Alle Republikeinen achter Trump? - Els Aeyels

Els Aeyels is VRT-journalist en volgt de Verenigde Staten.

Mike Pence. Zo heet hij dus, de gouverneur van de staat Indiana en de man die de traditionele Republikeinse kiezer moet verzoenen met Donald Trump. Er ging een zucht van verlichting door de alle rangen van de Grand Old Party, toen Trump vrijdagavond dan toch via twitter bevestigde dat Pence zijn running mate wordt. Het heeft naar verluidt geen haar gescheeld of Trump had toch weer zijn eigen zin gedaan en gekozen voor Chris Christie, met wie hij persoonlijk goed opschiet, maar die in de ogen van veel respectabele Republikeinen een bijna even ongeleid projectiel is, als the Donald zelf.

Niet zo met Mike Pence. Hij heeft bestuurservaring als gouverneur en daarvoor al als parlementslid, hij wordt gerespecteerd door zijn collega’s. Hij is een evangelische christen en dus sociaal en ethisch zeer conservatief. Voor strengere abortuswetten, tegen het homohuwelijk en andere gelijke burgerrechten voor holebi’s, tegen stamcelonderzoek. En het blijft niet bij woorden, want als gouverneur heeft hij er al verschillende wetten in die zin doorgeduwd.

Eigenlijk is Pence dus het absolute tegenovergestelde van Trump zelf, die voor veel conservatieve kiezers op het Amerikaanse platteland toch vooral een typische New Yorker is. Met enige zin voor overdrijving: bandeloos, amoreel en alleen uit op persoonlijk winstbejag.

Dat de twee mekaar toch hebben gevonden, heeft alles te maken met de Republikeinse Conventie die maandag begint, en dan vooral met wat er in de aanloop daar naartoe allemaal achter de schermen is gebeurd. Er is de voorbije weken hard gewerkt om de grote kloof tussen Trump en de rest van de partij te overbruggen.

Tot voor kort leek het Trump worst te wezen wat die partij dacht of wilde. Maar zelfs Donalds spaarpotje is niet genoeg gevuld om in zijn eentje nog 4 maanden campagne te voeren. Donald heeft geld nodig en daar heeft hij de hulp van de partijbonzen voor nodig. Zij moeten de traditionele geldschieters, die weinig vertrouwen in hem hebben, over de brug krijgen. En ze moeten de lokale structuren en mensen overtuigen om mee in de campagne stappen.

Trump krijgt dus wel wat in ruil voor zijn “voorbeeldige” kandidaat vicepresident. Want ook al achter de schermen is de voorbije week zwaar onderhandeld over het programma waarmee Trump en de Republikeinse partij naar de kiezer trekken. Ook daar lagen de standpunten ver uit mekaar. Maar op de meest in het oog springende punten heeft Trump zijn slag thuis gehaald. Scepticisme tegenover vrijhandelsakkoorden en de muur op de grens met Mexico, het zijn vanaf nu officiële partijstandpunten.

Maar het is niet allemaal goed nieuws. In één van de voorbereidende vergaderingen voor de conventie is wel degelijk opnieuw geprobeerd om Trump alsnog onderuit te halen en de afgevaardigden die hem deze week officieel als kandidaat-president moeten aanduiden, te laten stemmen “naar hun geweten” en niet zoals de kiezer het hen heeft opgedragen. Die poging is mislukt, maar het wijst er toch op dat een deel van de Republikeinse achterban ontevreden blijft. En als die strekking niet de kans krijgt om binnen de muren van het conventiecentrum zijn stem te laten horen, dan kan je er donder op zeggen dat het protest buiten nog luider zal klinken. En dat het niet alleen linkse bewegingen zullen zijn die in de straten van Cleveland zullen betogen.

En dat is niet alles. De conventie moet eigenlijk een soort kroning worden, de ogen van de hele wereld moeten gericht zijn op dat grote moment. In de komkommertijd gaat dat meestal vanzelf, maar met alles wat er de voorbije dagen is gebeurd, zal de aandacht veel meer verdeeld zijn dan het ego van Donald had gehoopt.

Bovendien blijft het, ondanks alle inspanningen van de partijleiding, toch een beetje een feestje in mineur. Trump heeft zijn hele familie en zijn eclectische vriendenkring van mindere goden uit de sport en de showbizz moeten inschakelen om het lijstje met sprekers gevuld te krijgen. En ja, er staan een aantal gouverneurs op, wat voormalige rivalen uit de primaries en de parlementaire leiders van de partij. Maar velen van hen doen het toch vooral uit plichtsbesef en met lange tanden.

En wat veel meer opvalt, is wie er allemaal niet bij is. Geen grote internationale namen, geen rijzende sterren uit de partij, niet de laatste twee Republikeinse presidentskandidaten McCain en Romney. En ook de volledige presidentiële Bush-dynastie blijft thuis. Inclusief de kat.

Toch is het spannend, want dé vraag is natuurlijk of Trump zal meespelen in de zorgvuldig voorbereide scenario’s. Of hij zich zal houden aan de afspraken en de spreektijd en de thema’s. Of er uitschuivers komen en zo ja, hoeveel en zijn ze nog te herstellen?
De manier waarop hij zaterdag een halfuur speech nodig had om zich te herinneren dat hij eigenlijk was gekomen om zijn running mate voor te stellen, een halfuur waarin hij van het ene stokpaardje naar het andere freewheelde en onderweg nog een keer of 15 zichzelf de hemel in prees, zal veel partijleiders ongetwijfeld weer een paar dagen spanningsbuikpijn en een paar nachten zonder slaap bezorgen.

De stad Cleveland, de staat Ohio, de Republikeinse partij en de entourage van Trump hebben er alles aan gedaan om van de conventie een geslaagd event te maken. Ze denken er klaar voor te zijn. Maar de vraag blijft: is iemand ooit helemaal klaar voor de tornado Trump?