Thaise voetbalcoach over gevangenschap in grot: "Heb kinderen enkel positieve dingen verteld"
De Thaise trainer die in juli samen met twaalf voetballertjes ruim twee weken heeft vastgezeten in een grot, heeft voor het eerst een interview gegeven. Hij deed dat aan zender ABC omringd door de jongens rustig zittend in een boeddhistische tempel. De coach heeft vooral de kinderen proberen kalmeren, want hij wist meteen dat ze vastzaten in de ondergelopen grot.
De voetbalploeg in een ondergelopen grottencomplex in het noorden van Thailand was een van dé verhalen van vorige maand. Heel het land -en de wereld- leek mee te leven met de twaalf jongens en hun coach. Het team kwam op 23 juni vast te zitten na een wandeling, en een grootschalige reddingsactie met onder meer 90 duikers en psychologen werd opgezet om de kinderen uit de grot te halen.
Geen evidentie gezien het modderige en snelstromende water in een kilomterslange grot met vele kamers verbonden door nauwe gangen. Op 8 juli werden de eerste vier jongens gered. Uiteindelijk zaten de coach en zijn jeugdploeg 18 dagen lang opgesloten. Door de barre omstandigheden was iedereen fysiek en mentaal uitgeput.
Meteen de ernst van de situatie ingeschat
Over de 25-jarige Thaise coach Ekkapol Chantawong, een voormalige boeddhistische monnik, woedde zowaar een nationaal debat in de pers: was hij de grote held (als enige houvast voor de jongens) of was hij juist de boosdoener (door de kinderen naar de grot te begeleidden en zich te laten verrassen door het snel stijgende waterpeil na hevige regenval)? Hoe het ook zij: de man heeft zijn eerste interview gegeven waarin Ekkapol vertelt dat hij meteen wist dat ze gevangen zaten in de grot onder de grond.
Ik heb eerst geprobeerd mijn kalmte terug te vinden
"Ik heb eerst geprobeerd mijn kalmte terug te vinden. Ik heb de kinderen daarna enkel maar positieve dingen verteld. Ik vertelde de jongens dat we gewoon iets langer moesten wachten. Dat het water zou zakken en dat we naar buiten konden gaan. Mocht ik hen verteld hebben dat we vastzaten, zouden ze gepanikeerd hebben."
Coach ondernam één duikpoging
De voetbalploeg had vooraf het grotbezoek wel degelijk gepland en had een touw, zaklampen en reservebatterijen mee. Ze hadden echter nooit kunnen denken daar voor dágen vast te zitten. Voedsel en extra kleren hadden ze dus niet mee. Toen het water hen net had verrast, ondernam de coach één keer een poging om te duiken. Hij gebruikte daarvoor het touw dat ze meenamen, voor het geval hij de uitgang niet zou bereiken wegens zuurstofgebrek. De poging mislukte: de voetballertjes hebben hem met het touw letterlijk moeten terugtrekken.
(lees verder onder de foto)
Een van de jongens wist voor de camera's te vertellen dat hij pas "over liefde leerde toen hij liefde ontving van iedereen" in de grot. Iemand anders leerde dan weer "wat geduld is" en één jongen vond er zowaar "geestelijke rust". Het team bedankte ook de wereld voor de massale steun.
Om op kracht te komen, verbleven de jongens na hun redding een tijdje in het ziekenhuis. Nadien spendeerden ze samen verscheidene dagen bij boeddhistische monniken om de gebeurtenissen in alle rust te overlopen en na te denken over wat hen had kunnen helpen.