Tien films die u deze week niet mag missen

1. Toni Erdmann

Dat het weergaloze Toni Erdmann twee jaar geleden het Filmfestival van Cannes met lege handen moest verlaten, is nog steeds een van de meest criminele blunders uit de filmgeschiedenis. Met deze komedie bewees regisseur Maren Ade eigenhandig dat Duitsers wél humor hebben, en dat is op zich al een trofee waard. Maar deze warme, bizarre film over een hardwerkende vrouw en haar eigenzinnige vader heeft geen prijzen nodig: je voelt gewoon dat dit een tijdloos meesterwerk is. Vraag maar aan actrice Natali Broods – zij koos Toni Erdmann als haar lievelingsfilm voor Cinema Canvas.

Op 27/07 in De Haven (Aarschot). Lees hier ons interview met regisseur Maren Ade en hier onze recensie van de film. 

2. The Guilty

Op het eerste gezicht lijkt het een weinig spannende setting. The Guilty speelt zich integraal af tussen vier muren, met slechts één relevant personage in beeld. Asger Holm (Jakob Cedergren) is een agent die als telefonist naar de noodcentrale van Kopenhagen wordt verkast. Alle actie gebeurt aan de andere kant van de telefoonlijn. En precies dat levert een zenuwslopende thriller op, boordevol actie die we alleen maar kunnen horen. Een briljante, minimalistische aanpak voor een actiefilm zonder actie.

Nu in de bioscoop. Lees hier onze recensie.

3. The Man Who Killed Don Quixote

Als er iemand de titel van een moderne Don Quichot verdient, is het Terry Gilliam wel. Bijna dertig jaar nadat de regisseur voor het eerst op het idee kwam om met het beroemde personage van Cervantes aan de slag te gaan, is zijn film eindelijk klaar. Een meesterwerk is het niet geworden, een klein wonder wel. Gilliam toont dat dromen tot iets moois kunnen leiden. Een naïeve visie misschien, maar wat ons betreft is het er een die meer filmmakers zouden mogen delen. 

Nu in de bioscoop. Lees hier onze recensie en hier ons dubbelinterview met Terry Gilliam en theatermakers Michael De Cock en Junior Mthombeni.

4. Ant-Man & The Wasp

Toegegeven, wij zaten niet meteen te wachten op een vervolg op Ant-Man. Vooral de verhaallijn rond wetenschapper Hank Pym (Michael Douglas) voelde in 2015 weinig uitgepuurd. Gelukkig wordt de klasbak deze keer beter ingezet. Verder is Ant-Man and the Wasp nóg grappiger, met nóg meer actie. En opvallend: ook héél erg melig. Wat ons betreft is het dringend tijd dat Ant-Man (acteur/komiek Paul Rudd) wordt toegevoegd aan de rest van de Avengers.

Nu in de bioscoop. Lees hier onze recensie, hier ons interview met Michael Douglas en hier ons interview met Paul Rudd en Evangeline Lilly.

5. Manifesto

Een film waarin álle hoofdrollen gespeeld worden door Cate Blanchett? Tot nu toe bestond zoiets alleen in onze dromen, maar die worden met Manifesto eindelijk werkelijkheid. In maar liefst 13 verschillende gedaantes – onze favoriet: de dronken zwerver – reciteert Blanchett in bezwerende decors fragmenten uit bekende manifesten, gaande van Marx over dada tot Dogme 95. De globetrotters onder ons zagen de gelijknamige expo misschien al in New York of Berlijn, maar speciaal voor wie zijn ecologische voetafdruk liever klein houdt, brengt kunstenaar Julian Rosenfeldt nu ook een filmversie van zijn project in de zalen. Vuist in de lucht en naar de bioscoop, dus!

Nu in Antwerpen (UGC) en Brussel (Cinema Galeries en UGC Toison d’Or).

6. 2001: A Space Odyssey

Als wij er op onze 50ste verjaardag nog zo jong uitzien als 2001: A Space Odyssey, dan zullen we zielsgelukkig zijn. Met zijn grensverleggende speciale effecten was het scifi-meesterwerk van Stanley Kubrick in 1968 een grote sprong voorwaarts, en ook vandaag nog oogt dit fascinerende ruimteavontuur moderner dan heel wat hedendaagse CGI-gevaartes. In de splinternieuwe 4k-restauratie, die ter gelegenheid van het 50-jarige jubileum in de zalen draait, valt dat nog meer op.

Nu in de bioscoop.

7. Piripkura

Wie er dit voorjaar niet bij was op het Leuvense documentairefestival DOCVILLE – het kan de beste overkomen – en dus ook de grote winnaar Piripkura gemist heeft, krijgt deze week een herkansing. In open lucht nog wel. Gratis en voor niks kan u in het groen rond de Abdij van Keizersberg gaan kijken naar deze fascinerende docu over een expeditie in het Amazonewoud, op zoek naar de laatste twee overlevenden van een mysterieuze indianenstam. De tropische temperaturen hoeft u er niet eens zelf bij te denken.

Op 28/07 in Abdij Keizersberg (Leuven).

8. Tully

Dik tien jaar na Juno hebben regisseur Jason Reitman en scenariste Diablo Cody nog eens een film over een ongewenste zwangerschap gedraaid. Dit keer draait de plot rond een zwaar uitgebluste moeder van in de veertig (Charlize Theron) die, tot haar grote wanhoop, net weer bevallen is. Een bloedeerlijk portret van het moederschap – postnatale depressie en malfunctionerende borstpompen incluis. De rol van vrolijk relativerende elf is dit keer niet voor de moeder in kwestie weggelegd, maar voor een kinderjuf à la Mary Poppins, gespeeld door een grandioze Mackenzie Davis.

Nu in de bioscoop. Lees hier onze recensie en hier ons interview met Charlize Theron en Jason Reitman.

9. Tesnota

Rusland, eind jaren 90. De Joodse Ilana is een moeilijk meisje. Ze geeft niet om religie, ze slijt uren met het prutsen aan wagens en ja, ze heeft een relatie met een niet-Jood. Tot grote wanhoop van haar ouders. Er was al veel te doen om de rauwe (en blijkbaar echte) martelvideo die Ilana en haar niet-Joodse vrienden bekijken. We zijn er nog altijd niet uit of die bijdraagt aan het geheel. Want met zijn eerste film vertelt de Rus Kantemir Balagov wel degelijk iets over het Rusland aan het eind van de 20ste eeuw. Intelligent gedraaid, in het 4:3-tv-formaat van die tijd.

Nu in Cinema Galeries en Vendôme (Brussel).

10. Sweet Country

Wanneer een Aboriginal in de jaren 1920 uit zelfverdediging een blanke man omlegt, weet hij dat hij niet geloofd zal worden. Hij vlucht, maar een racistische sergeant zweert niet te zullen rusten vooraleer hij hem geklist heeft. De Australische regisseur Warwick Thornton (Samson and Delilah) tekent met het waargebeurde Sweet Country voor een heuse Aboriginal-western. Racisme is de onderliggende thematiek, maar in de eerste plaats is dit het meeslepende verhaal van een man op zoek naar rechtvaardigheid. Terecht bekroond met de Speciale Juryprijs in Venetië.

Nu in de bioscoop. Lees hier onze recensie en hier ons interview met regisseur Warwick Thornton.