Lindsey gaat paar keer op date met man, maar besluit dat hij niet is wat ze zoekt. Het is het begin van 13 jaar pure terreur

Goldrick Dean en haar eerste echtgenoot waren in 2002 in alle vriendschap uit elkaar gegaan. Het koppel woonde in de Verenigde Staten en de manager bedrijfsontwikkeling besloot terug te keren naar Groot-Brittannië. Zo kon ze dichter bij haar moeder zijn.

Twee jaar later vertelde een vriendin dat ze online dating wilde proberen, maar alleen als Goldrick Dean meedeed. Daarop besloten de dames het erop te wagen. Het duurde niet lang eer de vrouw contact legde met een financieel adviseur, die haar wel wat leek.


Aanvankelijk mailde ze gewoon met Paul Curran, maar de twee besloten na een tijdje om ook eens samen op stap te gaan. Dat zou uiteindelijk 4 keer gebeuren. Al snel gingen echter rode vlaggen omhoog bij de vrouw uit Somerset. Op een van de afspraakjes had Goldrick Dean een zware verkoudheid. Curran vond dat duidelijk niet leuk en schrok er niet voor terug dat te ventileren. Hij kocht ook een domeinnaam voor haar als cadeautje, nadat ze hem verteld had dat ze haar eigen zaak wilde beginnen. Ze vond dat vreemd en vroeg hem om die te wissen, maar dat deed hij niet. (lees hieronder verder)

Zes maanden duurde hun kennismaking, maar Goldrick Dean besloot dat Curran toch niet was wat ze zocht. Ze verbrak het contact. En dat was het moment dat de anonieme telefoontjes begonnen.

Het waren er een vijftal per dag en ze was er zeker van dat ze van hem kwamen. Hij stuurde haar een doos met verbrande spullen en vreemde lingerie, die hij daarna terugvroeg. “Korte tijd later kwamen er enkele lelijke telefoontjes en e-mails”, vertelt ze. “En toen begon het gedoe met de websites.”

Curran kocht zeker een 10-tal domeinnamen die gebaseerd waren op haar naam en schreef de sites vol leugens. Ze luisterden naar namen als ‘LindseyGoldrick-ANastyLyingPieceofWork.com en YouThinkYouKnowLindsey.com. “Er kwamen foto’s op met lokken van mijn haar en doekjes met afdrukken van mijn lippenstift, die ik in de vuilnisbak had gegooid. Er was ook veel seksuele content, dat ik van gangbangs hield en zo. Het was vreselijk. Het was vies en gemeen.”

Hij printte ook een reeks mails af die ze hem had gestuurd, maar wijzigde er van alles aan. “De manier waarop ze geschreven waren, deed aan mij denken, maar niet helemaal. Ze leken bij tijden wel uit een archaïsche romantische roman afkomstig te zijn”, vertelt ze. (lees hieronder verder)

Enkele jaren later lanceerde hij een advertentie via Google om familie, vrienden en kennissen van de vrouw te wijzen op de sites die hij gefabriceerd had. Ze leken op het eerste gezicht van Goldrick Dean te komen en kondigden aan dat ze een eigen zaak was begonnen. Maar als je op de link klikte, kwam je op de sites die Curran had volgeschreven met onzin.

Curran ging zelfs zo ver dat hij een mail stuurde naar het bedrijf waar Goldrick Dean werkte en de aandacht vestigde op de sites. “Het was vreselijk”, zegt ze. “Het was vernederend en verontrustend. Het was allemaal gelogen, maar dat maakte het niet makkelijker.”

Korte tijd later ontmoette de vrouw de man die haar tweede echtgenoot zou worden. Hij was het die haar overtuigde om naar de politie te stappen, in plaats van te proberen om alles te negeren. Maar bij de politie kreeg ze naar eigen zeggen niet de hulp die ze zocht. Want die zei dat ze pas kon ingrijpen als hij haar ook fysiek aanviel. “Ik kreeg op den duur het gevoel dat ik de politie aan het stalken was”, vertelt ze. “Elke keer dat ik langsging om aan te geven wat hij deed, vroegen ze me: ‘Wat wil je dan dat we doen?’ In 2005 werd Curran opgepakt en kreeg hij een waarschuwing, maar een maand later ging hij weer tekeer als nooit tevoren.”

De man ging uiteindelijk in het buitenland wonen, maar nog liet hij haar niet met rust. Ook niet nadat haar zoon geboren werd in 2009. Ze voelde het aan of haar leven op pauze was gezet. “Ik had geen ambitie meer. Ik was vroeger levendig en zat vol ideeën, maar ik voelde me nu verstijfd. Mijn zelfvertrouwen smolt weg. Ik was aan de slag als marketeer, maar wilde graag iets anders doen. Een nieuwe job zat er echter niet in, want ik wist wat je kreeg als je mijn naam Googlede.” (lees hieronder verder)

Goldrick Dean en haar nieuwe echtgenoot verbouwden hun gezellige cottage intussen tot een versterkte burcht. Ze pantserden de voordeur en maakten ook een extra deur onderaan de trap zodat ze zichzelf kon insluiten als ze ging slapen en haar man weg was voor het werk. “Ik was de hele tijd bang, maar probeerde het niet te laten merken”, zegt ze. “Ik ging pas laat slapen en als ik een geluid hoorde, ging ik weer naar beneden om de ramen te controleren. Het werd een routine. Ik overdrijf niet als ik zeg dat ik het gevoel had dat hij me misschien wel zou vermoorden. Ik voelde me hulpeloos.”

Twee jaar geleden startte Goldrick Dean een burgerlijke procedure voor de rechtbank tegen Curran, maar dat betekende niet dat hij inbond. Integendeel, hij breidde zijn websites nog uit terwijl Goldrick Dean de hele tijd probeerde om ze weer offline te krijgen. Hij bood haar een schikking aan die als een van de voorwaarden had dat ze nooit met iemand over de zaak zou mogen praten, maar dat weigerde ze en de zaak ging naar een hogere rechtbank. Met het risico dat ze er financieel onderdoor zou gaan. Gelukkig wilden haar advocaten pro deo werken.

En de rechtbank gaf haar nu gelijk. Curran moet haar onder meer een schadevergoeding betalen. Goldrick Dean hoopt vooral dat het eindelijk voorbij is en haalt voor het eerst echt opgelucht adem. Ze geniet van haar eerste zomer als een ‘vrije’ vrouw en begon zelfs een account op Twitter. Daarop postte ze: ‘Ik heb 13 jaar lang geen stem gehad. Hallo.’

Ze denkt er ook aan om een campagne te beginnen tegen online pesten. “Het is overal, je kan het niet onder controle houden. Het is een heel frustrerende ervaring geweest en ik ben emotioneel uitgeput. Maar ik kijk wel enorm uit naar mijn nieuwe leven. Ik heb mijn stem terug.”