Deze pornoacteurs vonden nieuwe inkomstenmodellen om te overleven

"A business woman/ foot slave visits her dom for her weekly tribute.” 

De synopsis is wat ze moet zijn: kort. Maar het feitelijke scenario is niet veel langer. Ook al is het op sómmige vlakken even gedetailleerd als het doorsnee Hollywood-script. Scène 1: het haar van de zakenvrouw moet worden opgespeld, haar witte hemd moet netjes in haar rok zitten, en haar rode das hangt tot aan de heupen. De dominatrix loopt er in eerste instantie niet bijster origineler bij – zwarte, lederen jurk; dito schoenen – maar in de tweede scène mag ze zelf ook een wit hemd aantrekken, terwijl de zakenvrouw (of voetslaaf, zo u wil) haar rode das mag inruilen voor een zwarte.

Oh, en ook niet onbelangrijk: NO NUDITY. “Any verbal humiliation” is daarentegen ­“absolutely welcome”, staat in de aanwijzingen van de scenarist.

Cookie-cutter porn

Professioneel valt de scenarist in kwestie niet te noemen. Ook al is het niet de eerste keer dat hij een scenario opstuurde naar Anatomik Media, het custom porn-bedrijf van Dan en zijn vrouw Rhiannon. Zij werkte vroeger aan grote ­animatiefilms in Hollywood, hij was een ­webmaster met ook een paar pornosites als klant. “Maar in feite heb ik fotografie gestudeerd,” ­vertelt Dan, “dus toen ik hoorde dat sommige van mijn klanten cameramannen zochten, ben ik voor hen beginnen filmen.”

De zaken liepen goed tot de budgetten rond 2009 begonnen op te drogen. Omwille van gratis pornosites als Pornhub, gelooft Dan. “Al zal het ook wel niet geholpen hebben dat porno tegen dan – op den duur heeft iedereen álles toch al eens gezien – gewoon saai was geworden”, voegt Rhiannon eraan toe. “Week na week draaiden we dezelfde scènes.” Ze noemt het ‘cookie-cutter porn’ – karakterloos bandwerk. “Oké, er zijn altijd trends”, weet Rhiannon. “De milf (mother I’d like to fuck, BVA) deed het op een bepaald moment erg goed, dan kwam de babysitter, en vandaag zijn stiefbroers of -vaders in essentie de nieuwe  loodgieters. (lacht) Maar na een maand ben je ook op die trends uitgekeken, en het werk blijft ­hetzelfde.”

De redding kwam er toen ze de vraag kregen om een fetisjvideo te draaien voor een man. Geen pornosite of -verdeler, maar gewoon ‘een man’. Hij zou hen een scenario bezorgen, zij moesten de acteurs zoeken en de film draaien – voor zijn ­persoonlijke collectie. “Het was iets super­simpels”, herinnert Dan zich. “Twee ingezeepte meisjes die met elkaar worstelen op een ­gigantische luchtmatras. Meer was er niet aan, maar het was enorm geestig om te draaien, en het betaalde nog goed ook. Ik ben toen beginnen te ­denken: als we ons nu eens daarop zouden ­toeleggen? Wie louter ‘zijn film’ gemaakt wil zien worden, betaalt het budget, krijgt de film ­toegestuurd én geeft ons de toestemming om hem ook nog verder te verkopen. Wie de film niet de wereld ingestuurd wil zien worden, betaalt een meerprijs en krijgt de exclusieve rechten erop.”

Sinds 2011 hebben Dan & Rhiannon zo al ­honderden filmpjes gemaakt – gemiddeld acht per maand – en vandaag staan er opnieuw een paar op het programma. Twee filmpjes, voor twee verschillende klanten, met dezelfde acteurs, op dezelfde locatie. “Lekker efficiënt”, zegt Rhiannon. En goedkoper.

De opnames vinden plaats in een groot ­magazijn in het oosten van Los Angeles, waar de 28-jarige pornoster Casey Calvert woont. Zoals veel pornoacteurs produceert Calvert intussen zelf ook customs, maar vandaag verhuurt ze haar studio aan Dan & Rhiannon, en speelt ze zelf ook in een van hun filmpjes mee. “In feite zijn we ­concurrenten,” geeft Calvert toe, “maar we helpen elkaar ook vaak uit de nood. Zoals iedereen in de industrie.” 

Ze delen ook allemaal gretig verhalen. Zoals de mafste custom die Calvert al heeft gemaakt. “Zonder twijfel die met Freddy Krueger. Ik moest mij verkleden als een sexy Freddy en met diens messen aan mijn handen een striptease opvoeren. Dan moest ik met die messen ­masturberen en een ervan – een plastic ­exemplaar uiteraard – in mijn kont steken en het er weer uittrekken, met de hulp van wat ­tomatensap, zodat het leek alsof ik bloedde.”

