Gabriella, 50 jaar

“Ik heb in de loop der jaren zowat alles gehoord. Dat ik anorexia heb, dat ik niet van eten hou of dat ik achter de mannen aan liep als ik een leuke kokerrok met hakjes droeg. Terwijl ik al 23 jaar getrouwd ben met dezelfde man! Ik werd vroeger vaak gepest omdat ik er “goed' uitzag, vooral door meiden natuurlijk. Vandaag krijg ik nog altijd veel commentaar, dat ik het kennelijk makkelijker heb dan anderen omdat ik dun ben. Als ik ging solliciteren, kleedde ik me altijd net iets conservatiever, anders krijg ik te horen dat ik baan krijg omdat ik dun ben... Als ik op stap ging met vriendinnen, moest ik er altijd op letten dat ik me niet te goed verzorgde, want dan kreeg ik te horen dat ik het wel makkelijk had, met mijn figuurtje. Wat moet ik dan doen, mezelf laten gaan? Zelfs nu ik vijftig ben, houdt het niet op. Zouden dunne mannen dit soort dingen ook te horen krijgen?"

Ann, 46 jaar

"Ik heb nooit gesport, altijd te veel gegeten, maar toch krijg ik vanaf mijn achtste de opmerking dat ik te mager ben. Ik val heel snel af, tussen mijn twinig en dertig jaar woog ik 45 à 46 kilo, te weinig om zwanger te worden. Ik heb heel erg geprobeerd om een kilo bij te komen, en toen ik 47 woog lukte het wel. Gewicht verliezen gaat bij mij heel makkelijk, zodra ik wat stress heb val ik af en duurt het maanden om dat gewicht er weer bij te krijgen. Ik begrijp Hanne Decoutere heel goed, mensen kunnen ongelofelijk staren. Zeker als je een bikini aandoet, denken ze dat je anorexia hebt. Je krijgt snel een sticker, maar sommige dingen zijn nu eenmaal genetisch bepaald".

Julie, 35

“Ik heb al te horen gekregen dat ik een eetstoornis zou hebben, zoals anorexia of boulimie. Aangezien ik wel een boezem heb, zullen het ook wel siliconen zijn – dat kreeg ik zelfs al te horen toen ik vijftien of zestien jaar was. Op restaurant durf ik nooit naar het toilet gaan na het eten, omdat ik bang ben dat mensen iets verkeerd zullen denken. En jurkjes en rokjes doe ik ook al niet graag aan, want dan heb ik al eens gehoord dat ik er net als een kapstok uitzie....”

Lees ook: Hanne Decoutere: "Slank zijn vinden mensen blijkbaar verdacht"

Bieke, 31 jaar

IK ben 1m60 groot en weeg 45 kilo en ik ben de trotse mama van twee dochters. Ik noem het niet slank, maar mager zijn. Ik word soms aangesproken door vreemden die zeggen dat ik anorexia heb. Als ik klaag over mijn figuur, krijg ik boze blikken. Want ik mag alles eten en ik blijf er zo uitzien. Maar ik kan niet overal kleren kopen, tenzij ik op de kinderafdeling shop – leuk is anders. IN een lingeriezaak kan ik ook niets vinden, want vrouwelijke rondingen zijn er niet – zeker niet na een jaar borstvoeding gegeven te hebben. Als ik dan ga eten waar er vreemden bij zijn, dan zie ik soms de blikken. Dan zien ze dat ik een grote eter ben en krijg ik de opmerking “amai, jij kan eigenlijk wel veel eten”. Frustrerend, die vooroordelen. Het doet al deugd om te weten dat ik niet alleen ben".

Alessia, 30

“Ik heb drie kinderen en weeg 46 kilo. Deze zomer aan het zwembad stonden er twee meisjes achter mij die tegen elkaar zeiden: “drie kinderen en er zo uitzien, dat is dus hoe anorexia er uitziet”. Terwijl ik gewoon veel eet, het is mijn aard en ik heb nooit veel gewogen. Maar als ik in de winkel sta en ik koop kleren voor de kinderen, hoor ik altijd mensen die zich afvragen of het nu voor mij is of voor de kinderen”.

Wouter, leeftijd onbekend

"Dit is niet mijn verhaal, maar dat van mijn echtgenote. Ze is altijd slank geweest: op dit moment weegt ze 52 kilo en ze is 1.67m groot. Ze is geen zoetekauw: chocolade en koekjes zeggen haar niets. Daarbuiten eten we gezond en proberen we regelmatig te sporten. Het slank zijn is dus het gevolg van een gezonde levensstijl en wat geluk hebben met je genetische aanleg. Maar de bevolking wordt steeds zwaarder en ook 'slim shaming' neemt toe. Alsof slanke vrouwen een bedreiging zouden zijn voor volslanke dames en niet tot het clubje van "echte vrouwen" zouden behoren. Opmerkingen als "jij kan niet sterk zijn" of "neem jij maar een stuk taart, jij kan dat gebruiken", zijn nog beleefd. Magere sprinkhaan, panlat en co zijn ook al de revue gepasseerd. Een stuk taart afslaan, gewoon omdat ze geen slagroom lust, wordt als een vijandige daad gezien. Wanneer een slanke persoon dezelfde opmerkingen zou maken tegen wat zwaardere personen, zou dat niet geaccepteerd worden".