"Happy hour is begonnen": een dagje in de EHBO-post tijdens de warmste Tomorrowland ooit

Drie uur: een loeizware editie

Aan de ontvangstbalie van post 2 van het Vlaams Kruis liggen de mousse oordopjes gesorteerd op maat: small, large, extra large. Een grapje van de vrijwilligers, die er soms ook 'L' en 'R' op schreven. Toen die deze week het weerbericht zagen, wisten ze meteen: dit wordt een loeizware editie. 37 graden Celsius + uitgelaten menigte + soms drank en/of drugs = mensen die, voor ze het goed en wel door hebben, met de spreekwoordelijke beentjes omhoog moeten gaan liggen.

Maar de Tomorrowlander is ook niet van gisteren, en loopt opvallend vaak met een flesjes water of een blikje ice tea rond. Hier en daar spotten we een optimist die met een halve liter de loden zon trotseert, enkele waaghalzen kiezen voor een cocktail in een soort maatbeker met zeven rietjes. De lichtkranten schreeuwen: "KEEP YOURSELF HYDRATED". 

"Dit is voor ons heel zwaar", klinkt het bij het Vlaams Kruis. Met zo'n 250 vrijwilligers zijn ze hier, en ook voor de interventieploegen die op het terrein mensen van de grond moeten rapen, is het bloedheet. 

Op de veldbedjes liggen toch al een handvol mensen die bijna meteen frontaal tegen de zon zijn aangelopen. De ideale gelegenheid om onze medische kennis bij te spijkeren. "Je hebt een zonneslag als het deel van je hersenen dat je lichaamstemperatuur regelt, ontspoort. Je krijgt het te warm en je wordt onwel", doceert Dirk Breesch, een vrijwilliger die nog geen dag Tomorrowland miste. Vaak zijn de slachtoffers er snel weer bovenop: een met zouten en suikers gepimpt water, wat ijs om af te koelen. 

Hoelang mag je hier dan onbezorgd heupwiegen in de volle zon, voor het zover is? Dat blijkt nogal individueel, leren we: ben je vermoeid en heb je al wat gegeten? Heb je genoeg gedronken of denk je dat ook bier telt als hydratatie?

Half zeven: te vroeg gepiekt

Een blonde jongen, we gokken Brits, zit rechtop een veldbed. Hij opent zijn mond en giet dan zijn water ernaast. Daarna moet en zal de Vlaams Kruisvrijwilligster hem een vuistje geven. Een duidelijk geval van intoxicatie, is onze diagnose. "Een gezellige drukte", benoemt Breesch de sfeer. 

Het is een wijdverbreid misverstand dat de EHBO-posten op festivals overspoeld worden door bierliefhebbers en pillenpakkers. Die zijn er, maar ze vormen een kleine minderheid. Wat we wel zien: een bijensteek, een snijwond, een man met migraine. 

Ook een onderschat probleem op dit soort festiviteiten: "Mijn billen schuren te veel tegen elkaar." Vrouwen tillen hun rokken op, en geduldig zoeken de vrijwilligers naar de meest geschikte oplossing: dunne of dikke plakkers om het schuren tegen te gaan, en waar precies? "Het weer, he", schudt Breesch zijn hoofd. "Vaseline helpt ook, maar aangenaam zal dat niet zijn." 

De blonde jongeman laat inmiddels zijn maat foto's trekken terwijl hij poseert met de verzorgers en wij overwegen stilaan om ons aan te sluiten bij het Vlaams Kruis omdat het hier tenminste fris is, maar buiten is het beginnen regenen. "Dat zal deugd doen op de wei", denkt Breesch, die weet dat zo'n verkwikkende regenbui het patiëntencijfer even doet zakken. 

Maar, al bij al valt het goed mee vandaag. Hier hadden ze veel erger verwacht. "De mensen gedragen zich blijkbaar. Ik heb zelfs al twee meisjes gesproken die elk zes liter water hebben gedronken." 

En dan zien we achteraan, waar de ernstige gevallen belanden, een lichaam dat op een onderzoeksbed wordt gezwierd. Het gordijn gaat dicht. Drie minuten later verhuist de jongeman - met een of andere roze substantie in zijn baard - naar de veldbedjes. "Zat!", klinkt het jolig bij zijn vrienden. 

Lichamelijke parameters worden gemeten, een plastieken bak voor het braken aangereikt, en dan is het aan de jongeman om zijn roes uit te slapen. Zijn maat belt naar het lief van deze onfortuinlijke feestvierder. "Dat hij maar ziet dat hij thuisgeraakt als hij weer wakker wordt", zegt die. Te vroeg gepiekt, noemen we dat. 

Half tien: Happy hour

Half tien: nu wordt het hier traditioneel drukker. De regen was voor een hoop volk de aanzet om toch te beginnen drinken, en soms wat te enthousiast. Net als de jongen met de roze baard op wankele beentjes de hulppost uitschuifelt, wordt een nieuwe patiënt aangeleverd. 

Een ernstig geval deze keer, uit de MUG worden allerlei toestellen gehaald en de man moet beademd worden. Buiten drentelen verpleegkundigen. Ze duwen snel een banaan in hun mond, drinken van hun blikje cola. Hun groene truitjes zijn nat van het zweet. Meteen afvoeren naar het ziekenhuis, is het verdict. "Happy hour is begonnen", mompelt iemand. Breesch en zijn team zijn vertrokken voor een lange nacht.