"De 5 noodzakelijke stappen die ik volgde om al op mijn 34ste met pensioen te kunnen gaan"

Al vanaf zijn eerste baan in 1999 was Sam Dogens doel duidelijk: genoeg passieve inkomsten verwerven om zonder job verder te kunnen. Hij zag het niet zitten om tientallen jaren elke dag om 5u30 aan het werk te togen en pas om 19u30 te stoppen. In 2009 besloot hij dat hij zijn betrekking zou opgeven, als hij 80.000 dollar (70.000 euro) aan passieve inkomsten zou vergaren. Drie jaar later was het zover.

Nog eens drie jaar later, in 2015, wou zijn vrouw - toen ook 34 - hetzelfde doen en verhoogde Dogen het streefbedrag naar 175.000 euro op jaarbasis. Dat was volgens hem voldoende om in San Francisco met een gezin van vier te kunnen leven. In 2014 hadden ze een bescheiden woning gekocht, dus die hadden ze al.

Inmiddels kreeg het koppel een zoontje en blijkt dat jaarinkomen van 175.000 euro inderdaad te volstaan voor het huishouden met drie. "Zeker als we ook nog eens uitgeloot zouden worden voor een openbare school, zodat we geen 20.000 tot 50.000 dollar per jaar moeten betalen voor het onderwijs van ons kind", schrijft hij op zijn blog.

Sam Dogen haalde zijn eigen straffe doelstelling dankzij vijf voor hem onmisbare stelregels. De bedragen en de administratiecultuur die hij aanhaalt, zijn heel Amerikaans en niet voor iedereen van toepassing. Maar Dogens principes om tot een leefbare vorm van rentenieren te komen, kunnen ongetwijfeld ook voor Vlaamse geïnteresseerden een leidraad zijn. Hier komen ze.

De meeste mensen denken dat ze voldoende aan pensioensparen doen, maar dat is niet zo. Deze raad van Sam Dogen kan wel niet onbeperkt opgevolgd worden in ons land, omdat wij een maximumbedrag voor pensioensparen kennen om af te trekken van de belastingen. Voor het inkomensjaar 2018 ligt dat dat plafond op 960 euro, om een voordeel van 30 procent te krijgen, en op 1.230 voor wie tevreden is met 25 procent. Het motto van Dogen daarbij is: "Je moet de geneugtes van vandaag opofferen voor de vrijheid die je morgen zal verdienen". Zelf reed hij als twintiger rond in gammele, goedkope auto's en deelde hij een flat met een vriend om de kosten te drukken. Hij bleef tot na 19u30 op het werk om er gratis te kunnen eten. Zijn kleren haalde hij in tweedehands- of kringloopwinkels. Zijn vakanties bracht hij thuis door, wat werd gecompenseerd door buitenlandse trips voor het werk.

Je mag wel investeren om je kapitaal gewoon te laten aangroeien, maar je moet volgens Dogen vooral aandacht hebben voor investeringen die inkomsten genereren. Zoals aandelen met dividenden, staats- of bedrijfsobligaties en onroerend goed. Huurwoningen zijn bijvoorbeeld interessant omdat ze je voorzien van vaste huurinkomsten. Dogen zelf werd de huurders en de onderhoudskosten na een tijdje wel beu en stortte zich daarna meer op online onroerend goed.

Het vraagt wel wat tijd om je passieve inkomsten op te drijven naar renteniershoogten en dus kan je er best maar zo vroeg mogelijk aan beginnen. Met je spaarboekje alleen red je het al lang niet meer, maar Dogen leert ons wel dat "elke 100 dollar die je spaart, minstens 2,5 dollar aan passieve inkomsten kan genereren". Van in den beginne wist Sam Dogen dat hij niet voor de rest van zijn leven werkweken van 70 uur in de financiële sector wou blijven kloppen. Daarom spaarde hij om de maand zijn hele loon plus zijn volledige jaarbonus. Tegen 2012 lag zijn passief jaarinkomen in de buurt van 78.000 dollar (68.500 euro). Hij onderhandelde toen een hallucinante vertrekpremie van alles samen zo'n 480.000 euro. Dat zou bij ons enkel voor de happy few kunnen, maar Dogen was alleszins waar hij wou zijn.

Het is belangrijk om je doel te kennen, weet Sam Dogen, "anders verlies je de motivatie". Hou daarbij rekening met de basiskosten om te kunnen leven, zoals eten, kledij, vervoer en huisvesting. Dogen rekent het zo uit. Als je jaarlijkse uitgaven 30.000 euro bedragen, dan moet je dat getal delen door je verwachte rendement om te zien hoeveel je moet bijeensparen. Vervolgens moet je het resultaat wel nog eens vermenigvuldigen met 1,25 tot 1,50, omdat er ook zoiets als belastingen bestaat. In zijn voorbeeld deel je 30.000 euro door (een geschatte) 3 procent en dan krijg je als resultaat dat je een bedrag van 1 miljoen euro zou moeten sparen om 30.000 euro aan inkomsten te genereren. Dogen raadt dus wel aan dat nog eens op te trekken naar 1,25 à 1,5 miljoen euro, omdat ook de fiscus langs de kassa passeert. Het is geen geheim dat je in ons land een nóg hogere factor zal moeten aanrekenen, wegens onze erg gulzige overheden.

Kapitaalbehoud is cruciaal. En daarom moet je je investeringen spreiden, weet Dogen. Wie zich in het begin op de golf van de lucratieve tech-aandelen naar de hemel surfte, moest daarna de verliezen begin deze eeuw uitzweten. "NASDAQ-investeerders hadden meer bepaald dertien jaar nodig om weer op hetzelfde niveau te komen", schrijft Dogen. Hij geeft ook het recente voorbeeld van wie investeerde in de Turkse Borsa Instanbul en onlangs tien jaar winsten zomaar zag verdampen, onder meer door de verhoogde tarieven van de VS en het wantrouwen in de overheid. Om zulke tegenslagen te kunnen verwerken moet je diversifiëren. Zelf heeft Sam Dogen tien hoofdbronnen waaruit hij zijn inkomsten put. Obligaties staan bovenaan en vertegenwoordigen 30,4 procent van het totaal. Ook hij werd zwaar getroffen door de financiële crisissen in 2000 en 2008, maar is vastberaden dat nooit meer mee te maken.

Intussen hoeft hij niet te werken en heeft hij samen met zijn partner een maandinkomen van 15.000 euro. En daar kan je dus ook in San Francisco goed van leven.