Peter Sagan: "Ik had veel pijn, maar had me na smak van gisteren aan erger verwacht"

Sagan kwam gisteren ten val in een afdaling en liep daarbij heel wat schaafwonden op over zijn hele lichaam. Ook stond zijn zitvlak bont en blauw. De ploegdokter achtte de kans dat hij startte op fifty fifty, zelf sprak hij woensdag wel alweer over deelname aan de 18de rit. En hij was er ook bij van Trie-sur-Baïse naar Pau. "Ik had veel pijn onderweg", moest hij toegeven, "maar om eerlijk te zijn, na die smak van gisteren, had ik me vandaag aan nog erger verwacht. Het was niet gemakkelijk, maar ik heb op de tanden gebeten en al bij al viel het nog goed mee. De warmte speelde me ook parten trouwens, niet alleen mijn blessures."

"Ik mag van geluk spreken", vond hij, "het was echt wel een stevige val, in het bos, tegen een rots. Net zo goed had dit het einde van mijn Tour kunnen betekenen, maar ik sta hier nog en ik heb geluk gehad. Ik maakte immers zelf een inschattingsfout in die bocht. Dus ik ben tevreden dat ik hier nog sta en kan koersen. Vrijdag wordt wellicht lastiger dan vandaag en zal ik meer pijn hebben. Maar goed: ik ga mijn best doen, want ik wil echt naar Parijs en ik heb er vertrouwen in dat het wel goed zal komen." 

Guillaume Van Keirsbulck (Wanty-Groupe Gobert) zag zijn vroege vlucht in de vierde rit stranden op 800 meter van het eind, donderdag werden de vluchters al veel vroeger gevat. Hij leverde het meeste werk in de ontsnapping, maar werd daarvoor niet beloond met de Prijs van de Strijdlust. "Ik had hem wel graag gewonnen", aldus de West-Vlaming, "en begrijp niet meteen waarom hij naar Luke Durbridge gaat."

De etappe werd gekleurd door een felle strijd in de beginfase om weg te geraken. "Toen werd afgevlagd, ben ik eigenlijk gewoon 'vollen bak' beginnen sprinten", verduidelijkte hij na afloop. "Tot op die helling (na 52 km) en het ging echt hard. Ik duwde bijna de hele tijd 800 watt. Toen ik achter mij keek, zat er nog vier man in mijn wiel en zijn we blijven rijden. En het was echt niet van de poes vandaag. We hebben dertig kilometer 'à bloc' moeten ronddraaien, en dat in een etappe waar het op papier vlak was, maar in realiteit voortdurend op en neer ging. Het peloton gunde het ons ook niet meteen, we hebben echt moeten knokken. Uiteindelijk kregen we ook niet meer dan 2:30 bonus van het peloton en dan weet je dat het moeilijk wordt, als ze je niets van vrijheid gunnen."

"We konden ook nooit echt dat typische spelletje met het peloton spelen: beetje geven, beetje nemen, we moesten voortdurend een hoog tempo rijden. Tot aan die laatste klim probeerden we om samen te blijven. Dat lukte net, ik kwam als eerste boven, maar ze kwamen al snel aansluiten uit het peloton."

Luke Durbridge kreeg de Prijs van de Strijdlust. "Ik begrijp het niet. Ik heb die helling bijna de hele tijd volledig zelf op kop gereden. Ik weet ook niet hoe het komt dat ik die prijs niet kreeg. Ik heb er echt voor gereden, en ja... Ik weet niet welke inspanning de stemming juist haalt of wie er beslist, maar ik had hem wel graag gehad."

Morgen wacht nog één bergrit. "Ja, dat wordt overleven vrijdag, want ik zal die inspanning van vandaag voelen. Misschien probeer ik nog iets op de Champs-Elysées. Vorig jaar viel ik daar de laatste ronde aan, misschien lukt het me dit jaar wel om dat tot een goed eind te brengen." 

Timothy Dupont (Wanty-Groupe Gobert) heeft zijn derde tiende plaats beet in deze Tour de France. Eerder sprintte hij naar plek tien in de vierde etappe en de negende etappe. "Ik ben toch wel ontgoocheld", klonk het na afloop.

Dupont hoopte vooraf aan de Tour de France op een plekje in de top vijf in de sprint. Met een zesde stek op de tweede dag kwam hij er dichtbij, daarna werden het verre ereplaatsen: 12de in Amiens, 15de in Fougères, 14de in Valence, maar nu heeft hij opnieuw een tiende plaats beet. "En het had nog beter gekund", vond hij zelf. "Ik zat eigenlijk heel goed geplaatst in het slot, in het wiel van Colbrelli, maar de finale was vrij technisch en hectisch, met heel veel draaien en keren en obstakels. Ik moest één keer in de remmen en dat betekende mijn doodsteek. Ik verloor veel posities en raakte niet meer vooraan. Ik reed al een sprint voor de sprint."

"Dat is jammer", eindigde hij, "zo was mijn kans voorbij. Maar goed, misschien moet ik wel tevreden zijn met deze tiende plaats, want woensdag heb ik echt zwaar afgezien in die bergrit (hij eindigde als vijfde laatste, op 28:26 van winnaar Quintana, red). Dus al bij al valt dit resultaat dan nog mee. Ik hoop dat ik morgen nog overleef en dan gaat het snel naar Parijs."