combinatie maakte dat ze aan het stikken was. Bij het bloedonderzoek dat volgde, ontdekten de dokters ook de ontsteking op de kathetertjes. Die werd met zware antibiotica aangepakt omdat hij de tumor in geen geval mocht bereiken. Na twee dagen mocht ze gelukkig weer naar huis.”

Maar dinsdag ging het weer de verkeerde kant op. “Ze had plots hallucinaties en zag mensen lopen in onze woonkamer die er niet waren”, aldus Sam. “Toen ze ‘s nachts wakker werd, herkende ze ons eventjes niet meer. De volgende dag ging het gelukkig weer wat beter, maar ze is nog altijd heel erg moe. Het enige wat ze wil, is rust. En haar hondje. Dat is constant bij haar. Ze krijgt er heel veel liefde van en dat is goed voor haar gemoed. Zeker nu het zo moeilijk gaat.” (lees hieronder verder)

Een nieuwe reis naar Mexico is sowieso niet aan de orde. Normaal gezien moest Maithili eind vorige week weer vertrekken voor een nieuwe behandeling – die gebeurt om de zes weken – maar ze is te zwak om de trip te ondernemen. “We willen het risico ook niet opzoeken”, aldus Sam. “De kans bestaat dat ze misschien niet meer kan terugkeren en dat willen we niet.”

Hier in België rest het meisje alleen chemo en bestralingen om haar leven te verlengen. “Maar van chemo is ze altijd heel ziek en moet ze overgeven. Ook de bestralingen zijn zwaar. En een oplossing is het niet. De dokter zegt dat we haar het beste comfort geven.” (lees hieronder verder)

En dat is ook wat het gezin wil doen. “We willen dat Maithili nog genoeg levenskwaliteit heeft”, zegt Sam. “Dat is wat we dankzij de behandeling in Mexico ook hebben kunnen bekomen. Mexico heeft ons misschien geen genezing gegeven, maar zeker een levensverlenging op een kwaliteitsvolle manier. Hier in België geven sommige behandelingen soms ook maar een verlening van het leven, hoe jammer dat ook is. We zijn dankbaar voor alle extra tijd die we samen kunnen doorbrengen. En dat we haar kunnen tonen dat we haar graag zien. Door de behandelingen stil te leggen, krijgt de tumor wel vrij spel. Wij beseffen dat en Maithili beseft dat ook. Ze wíl nog wel vechten, maar ze zegt dat ze niet meer kán. Dat haar líchaam niet meer kan. Ze voelt dat ze aan het einde van haar krachten is.” (lees hieronder verder)

Intussen wordt er in elk geval voor gezorgd dat Maithili geen pijn heeft. “De jongste week had ze daar last van, maar ze kreeg lichte morfinepleisters en die hielpen”, aldus haar papa. “Er is ook een mogelijkheid om de morfine op te drijven mocht dat nodig zijn, dankzij de mensen van Koester.”

Ondanks haar beproeving probeert Maithili er de moed in te houden. “We zouden graag naar Spanje trekken voor enkele dagen", aldus Sam. "Daar kijkt ze enorm naar uit. Maithili is al haar kleren aan het klaarleggen om te vertrekken. Maar daarvoor moet ze eerst nog wat aansterken. Ze kijkt ook al heel erg uit naar het nieuwe schooljaar.”