Hamontenaar (28) steekt autistische “vriend” neer

Beklaagde vertelde dat hij destijds het vermoeden had dat zijn bromfiets gestolen was. “Hij (het slachtoffer, red.) weet veel af van wat er in Hamont gebeurt en ik wou zo aan info komen. Ik belde en sms’te hem en toen hij niet reageerde, trok ik ‘s avonds naar het appartement. Ik zag dat er licht scheen uit het rolluik en vroeg hem om naar buiten te komen. Hij kwam met een baseballknuppel en deelde twee klappen uit op mijn linkerarm. Met een soort zwaaibeweging trachtte ik mezelf te verdedigen.” Wat D.N. niet duidelijk vertelde, was dat hij net voor die zwaai een mes uit zijn broek had getrokken. Hij bracht twee steekwonden aan bij het slachtoffer: één in de arm en één in de borst.

De getroffen dertiger schreeuwde om hulp. Een buurman bleek gelukkig de reddende engel, drukte een handdoek in de wonde en verwittigde de hulpdiensten. Het slachtoffer verloor drie liter bloed in zijn borstholte, maar overleefde dankzij een geslaagde operatie in het Mariaziekenhuis van Overpelt. “Vandaag is hij 38 jaar en nog steeds angstig en onzeker. In 2014 was hij – ondanks zijn autisme – alleen gaan wonen. Door de feiten is hij weer permanent thuis gaan wonen”, verklaarde de burgerlijke partij van het slachtoffer, die zelf niet aanwezig kon zijn door zijn autisme. Voor de doodsangst, de nasleep en de ontsierende littekens wordt er meer dan 20.000 euro gevraagd. Ook de ouders vragen elk een schadevergoeding van 7.500 euro.

Aan de politie kon het slachtoffer meteen de naam van de dader meegeven. “Pas op 5 januari 2016 kon hij echt verhoord worden. Hij verklaarde dat hij eigenlijk niets met beklaagde te maken wou hebben en dat hij niet geslagen had met de baseballknuppel. Hij had er naar eigen zeggen niet eens de tijd voor”, legde de procureur uit. “De twee zouden een voorgeschiedenis hebben in het drugsmilieu. Ze hadden ook al regelmatig ruzie.”

Beklaagde heeft reeds vijf veroordelingen opgelopen en is volgens de procureur een gevaar voor de samenleving. Hij verblijft in de gevangenis en vertelt dat hij daar structuur gevonden heeft. “Ik voel me momenteel goed en ben gestopt met drugs. Ik sport in de gevangenis, volg cursussen en werk rond de productie van LED-verlichting.” Voor de ‘poging tot moord’ riskeert hij een celstraf van tien jaar. Vanuit het kamp van beklaagde wordt er verwezen naar wettelijke zelfverdediging, uitlokking en zelfs ontoerekeningsvatbaarheid. Het openbaar ministerie wil daarin niet meegaan.