Ze proest het uit, terwijl wij ons – even ­gefascineerd als gechoqueerd – afvragen wie zulke dingen verzínt. “Ik weet wie het was – ik communiceer met de klanten, mijn echtgenoot neemt het camerawerk en de montage voor zijn rekening – maar ik vraag nooit waarom. Zolang de conversaties maar respectvol en professioneel blijven. De meeste van mijn klanten weten erg goed wat ze willen, en ze hebben een realistisch idee van wat het zal kosten. Al gebeurt het af en toe ook dat iemand met een megalomaan idee afkomt, en als je dan vertelt wat de prijs zal zijn, hoor je er meestal nooit meer iets van.”

Meestal, want zo nu en dan mag het wel iets kosten. “We hebben al customs gedraaid met een budget van een paar tienduizend dollar”, vertelt Rhiannon. “Als iemand er stunts in wil stoppen of een auto opblazen, dan huren we een stuntman in en zorgen we voor de nodige vergunningen. Dat is het voordeel van in LA te werken. Maar het kan ook een pak goedkoper! Onze beruchte ­vliegenmepperfilm heeft bijvoorbeeld maar 500 dollar (430 euro) gekost.”

De vliegenmepperfilm is voor customs wat The Rocky Horror Picture Show is voor Hollywood: een cultklassieker. Een netjes geklede vrouw maakt zich erin druk over een vlieg in haar huis, gaat naarstig op zoek naar een vliegenmepper en begint vervolgens als een gek vliegen dood te kloppen. The End. Als we veelal voor de grap opmerken dat ze dat filmpje vast enkel aan die ene klant hebben kunnen slijten, begint Rhiannon te lachen. “Je hebt geen idee hoe groot de fetisjmarkt is! In driekwart van de films die we draaien, zit geen seks, maar worden vliegen ­doodgeslagen, tapijten gereinigd of pudding over al dan niet naakte lichamen uitgesmeerd.” Dat laatste genre heet blijkbaar ‘wet & messy’, en het is – verzekert Rhiannon ons – bijzonder populair in Europa.

Inmiddels is ook Ella Nova, Casey Calverts ­tegenspeler in het eerste filmpje dat vandaag op de planning staat, aangekomen in het magazijn. Dan is intussen bezig met het kelderdecor aan te kleden, want dat wordt straks gebruikt. Een gigantisch kruisbeeld wordt ­opgetrokken, en het duurt niet lang voor de drie honden van Calvert er even aan komen snuffelen.

Al snel wordt duidelijk hoe ­belangrijk elk detail is: Rhiannon legt omstandig aan Casey en Ella uit hoe ze hun dassen moeten dragen en welke blikken ze met elkaar moeten ­wisselen. “Iedereen heeft het al eens meegemaakt dat hij een custom inblikt en dat de klant uiteindelijk flipt op een detail dat kennelijk heel zijn fantasie verpest”, zegt Rhiannon. “Daarom nemen we elk ­scenario tot in de kleinste puntjes met de klant door en werken we enkel samen met pornosterren die écht ­kunnen acteren. In het begin was het niet altijd evident om die te pakken te krijgen – je moet je eens voorstellen hoe jij zou reageren, als je voor het eerst het scenario van zo’n fetisjfilmpje voor ogen krijgt. Maar vandaag doet iedereen het.” 

Casey Calvert knikt. De helft van wat ze tegenwoordig ­verdient, komt van customs.

Het is haast aandoenlijk om te zien hoe oprecht begaan Dan en Rhiannon zijn met hun klanten. Die laatste begint zelfs te wenen, wanneer ze het verhaal doet van een man die wilde dat ze een filmpje voor hem maakten waarin een meisje recht in de camera keek en hem moed insprak. Op het einde moest ze woord voor woord “suicide is not the answer” zeggen. Maar toen Rhiannon hem terugmailde om verder af te ­spreken, kreeg ze geen antwoord meer. Waarop het koppel besloot om de video sowieso in te blikken en door te sturen. “We hebben nooit meer iets van hem gehoord. Ik hoop echt dat hij oké is.”

Buttplugs en een theremin

Het voet- en dasfetisjfilmpje staat er die dag ­uiteindelijk in minder dan anderhalf uur op, en Casey gaat ervandoor om boodschappen te doen. Ella blijft achter om de tweede custom op te nemen: ook weer een filmpje waarin ze in de camera kijkt en een man toespreekt. Alleen wil deze kerel geplaagd en vernederd worden. 

