Koppel vindt gehaktballen met gif in tuin en kan honden van gruwelijke dood redden: "Wie wil onze dieren dood?"

Drie ferme ballen gehakt. Dat zag Jean-Marie Vandriessche vrijdagmorgen liggen toen hij vlak na het opstaan iets uit de garage ging halen. “Mijn man besefte onmiddellijk dat het om gifballen ging”, vertelt zijn jongere echtgenote Carine. “De dierenarts was formeel: in het gehakt was Temic gemengd, een uiterst gevaarlijk gif dat binnen het half uur fataal kan zijn voor een volwassen hond.” 

Het koppel is er het hart van in. “Wij hebben geen kinderen maar geven wel al twintig jaar lang liefde aan windhonden die we van een gewisse dood redden”, zegt Carine. “We steunen het asiel in Rekkem en zijn ook al twintig jaar lid van Salvavidas, een organisatie die mishandelde honden redt. Onze dieren zijn luxebeesten. Ze zitten ’s nachts altijd binnen maar uiteraard krijgen ze ook gelegenheid om zich uit te leven, in onze tuin met kunstgras. Geregeld gaan we er ook mee wandelen. ’s Morgens, bij het opstaan, laten we ze altijd wat ravotten in de tuin. Schuifraam open en ze reppen zich naar buiten. Gelukkig hebben we dat vrijdag heel uitzonderlijk eens niet gedaan. We prijzen ons gelukkig daarvoor. De gifballen lagen netjes verspreid in de tuin. Onze dieren zouden zonder twijfel elk naar één bal zijn gelopen en die hebben opgepeuzeld.” 

Carine snapt niet dat iemand de dieren dood wil. “Je moet weten dat ze, op een zeldzame blaf na, eigenlijk geen overlast veroorzaken in de buurt. We vermoeden dat de dader uit de buurt komt. Anders weet je gewoon niet dat hier drie honden zitten. Hij of zij is bovendien vrij brutaal. Je moet eerst over onze lange oprit voor je aan de poort komt waarover de gifballen werden gegooid.” 

Het koppel deed vrijdag meteen aangifte bij de politie. “Die mensen waren heel vriendelijk en vonden het ook niet kunnen wat we hebben meegemaakt. Hopelijk levert het onderzoek snel iets op. We kunnen ’s avonds moeilijk de slaap vatten omdat de poging tot vergiftiging door ons hoofd blijft malen. En voor we de honden buitenlaten, doen we eerst telkens een grondige inspectie op te zien of er niet opnieuw gifballen zijn gegooid. We gruwen bij de gedachte dat ze ongemerkt zo’n gifbal zouden opeten. Anderzijds hebben we intussen geïnvesteerd in een antigifspuit. Die kunnen we toedienen als we merken dat één van de dieren toch van zo’n bol gehakt heeft gegeten”, besluit Carine.