De eindbalans van Tomorrowland: "Dance heeft een Kendrick Lamar nodig"

Een gesprek met Matt Medved over elektronische muziek verloopt vast zoals een gesprek met de Paus over het christendom: je zit uren vast, want de man weet alles. En hij is nog eens verschrikkelijk sympathiek en intelligent ook. Een optimistische visionair die iedereen met een passionele preek en tonnen bescheidenheid tot de kerk van de elektronische muziek bekeert. Ja, dachten we, God móet wel een dj zijn. Medved weet zelfs hoe hij een sublieme intrede maakt bij de Belgische pers: hij begint onmiddellijk over nationale technotrots Charlotte de Witte. 

“Charlotte veroorzaakt best wat deining in het genre", vertelt hij. Hij komt net van bij haar show, en is zichtbaar tevreden over wat hij zag. "Dance is een jongensclubje, dus ik laat geen enkele kans onbenut om een vrouwelijke artiest te steunen.” Het is inderdaad een ontstemmende waarheid binnen de elektronische muziek. "Ik heb Charlotte net getipt op onze website. Het is altijd fijn als ik goede muziek kan ondersteunen."

Na zijn werk voor enkele ngo’s in Afrika, koos duizendpoot Medved voor een leven in New York als elektronische muziekredacteur, curator, producer en dj. Hij werd nochtans grootgebracht met de rockcollectie van zijn vader. “I love a great songwriter",  zegt hij. "Ik deed zelf ook aan creatief schrijven en poëtische uitspattingen als tiener. En nu nog steeds, om eerlijk te zijn. Ik hield vooral van de maatschappijkritische punk. Hoe harder, hoe liever."

Europa vs Amerika

Het is zijn derde keer op Tomorrowland, en voor de eerste keer speelde hij er zelf, op de Netsky-stage. In tegenstelling tot wat soms wordt gedacht, vindt Medved spelen op Tomorrowland net extra uitdagend. De aandacht van het publiek laat zich niet gemakkelijk kopen, tussen de zestien andere podia. 

De muziek en de topproductie op Tomorrowland zijn natuurlijk belangrijk voor haar internationale renommé, maar zelfs een kenner als Medved erkent dat hij naar Tomorrowland komt voor het publiek. "De eerste keer dat ik hier kwam, zag ik meteen onbekenden voor geen bijzondere reden high fives aan elkaar uitdelen. Maar vooral de diversiteit, de openheid en de tolerantie maken Tomorrowland een bijzonder fijne plek. Het draagt als dancefestival alle kernwaarden van de elektronische muziek uit. Dat maakt het - bij gebrek aan een beter woord - net iets magischer dan een ander festival.”

En het had volgens hem nergens beter georganiseerd kunnen worden dan in het hart van Europa. Nochtans komen de oergenres van de elektronica bijna uitsluitend voort uit de Amerikaanse underground in Chicago en Detroit.

“Hier in Europa wordt elektronische muziek al veel langer door alle culturele lagen getolereerd", vertelt Medvev, met de nodige gedachtesprongen tussen alle thema's door. In België had clubcultuur in de jaren 90 nochtans een kwalijke bijklank, maar toch bleef elektronica in Europa gestaag uitbreiden en vernieuwen.

"De politiek heeft clubbing in Amerika een vreselijk slechte reputatie aangemeten. En EDM (kort voor 'Electronic Dance Music') is door de commercie onomkeerbaar een synoniem geworden voor 'hersenloze beats'. Als we ons platform Billboard EDM hadden genoemd, dan hadden we het kunnen schudden bij serieuze dj’s en muziekliefhebbers. Dat zeg ik niet, dat zeggen de dj's mij zelf.

“Ik vind het heerlijk om een scene die vooral draait om doe-het-zelven legitimiteit te bezorgen. Wat heeft het voor zin om inkt te laten vloeien door alleen kritiek te geven, terwijl er over zo veel fantastische muziek geen letter wordt geschreven?" 

Kendrick en Chance

Het overlijden van Avicii mag dan een teerzwarte pagina uit de geschiedenis van de elektronische muziek zijn geweest, het liet ook zien hoe groot de verbondenheid vandaag de dag binnen het genre is. “Dj’s die uit de indierock komen, zijn vaak verbaasd hoe vriendschappelijk het er bij ons aan toegaat", vertelt Medved. Het kan natuurlijk ook moeilijk anders, als je werk bestaat uit het spelen en samplen van anderen. "We zijn geen rivalen, we werken net héél vaak samen. De collaboraties maken dat we elkaar door dik en dun steunen: iedereen deelt alles van iedereen."

De tweede zwartste bladzijde voor de geschiedenis van de dance? De verkiezing van Donald Trump. “De dag nadat Trump werd verkozen, was de hele sector verslagen", herinnert Medved zich levendig. "Hij gaat in tegen alle kernwaarden van de elektronische muziek – hij is het omgekeerde van inclusief, tolerant, open, innovatief en respectvol. Dance is een genre dat innoveert. Hij wil enkel de klok terugdraaien."

Na de verkiezing belde hij meteen naar Tommie Sunshine – redelijk letterlijk een éminence grise in de Amerikaanse dance – om geruststelling te zoeken. "Tommie mengt zich erg vaak in debatten en gaat al eens protesteren. Ik had nood aan een gesprek met iemand die Reagan nog had meegemaakt, en me bijgevolg kon zeggen dat het allemaal wel zou meevallen. Bleek dat hij het ook niet wist."

"Hadden we toen niets moeten organiseren?", vraagt hij zich nog steeds af. Binnen de hiphop werd het wél gedaan door onder andere Chance the Rapper, en het activistenhart van Medvev hunkerde naar inspraak, solidariteit en protest. 

"Eigenlijk heeft dancemuziek een eigen Kendrick Lamar nodig", besluit Mevdev. "Ik wil met mijn eigen ogen zien dat elektronische muziek wat meer maatschappelijk bewust wordt, want al haar waarden zijn vandaag de dag in gevaar. Het hoeft niet per se in de lyrics zelf, het kan ook door meer evenementen rond goede doelen te organiseren. Ik ben een realist: festivals zoals dit zullen altijd high rollers met veel geld nodig hebben om de vipruimtes te bevolken, maar ik vind dat niet erg als zij ervoor zorgen dat het geld op tafel komt om mensen samen te brengen. Aan het einde van de dag zijn Trump en de brexit een gevolg van het feit dat we allemaal meer en meer in onze eigen maatschappelijke echokamertjes zitten opgesloten. En op een festival als dit, treed je daarbuiten.”