Dan heeft er zin in, al geeft hij toe dat hij met zijn hoofd al bij een volgend project zit – voor een klant uit Oregon die houdt van lofi-technologie. “We hebben al eens iets voor hem gedraaid met vrouwen die door hem gemaakte VR-brillen droegen waarmee ze zichzelf zagen lopen. Ik begreep er niets van, maar hij was blij met het resultaat, en nu heeft hij blijkbaar ­buttplugs en vagina-eieren ontwikkeld die in ­verbinding staan met een theremin (een bijzonder maf elektronisch instrument dat wordt bediend door handen in de buurt van antennes te brengen, BVA). We draaien volgende week met drie acteurs – twee mannen en een vrouw – en een thereminspeler. Dat gaat echt te gek worden!”

Zijn ogen fonkelen, en we kunnen dit keer ook écht niet anders dan zijn enthousiasme delen. Al moet Dan ons teleurstellen. “De kans is klein dat je het filmpje ooit zal zien. De klant heeft extra betaald, om het voor hemzelf te kunnen houden. Sorry, dude.”

De tweede shoot van de dag duurt ­uiteindelijk ook niet zo verschrikkelijk lang, en net als Dan en Rhiannon, lijkt ook de 26-jarige Ella Nova tevreden. “Al zal ik wellicht nooit naar het eindresultaat kijken”, vertrouwt ze ons toe. “Dat doe ik zelden. Hooguit de trailer misschien. Ik ben té kritisch voor mezelf, en dan is het niet prettig om naar een film te ­kijken waarin de camera zo goed als elke seconde op jou gericht is. Als er dan eens een onflatteus shot van mijn lichaam inzit, dan zou ik mij de  volgende keer niet meer volledig te durven smijten, en dat wil je als pornoacteur echt vermijden. Je wil toch vooral dat het echt lijkt, en dat gaat niet als je meer bezig bent met je buik­spieren dan met je tegenspeler.”

Ella Nova is een van de (vele) pornosterren die de voorbije jaren de filmindustrie is ingerold via webcamming – naast customs veruit de grootste revolutie binnen de pornografie. Het principe is eenvoudig, en je hebt er weinig meer dan een computer, een deftige webcam en een goede internetverbinding voor nodig. Vervolgens maak je een account aan op websites als Chaturbate of LiveJasmin – beide staan in de top 50 van populairste sites in de VS – en je kan meteen tokens beginnen te verdienen. Fooien, zeg maar. Hoe meer de bezoekers van jouw videokanaal het naar hun zin hebben, hoe meer fooi ze geven, en hoe vaker ze geneigd zullen zijn om terug te komen of een privésessie aan te ­vragen – waar het echte geld zit.

Dvd-verdelers verdwenen

“Toen ik negen jaar geleden begon,” zegt ­collega Ela Darling, “bestonden die sites ook al, maar niemand die er acht op sloeg. De techno­logie stond nog niet op punt, en het internet was nog niet snel genoeg. Als je toen op grote ­vakbeurzen rondliep, werd elke vierkante meter ingenomen door pornoproducenten en dvd-verdelers. Maar vandaag komen die laatste er totaal niet meer aan te pas. Ze zijn allemaal ­verdrongen door camsites.”

De porno-industrie is zelf niet bepaald kwistig met cijfers, maar het Amerikaanse zakenblad Forbes schat dat er jaarlijks 97 miljard dollar (83,7 miljard euro) omgaat in porno en tegen 2020 zou er met webcamming elk jaar tien miljard winst worden geboekt. De helft daarvan gaat naar de bedrijven achter de camsites, de bankwereld pakt makkelijk 10 procent – veel financiële instellingen zien porno als een risico en rekenen flink door – en wat overblijft, is voor de performers.

Dat klinkt als a very bad deal, maar blijkbaar schiet er dan nog altijd genoeg over. “Een ­populaire webcamster heeft mij onlangs haar afrekening laten zien”, vertelt Don Parret. “In een maand tijd had ze 50.000 dollar (43.000 euro) verdiend.” De hoofdredacteur van het ­vakblad XBIZ voegt er wel aan toe dat ze daarvoor een maand lang vijftien uur per dag had gewerkt én dat ze op de eerst pagina van een druk­bezochte webcamsite te vinden is. “Het is een competitief systeem”, zegt Parret. “De populairste sterren vind je op de eerste pagina, waar iedereen zich een weg naartoe probeert te knokken. De hopeloze gevallen staan op de laatste.” Wat die verdienen? “Geen idee.”

Ella Nova weet het daarentegen nog goed: niets. “Ik ben op mijn negentiende beginnen te cammen vanuit mijn slaapkamer”, herinnert ze zich. “Ik heb altijd graag voor een publiek gestaan, en ik zag het als een leuke, zij het nogal exhibitionistische manier van optreden.”

