Jammer, Lampaert strandt op 200 meter en wordt net niet de negende avonturier die koninklijke massasprint op Champs-Élysées ontloopt

De winnaars van de laatste negen slotritten op de mythische avenue van de Champs-Élysées zitten allemaal al thuis. Mark Cavendish (2009, 2010, 2011, 2012), Marcel Kittel (2013, 2014), André Greipel (2015, 2016) en Dylan Groenewegen (2017) moesten de Tour vroegtijdig verlaten. Ook Fernando Gaviria en Michael Matthews gaven er onderweg de brui aan. 

Dat maakt dat we met een onthoofd peloton richting Franse hoofdstad denderen. Enkel Arnaud Démare en Alexander Kristoff behoren nog tot de categorie van rasechte topspurters die de onverbiddelijke cols onderweg hebben overleefd. Opmerkelijk. Natuurlijk moeten we ook rekening houden met Peter Sagan, al is nog maar de vraag of de gehavende groene trui zich vandaag gaat roeren. 

Zo krijgen Groupama-FDJ en UAE Team Emirates de loodzware taak om de koers in de straten van Parijs te controleren. Geen sinecure om dat met z'n tweetjes op te knappen. Elke renner die wat jus in de benen overheeft, probeert immers in deze legendarische rit de bloemen te pakken. De andere traditionele sprintersploegen zullen op de koop toe zélf proberen om de sprint te ontregelen. 

Atypisch, want in de voorbije 43 edities waar de Tour aankwam op de wereldberoemde laan, eindigde de slotetappe 34 keer op een massasprint. Vijf keer hield een vroege ontsnapping stand tot het einde, drie keer werd er verrast met een late uitval. In 1989 eindigde de Ronde van Frankrijk met een tijdrit, toen gewonnen door Greg Lemond na een spraakmakende klus tegen de chrono. 

Alexander Vinokourov was de laatste die de snelle mannen een hak zette. In 2005 ging hij in de laatste kilometer ten aanval en rondde dat kunststukje knap af. Hij pakte daarmee niet enkel de ritzege, dankzij de bonificatieseconden snoepte hij ook nog de vijfde plek in het algemene klassement af van Levi Leipheimer. 

De eerste die een sprintend peloton met een late uitval voorbleef, was de Nederlander Gerben Karstens (1976). Ook Alain Meslet (1977), Gerrie Knetemann (1978) Bernard Hinault (1979), Jeff Pierce (1987) en Eddy Seigneur (1994), zadelden de sprinters met een serieuze kater op. 

Ook Pol Verschuere behoort tot dat rijtje, in 1980 bleef hij net uit de greep van een aanstormend peloton. Onze landgenoot moest eigenlijk de sprint aantrekken voor de nieuwbakken Belgische kampioen Jos Jacobs, maar reageerde op een demarrage van Ferdi Van den Haute. Met twee gingen ze naar de finish, waar Verschuere met een perfecte timing de klus klaarde. Leuke weetje: de Franse commentator kende de winnaar niet en riep minutenlang de foute naam. 

Krijgen we straks een avonturier die voor een negende keer de koninklijke massasprint weet te ontlopen?