Zo is het om bij een bedrijf van 1.000 miljard te werken: “Bij Apple krijg je nooit een tweede kans”

Verschillende ex-werknemers hebben na hun periode bij Apple uit de biecht geklapt en die getuigenissen scheppen geen fraai beeld van het bedrijf.

Iedereen wil bij Apple werken, dus zijn managers er extreem kieskeurig bij sollicitaties. Enkel uiterst getalenteerde mensen mogen dromen van een functie bij Apple, en zelfs zij krijgen maar één kans. “Als je niet slaagt voor een eerste gesprek, dan zien ze dat als een bewijs van je onkunde”, zegt Frank Lazar, die ooit zijn kans waagde bij Apple. “Ik kreeg na mijn gesprek een simpele neen te horen.” En sollicitant Luis Abreu werd nog scherper de deur gewezen: “We verspillen onze tijd niet aan dommeriken”, luidde het.

Apple heeft een bloedhekel aan lekken, dus doen ze er alles aan om informatie geheim te houden. “Voor elk product bestaat er een codenaam, niemand mag er op een andere manier naar verwijzen”, zegt ex-werknemer Tim Wu. In het hoofdkwartier in Cupertino hangen overal zwarte gordijnen en alle ruiten zijn getint. “Zelfs de vuilbakken worden gecheckt.”

De geheimhoudingsplicht heeft zelfs gevolgen voor het privéleven van de werknemers. “Het veiligheidsbeleid is ook van toepassing op wat je tegen je eigen partner zegt”, onthult ex-werknemer Justin Maxwell op het forum Quora. “Wie die regel overtreedt, wordt ontslagen.”

Mocht er toch informatie lekken, dan kan Apple terugvallen op slimme trucjes om de bron van het lek te achterhalen. Bij interne communicatie worden er vaak kleine aanpassingen gedaan. Een woordje wordt geschrapt of een leesteken wordt vervangen. Elke werknemer krijgt zo een unieke e-mail, zodat eventuele praters snel kunnen ontmaskerd worden.

Bij Apple kan je je niet zomaar ziek melden, zo blijkt. Zelfs wie in het ziekenhuis belandt, krijgt nog e-mails met opdrachten. Ex-werknemer Ben Farrell vertelt in een blogpost dat hij ooit met een virus in het ziekenhuis lag. “In plaats van steunbetuigingen van collega’s kreeg ik en mail met de melding dat mijn presentatie dringend af moest. Zelfs op de ochtend van mijn trouw werd ik nog lastiggevallen via de telefoon en e-mail. Ik moest een rapport doorsturen, want iemand had het per ongeluk verwijderd.”

Wie een 9-to-5-job wil, solliciteert beter niet bij Apple. De werkuren zijn, zacht gezegd, onregelmatig te noemen. Zo is een vergadering om 4 uur ’s ochtends niet ondenkbaar: “Ik herinner me nog goed de glazige ogen van de ontwikkelaars”, schrijft voormalig codeschrijver David Graham. “Ze moesten elke dag om 4 uur ’s ochtends aanwezig zijn om te vergaderen, zodat topmanagers die zich in andere tijdzones bevonden de vergaderingen ook virtueel konden bijwonen. ’s Avonds moesten ze dan ook nog doorwerken.”

Zondag is geen rustdag bij Apple. “Zondag is voor iedereen een werkdag”, vertelt voormalig directeur Don Melton. En van thuis werken is nooit een optie: “Je bent elke dag op kantoor. Anders ben je ziek, ofwel dood. Niemand houdt in de gaten hoe lang je er elke dag bent, maar je moet er wel zijn”, klinkt het.

Wie die ene kans bij de sollicitatie toch weet te verzilveren, kan meestal rekenen om een mooi salaris, zelfs als je geen kaderfunctie hebt. Software-ingenieurs verdienen gemakkelijk rond de 88.000 euro per jaar en een senior hardware-ingenieur verdient al snel tot wel 107.000 euro per jaar. Een art director krijgt nog een hoger loon: zo’n 115.000 euro per jaar.

Helaas krijgt niet iedereen een hoog loon. De bedienden in de Apple Stores bijvoorbeeld krijgen vaak erg weinig betaald. Sommigen verdienen niet genoeg om de eigen Apple-producten te kopen. Een ex-verkoper herinnert zich zelfs een winkelmanager die op zijn veertigste weer bij zijn moeder moest gaan wonen, omdat hij zijn huur niet meer kon betalen.

Een bedrijf van 1.000 miljard wordt je dus duidelijk niet zomaar. Eenmaal je een topfunctie te pakken krijgt, lacht het leven je toe. Maar voor alle andere werknemers is Apple een strijdtoneel.