Amerikaanse grand jury identificeert meer dan 300 ‘pedopriesters’ op basis van geheime archieven. Dit zijn de 5 ergste verhalen

Voor alle duidelijkheid: een grand jury bepaalt alleen of het bewijsmateriaal dat het Openbaar Ministerie verzamelde sterk genoeg is om een rechtszaak te beginnen, ze spreekt zich niet uit over de schuld van de verdachten. Haar 884 pagina’s tellende rapport geeft wel een idee van de omvang van het misbruik en de pogingen om dat misbruik toe te dekken.

Het rapport is gebaseerd op honderden pagina’s documenten uit de geheime archieven van de Kerk in Pennsylvania. Daaruit blijkt volgens de grand jury dat katholieke leiders de daders en de reputatie van de Kerk actief poogden te beschermen en de verhalen van de slachtoffers systematisch onder de mat veegden. De verdachte priesters mochten ook hun versie van de feiten geven in het rapport.


Opmerkelijk: de priesters worden bij naam genoemd, met uitzondering van een 20-tal die vroegen om dat niet te doen omdat hun recht op een eerlijk proces daardoor geschonden zou worden. De grand jury motiveerde haar beslissing door te zeggen dat de meerderheid van de verdachten nooit voor het gerecht zal verschijnen, omdat ze al overleden zijn of omdat de zaken verjaard zijn. “We willen hun gedrag in detail beschrijven, dat is het enige dat we vaak nog voor de slachtoffers kunnen doen”, klinkt het in het rapport. (lees hieronder verder)

In het rapport staat een verhaal van een priester uit het bisdom Allentown die een jongen seksueel misbruikt zou hebben van 1981 tot 1983. Het slachtoffer rapporteerde het misbruik in 2011, waarop het bisdom de politie inlichtte. Het slachtoffer vertelde dat de priester hem dwong tot orale seks. Nadien zou de geestelijke wijwater in zijn mond gegoten hebben “om hem te reinigen”. De priester werd niet in staat van beschuldiging gesteld omdat de zaak verjaard was. Hij ontkende alles en werkte gewoon verder tot zijn pensioen. In 2009 was hij nog actief in Florida.

Volgens de grand jury zou er ook sprake geweest zijn van een pedofilienetwerk in het bisdom Pittsburgh. Dat produceerde kinderporno en gebruikte “zwepen, geweld en sadisme” bij het verkrachten van slachtoffers. Kinderen werden ook onderling “uitgewisseld”. Een man getuigde dat hij door enkele priesters werd uitgenodigd in de pastorie van een parochie, daar op een bed moest gaan zitten en zijn kleren moest uitdoen. Vervolgens werden foto’s gemaakt “naar het voorbeeld van Christus aan het kruis”. Ze moesten dienen voor het maken van religieuze beelden. Hij vertelde ook hoe de geestelijken hun slachtoffers cadeautjes gaven en hun “favorieten” een gouden ketting met een kruisje gaven. “Dat was het signaal voor de anderen dat ze de ideale prooi waren.” (lees hieronder verder)

Het rapport maakt ook melding van een priester uit het bisdom Harrisburg die vanaf 1982 vijf zussen seksueel misbruikt zou hebben. Hij zou ook stalen verzameld hebben van hun urine, menstrueel bloed en schaamhaar. Die werden gevonden bij een huiszoeking, net als kinderporno. De man werd opgepakt in 1992 en bekende. Hij stierf terwijl hij zijn proces afwachtte. Volgens de grand jury had het misbruik sneller gestopt kunnen worden als het bisdom sneller gehandeld had na een klacht in 1987. De zussen getuigden twee jaar geleden over de “emotionele, psychologische en relationele” schade die ze hadden opgelopen. Enkele maanden later probeerde de jongste zus uit het leven te stappen. “Ze smeekte daarna dat we bekend zouden maken wat er echt gebeurd was”, aldus het rapport.

Volgens de grand jury zou ook een priester uit het bisdom Scranton een jong meisje misbruikt hebben tussen 1980 en 1985. Hij verkrachtte haar, maakte haar zwanger en hielp haar een abortus te regelen. Volgens documenten uit het geheime archief van de Kerk zou de bisschop tegen 1986 op de hoogte geweest zijn van de zaak. De priester nam ontslag en ging naar een behandelingscentrum voor geestelijken. “Dit is een moeilijke periode in je leven, maar het zal voorbijgaan en dan kunnen we gewoon de draad van ons leven weer oppakken”, schreef de bisschop hem daar. Een jaar later was de priester alweer in dienst. Zijn slachtoffer moest een document tekenen waarin ze beloofde te zwijgen in ruil voor geld. Hetzelfde jaar schreef de bisschop een brief naar het Vaticaan waarin hij meldde dat de priester geholpen had met het regelen van een abortus en vroeg om hem niet uit zijn functie te ontzetten, zoals het kerkelijk recht vroeg. De priester bleef in dienst tot 2002. De bisschop (nu 91) noemde zijn optreden voor de grand jury “niet perfect”. (lees hieronder verder)

Het rapport van de grand jury leidde ook tot de effectieve aanhouding van twee priesters. Een van hen zou minstens twee jongens misbruikt hebben tijdens verscheidene incidenten die teruggaan tot 2002. De priester zou een misdienaar minstens 20 keer aangerand hebben in enkele pastorijen. Het slachtoffer moest daarna te biecht gaan bij de verdachte om absolutie te krijgen voor het misbruik. Het bisdom Erie zou volgens het Openbaar Ministerie al zeker in 2010 geweten hebben wat er aan de hand was, maar rapporteerde de priester pas in 2016 aan de autoriteiten na een dagvaarding. Tijdens het onderzoek getuigden nog negen andere mannen over “cadeaus, geld, etentjes en alcohol” die ze van de priester kregen en dat hij “grapte” over zijn seksuele voorkeur voor jonge jongens.