Alleen liep dat niet van een leien dakje. “Je moet echt bereid zijn om er tijd in te investeren. Veel tijd. Het internet is geen stripclub waar ­mensen binnenlopen en je geld toesmijten. Dat zijn de regels van zo’n striptent, en vaak durven mensen daar ook niet anders omdat je ze recht in de ogen kijkt. Maar online zijn er geen regels. Je moet moeite doen om een vast klantenbestand uit te bouwen, en dat kan frustrerend lang duren. Zeker omdat je al die tijd helemaal alleen in je slaap­kamer zit – naakt. Maar als je vasthoudt aan een schema, zodat mensen zien dat ze op jou ­kunnen rekenen, vind je uiteindelijk wel genoeg fans. Kan ook haast niet anders, met zeven ­miljard mensen op aarde.”

Dat gelooft intussen ook het 59-jarige porno-icoon Nina Hartley, die niet van plan is er zelf nog aan te beginnen, maar alleen maar voordelen ziet voor haar jongere collega’s. “Vroeger was het ­simpel: als bedrijf A, B of C jou niet in dienst nam als pornoacteur, zat er niets anders op dan te gaan werken in een stripclub. Als performer had je geen controle over je eigen toekomst. Vandaag heb je als webcamgirl honderd mannen nodig die jou elke maand 50 ­dollar geven – honderd man in héél de wereld! En geloof mij: er zijn in heel de wereld echt wel honderd mannen die ervan houden dat jouw linkerborst wat groter is dan je rechter, of dat je je haar groen hebt geverfd. Dankzij het internet moeten we er niet allemaal meer uitzien als Angelina Jolie – eindelijk! Vandaag kan iedereen in het vak stappen, en elke vrouw kan haar eigen producent worden.”

De ironie is dat gratis pornosites als Pornhub, die door sommigen verantwoordelijk gesteld worden voor de teloorgang van de industrie, in dat verhaal in feite best goed van pas komen. “Hoe populairder je daarop bent, hoe populairder je zal zijn op de camsites”, weet Parret. “Maar ook: hoe meer je gevraagd zal worden om in customs mee te spelen.” Pornhub en consorten hebben er dus niet alleen de tussenpersonen van, welja, ­tussen gehaald, ze hebben voor de performers ook een platform gecreëerd waarop ze zichzelf kunnen promoten. Tenzij je natuurlijk Jaylynn Sins heet en met slechts 5.000 views op de 14.212de plaats van de Pornhub-rangschikking staat. Nee, dan wil je liever Lana Rhoades zijn – deze maand gestegen van de veertiende naar de eerste plaats, met in totaal 215 miljoen views. 

Bestond er zoiets als een platina dildo, Rhoades had er een klein dozijn.

Hoerarchie

Ook de webcamcarrière van Ella Nova schoot pas echt uit de startblokken nadat ze op een pornobeurs mensen uit de industrie was tegengekomen, en van Texas naar Los Angeles is verhuisd om daar films te gaan maken. “Al was dat zeker geen bewuste carrièrezet”, vertelt ze. “Ik ken evengoed een webcamgirl die al een superster was voor ze in haar leven ook maar één keer ­buiten Tennessee was geweest.” Waar het ­uiteindelijk op neerkomt, is dat steeds minder mensen voor een netjes ingeblikt pornofilmpje willen betalen, als ze ook gewoon live kunnen ­kijken én met de performers in gesprek gaan.

“En dat is een fenomeen dat niemand in de industrie tien jaar geleden zag aankomen”, zegt Ela Darling. “Toen werd er neergekeken op ­webcamgirls.” Of webcamboys, want op camsites zitten ook gigantisch veel mannen en koppels. “Het idee was dat je als pornoacteur tenminste al een regisseur of producent van jouw kwaliteiten had kunnen overtuigen”, zegt Darling. “En op de hoes van een dvd staan, was natuurlijk ­prestigieuzer dan op een camsite zitten.”

“Weet je wat zo belachelijk is?”, vraagt Darling bloedserieus, zonder op een antwoord te wachten. “We klagen voortdurend over het feit dat er zo veel mensen neerkijken op pornoacteurs, sekswerkers en strippers, maar we zijn zelf geen haar beter. Ik heb een tijdje als camgirl gewerkt in de achterkamer van een stripclub, en de strippers keken er neer op de camgirls omdat wij met onze benen openlagen voor heel de wereld. Terwijl wij neerkeken op de strippers omdat wij tenminste niet met onze kut boven iemands gezicht hingen. Er is zelfs een woord voor: hoerarchie. Maar daar wordt niemand beter van, want voor de buitenwereld zijn we allemaal hetzelfde. We moeten elkaar juist steunen, en gelukkig zie je dat ­vandaag ook steeds meer gebeuren. #MeToo en de recente zelfmoord van een aantal ­pornosterren hebben velen de ogen geopend.”

Onze excuses voor de frons op uw voorhoofd: “Porno en #MeToo?!” Maar wacht nog even met die botoxspuit. Het antwoord krijgt u in de volgende aflevering van onze pornoreeks.